Τέσσερις και σήμερα, που λέγαμε και στον στρατό, για τα Χριστούγεννα, αλλά έχω την αίσθηση ότι επειδή τίποτε το γιορτινό δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα όλα θυμίζουν (έτσι όπως τουλάχιστον μας τα έχουν παραδώσει οι συγγραφείς και οι ποιητές) Χριστούγεννα της κατοχής. Απαγόρευση κυκλοφορίας, απαγόρευση συναθροίσεων, εγκλεισμός στο σπίτι, κλειστά μαγαζιά, άδειες εκκλησιές, και ο θάνατος να κόβει βόλτες στους δρόμους, μήπως και του τύχει κανένας, και τον ξεμοναχιάσει.

Αγριες εποχές, άγριες μέρες, που σε τίποτε δεν θυμίζουν τις άγιες μέρες που επέρχονται. Και αριθμοί, αριθμοί, αριθμοί. Ολο αριθμοί. Τόσοι νόσησαν, τόσοι έχουν νοσήσει από πέρυσι τον Φεβρουάριο, και οι διασωληνωμένοι ήταν σήμερα τόσοι, και οι ασθενούντες τόσοι, και πόσοι άνδρες, και πόσες γυναίκες, και πόσοι «έφυγαν». Και πόσοι από αυτούς που «έφυγαν» έπασχαν από κάποιο υποκείμενο νόσημα – μια ανάσα αισιοδοξίας. Αυτοί, οι πολλοί, έφυγαν γιατί έπασχαν από κάποιο «υποκείμενο» νόσημα, εγώ που δεν έχω τίποτε, τη γλιτώνω.

Δεν σου έχω καλά νέα. Ούτε εσύ τη γλιτώνεις. Αυτός ο διάολος σαρώνει όποιον βρει μπροστά του. Υγιείς και αρρώστους. Τους δεύτερους με μεγαλύτερη ευκολία. Αλλά και στους πρώτους δεν τους χαρίζεται. Επίσης δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Κάποτε κάτι βλαμμένοι έλεγαν πως ο κορωνοϊός είναι η ασθένεια των πλουσίων και των βορείων προαστίων. Φευ, το παραμύθι δεν έχει δράκο – ο κορωνοϊός δεν κάνει διακρίσεις, όποιον βρει χτυπάει. Πλούσιο ή φτωχό. Αρχοντα ή άστεγο. Αρχηγό ή υπήκοο. Ολους. Να προσέχουμε, τίποτε άλλο δεν έχω να πω. Να προσέχουμε…

Μάννα εξ ουρανού

Και κάπως έτσι, περιμένουμε όλοι ως το μάννα εξ ουρανού, το εμβόλιο. Πότε έρχεται, και πότε ξεκινούν οι εμβολιασμοί; Κι αν ξεκινήσουν τότε, θα προλάβω να κάνω εμβόλιο που δεν είμαι στις ευπαθείς ομάδες (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω); Ή, είμαι στις ευπαθείς ομάδες, θα προλάβω να το κάνω το εμβόλιο που θα με θωρακίσει απέναντι στην τρομερή νόσο, που βασανίζει όλη την υφήλιο;

Ερωτήματα χωρίς απαντήσεις. Μόνο υποθέσεις και εικασίες, για το τι πραγματικά συμβαίνει, και τι πραγματικά θα συμβεί εάν και εφόσον…

Το μόνο θετικό είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση ανακοίνωσε επίσημα ότι ο εμβολιασμός θα ξεκινήσει από την επόμενη Κυριακή, και ο όλος σχεδιασμός θα ξεδιπλωθεί μέσα σε τρεις ημέρες. Ωραία. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι θα γίνει αν αυτό το πράγμα, ο μαζικός εμβολιασμός, δεν αποδώσει. Αν γίνουν λάθη, προκύψουν παραλείψεις, δημιουργηθεί το τόσο εύκολο στην Ελλάδα αλαλούμ κ.λπ.

Εκεί ο Θεός να βάλει το χέρι του. Γιατί χιλιάδες άνθρωποι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον εμβολιασμό προκειμένου να αποφύγουμε την καταστροφική επέλαση της πανδημίας.

Κρίμα δεν είναι εν έτει 2020, εκατό χρόνια μετά την πανδημία της «ισπανικής» γρίπης, ο άνθρωπος που έχει πάει στο φεγγάρι και αναζητεί τα μυστήρια του Σύμπαντος, να βασανίζεται από το αν θα προλάβει να εμβολιαστεί ή θα προλάβει ο κορωνοϊός να κάνει το πέρασμα; Είναι. Μεγάλο.

Η ώρα των ειδικών

Και είναι και οι λοιμωξιολόγοι. Οι άνθρωποι που όλη μέρα ασχολούνται με τον κορωνοϊό και είναι οι μόνοι που μπορούν να σου πουν μια αλήθεια. Να σου δώσουν μια κατεύθυνση σοβαρή. Που δεν υποτάσσουν την επιστημονική τους υπόσταση στα «θέλω» της πολιτικής.

Η πολιτική και οι πολιτικοί, κάνουν τη δουλειά τους, πιστοί στο δόγμα «όλα καλά κι όλα ωραία», διότι αν δεν είναι «όλα καλά κι όλα ωραία», μετά αρχίζουν τα ζητήματα. Η γκρίνια. Η μουρμούρα. Και η καχυποψία. Μεγάλος εχθρός η καχυποψία για τον πολιτικό. Λέει αλήθεια τώρα ή μας τα παρουσιάζει ρόδινα για να μην γκρινιάζουμε; Είναι η αποτύπωση της πραγματικότητας όσα αναφέρει ή είναι μισές αλήθειες πασπαλισμένες με ωραία λόγια για να κρυφτεί η οδυνηρή τους πλευρά;

Γκρίνια, μουρμούρα, καχυποψία και πού και πού και καμιά στραβή – έρχεται και δένει το γλυκό. Και αρχίζει η κατηφόρα, η καλή. «Οταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα, κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά», που έλεγε και ο Μανώλης Ρασούλης στη «Ζήλεια του».

Διότι εντάξει οι 15 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά ξέρεις πόσο εύκολα γυρνάει τούμπα το πράγμα; Ούτε που το φαντάζεσαι. Με τη μία. Οχι με τη δεύτερη.

Επανέρχομαι. Οι λοιμωξιολόγοι λοιπόν. Αυτοί να μιλήσουν για το πού πάει το πράγμα. Και με την πανδημία, και για το γιατί τα δικά μας νουμεράκια είναι χαμηλά, ενώ γίνεται ο κακός χαμός παντού…

Και να μιλήσουν για το αύριο – τον Γενάρη δηλαδή. Που επέρχεται όπως όλοι προβλέπουν έξω, το τρίτο και πιο σκληρό κύμα της πανδημίας. Από τώρα να μιλήσουν. Οχι να περιμένουν να σκάσει πρώτα το μπαλόνι και να μην ξέρουμε μετά πού να κρυφτούμε…

Ζητείται σχέδιο

Αλλά είναι και οι άλλοι ρε παιδί μου, οι συριζαίοι, για τα πανηγύρια. Οταν βλέπεις ότι ολόκληρος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να κάνει πολιτική παρέμβαση κεντρικής σημασίας, με όπλο δημοσιεύματα του φιλικού Τύπου, για υποθέσεις που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν φιστίκια (peanuts όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, όπου η αγγλική ομιλείται ως δεύτερο γλωσσικό ιδίωμα), αντιλαμβάνεσαι ότι δυο τινά συμβαίνουν:

– ένα, ότι είναι εντελώς ξεδοντιασμένος – ο άλλος, ο Κυριάκος, του έχει αρπάξει την μπουκιά από το στόμα, και

– δεύτερον, ότι βρίσκεται σε απόλυτη αδυναμία να καταστρώσει μια ολοκληρωμένη στρατηγική για πέντε κορυφαία ζητήματα που απασχολούν τον έλληνα πολίτη – πανδημία-υγεία, οικονομία, ανεργία, ελληνοτουρκικά, Μεταναστευτικό.

Αντ’ αυτών ακούει ανέκφραστος στελέχη του να διακηρύσσουν «θα σας ρίξουμε» προς την κυβέρνηση, λες και ο λαός νοστάλγησε την περίοδο που εκείνος κυβερνούσε επικεφαλής ενός κωμικοτραγικού θιάσου, που υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για εξήντα τόσα χρόνια.

Εν κατακλείδι: η κυβέρνηση της Δεξιάς, που εκείνος έφερε στην εξουσία με τις πολιτικές του, έπειτα από δέκα και πλέον χρόνια, δεν πέφτει με έρευνες για τη «λίστα Πέτσα», ούτε με το αν 500.000 μάσκες μαθητών είχαν διαστάσεις σώβρακου και όχι ενός παιδικού προσώπου. Αλλά με πρόγραμμα και σχέδιο, Αλέξη μου.

Αποτυχημένο πείραμα

Από τη μελέτη της εξαμηνιαίας έρευνας της κοινής γνώμης, της εταιρείας MRB, προκύπτει καθαρά ό,τι προέκυπτε και από την προηγούμενη έρευνα της ίδιας εταιρείας του Ιουνίου του 2020. Οτι ένα 15% και πλέον των συμπολιτών μας παραμένει πολιτικά άστεγο. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει εκεί στο 23%, λίγο πάνω λίγο κάτω, δεν έχει καμία σημασία, είναι φανερό ότι από αυτό το ποσοστό, ένα 9% προέρχεται εκ των ψηφοφόρων του στις εκλογές του περασμένου χρόνου. Είναι δεξιοί αυτοί οι πολίτες; Οχι βέβαια. Είναι προοδευτικοί, δημοκρατικοί πολίτες, κεντροαριστεροί κατά βάση οι οποίοι αρνούνται να επανέλθουν στον ΣΥΡΙΖΑ, κρίνοντας ότι ο Τσίπρας έχει χάσει την μπάλα και αυτά που συμβαίνουν μετεκλογικά στο κόμμα είναι ενδεικτικά ενός γκρουπούσκουλου της τάξεως του 3%. Τούτων δοθέντων, τι κάθονται και το κλωθογυρίζουν εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη και δεν επανασυστήνουν το ΠΑΣΟΚ; Είναι το μόνο που μπορεί να τους προσελκύσει αυτούς τους ανθρώπους. Το πείραμα ΚΙΝΑΛ αποδεικνύεται ότι δεν «τραβάει»…

Headlines