Είναι κατά τη γνώμη μου η πιο πολιτική παρέμβαση των ημερών.

Γιατί έδειξε ότι μπορούν οι άνθρωποι που είναι από την πλευρά της εξουσίας, όπως και να την προσδιορίσει κανείς, έχουν επίγνωση της πραγματικότητας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία.

Αναφέρομαι στην πρωτοβουλία της Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, να συμμετάσχει στη διανομή συσσιτίου της κοινωνικής κουζίνας «ο Άλλος Ανθρωπος».

Δηλαδή, να δείξει ότι έχει επίγνωση πως όταν μιλάμε για την ελληνική κοινωνία, δεν υπάρχουν μόνο (ούτε και κυρίως…) άνθρωποι που το πρόβλημά τους είναι ότι θέλουν ρεβεγιόν αλλά δεν μπορούν να το κάνουν εξαιτίας των απαγορεύσεων.

Υπάρχουν και άνθρωποι που το πρόβλημά τους είναι ότι δεν έχουν να φάνε.

Όπως επίσης υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που μπορεί να έχουν να φάνε, αλλά τα εισοδήματά τους δεν ξεπερνούν κατά πολύ αυτό το όριο.

Γιατί στην Ελλάδα υπάρχει φτώχεια.

Και ας κάνουμε ότι δεν την βλέπουμε.

Ελαστικά εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες, πρόσφυγες, θύματα κοινωνικής περιθωριοποίησης, όποια και εάν είναι η αφετηρία ίδιο είναι το αποτέλεσμα: φτώχεια.

Και τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα, εάν δούμε την κατάσταση της οικονομίας.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή πληρώνει πολύ ακριβά την πανδημία.

Αυτό φάνηκε και στα στοιχεία για την ύφεση.

Ούτε είναι τυχαίο ότι όλοι παραδέχονται ότι θα χρειαστούν πάνω από δύο χρόνια για να γυρίσουμε στο επίπεδο που ήμασταν πριν την πανδημία.

Και αυτό στο μεταξύ θα σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, γιατί και ανέργους θα έχουμε και μαγαζιά κι επιχειρήσεις θα κλείσουν και θέσεις εργασίας δεν θα δημιουργηθούν όπως θα περίμενε κανείς.

Αυτή στην πραγματικότητα είναι η μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας.

Δεν πρέπει να πληρώσουν την πανδημία και την οικονομική κρίση οι πιο αδύναμοι.

Και αυτό σημαίνει τη μάχη όχι μόνο της ανάπτυξης, για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, αλλά και της αλληλεγγύης.

Αυτό θα κρίνει το εάν πραγματικά είμαστε κοινωνία και όχι άθροισμα από άτομα.

Headlines