Ιταλία : Ο γιατρός που χειρουργεί εγκεφάλους ασθενών ενώ έχουν τις αισθήσεις τους

Βιολί, κινούμενα σχέδια και σταυρόλεξα: Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που έκαναν ή παρακολουθούσαν οι ασθενείς, ενώ ο Roberto Trignani πραγματοποιούσε χειρουργείο στον… εγκέφαλό τους.

Ο Trignany, επικεφαλής νευροχειρουργικής στο νοσοκομείο Riuntini, στην Ανκόνα της Ιταλίας, ήταν ήδη γνωστός για τις τεχνικές του, οι οποίες του επέτρεπαν να πραγματοποιεί χειρουργικές επεμβάσεις σε ασθενείς που διατηρούσαν τις αισθήσεις τους, και τις οποίες έχει εφαρμόσει περίπου 70 φορές στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Όμως πρωτοπόρησε ακόμη περισσότερο φέτος τον Ιούνιο, βάζοντας μια γυναίκα να προετοιμάζει γεμιστές ελιές την ώρα που εκείνος αφαιρούσε έναν όγκο από τον αριστερό κροταφικό λοβό της.

Δεν ήταν εύκολο –τουλάχιστον όχι η προετοιμασία των ελιών. Γνωστές ως ελιές «ασκόλι», μια τοπική σπεσιαλιτέ, απαιτούν μια περίπλοκη διαδικασία, η οποία συμπεριλαμβάνει την αφαίρεση του κουκουτσιού τους, το τύλιγμά τους με αλλαντικά, την επικάλυψή τους με τριμμένη φρυγανιά και το τηγάνισμά τους. η γυναίκα, πρώην σεφ, έφτιαξε 90 τέτοιες ελιές σε λιγότερο από μία ώρα.

Την ίδια στιγμή, ο Trignani την χειρουργούσε. Όταν ο ασθενής έχει τις αισθήσεις του την ώρα του χειρουργείου, ο γιατρός αποφεύγει τον κίνδυνο της πρόκλησης βλαβών σε υγιείς ιστούς, ενώ χειρουργεί σημεία του εγκεφάλου που ευθύνονται για την ομιλία, την όραση και την κίνηση. Στην περίπτωση της σεφ, ο Trignani και η ομάδα του κατάφεραν να αφαιρέσουν όγκο από την περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει το λόγο και τη δεξιά πλευρά του σώματος.

«Μελετήσαμε τη ζωή της ασθενούς, τις συνήθειές της και τις αγαπημένες της δραστηριότητες για να δούμε αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο κατά τη διάρκεια της θεραπείας της», δήλωσε στον Guardian ο Trignani. «Στην προκειμένη περίπτωση, η γυναίκα ήταν καλή σεφ και, πάνω από όλα, είχε εργαστεί σε μια περιοχή που είναι διάσημη για τις ελιές ασκόλι. Ξέραμε ότι για να καταφέρεις να προετοιμάσεις αυτές τις ελιές χρειάζεσαι αρκετή σωματική προσπάθεια, επομένως σκεφτήκαμε ότι αν της ζητούσαμε να το κάνει θα καταφέρναμε να ελέγξουμε την περιοχή του εγκεφάλου στην οποία θέλαμε να παρέμβουμε».

Η εγχείρηση ολοκληρώθηκε επιτυχώς και η γυναίκα, που πήρε εξιτήριο λίγες ημέρες αργότερα, αναρρώνει με γοργούς ρυθμούς.

Οι ανορθόδοξες ιδέες του Trignani δεν περιορίζονται στα χειρουργεία με ξύπνιους ασθενείς. Το καλοκαίρι του γεννήθηκε άλλη μια ιδέα, αφού παρακολούθησε το κονσέρτο του Emiliano Toso, ενός μουσικού και μοριακού βιολόγου που υποστηρίζει ότι παίζει μουσική σε μια χαλαρωτική συχνότητα. «Ενώ άκουγα τη μουσική του, σκέφτηκα: Τι θα συνέβαινε αν φέρναμε το πιάνο του Emiliano Toso στην αίθουσα του χειρουργείο;», θυμάται οTrignani.

Ο Toso συμφώνησε να παίξει και τον Νοέμβριο το πιάνο του βρέθηκε στην αίθουσα που θα πραγματοποιούνταν το τετράωρο χειρουργείο για την αφαίρεση όγκου από τη σπονδυλική στήλη ενός 10χρονου αγοριού. Αν και στον ασθενή είχε γίνει γενική αναισθησία, ο Trignani εξηγεί ότι το εγκεφαλογράφημά του, που ελέγχει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, έδειξε ότι το αγόρι αντιλαμβανόταν τη μουσική. Όταν οι νότες διακόπτονταν, λέει, το εγκεφαλικό μοτίβο άλλαζε.

Άλλη μια πρωτοποριακή εγχείρηση του Trignani αφορούσε μια γυναίκα που ήταν τυφλή από το ένα μάτι και είχε αναπτύξει όγκο σε μια περιοχή του εγκεφάλου της που έλεγχε την όραση του άλλου ματιού. Το χειρουργείο πραγματοποιήθηκε πέρσι, στις 13 Δεκεμβρίου, ημέρα της γιορτής της Αγίας Λουτσία, γνωστής και ως «γιορτής του φωτός». Ενώ ο Trignani αφαιρούσε τον όγκο, η γυναίκα έκανε τεστ οράσεως σε μια οθόνη υπολογιστή.

«Αν είχαμε τραυματίσει την περιοχή κοντά στο υγιές μάτι της, θα είχε μείνει τυφλή», τονίζει ο Trignani. «Επομένως αποφασίσαμε να την χειρουργήσουμε ενώ είχε τις αισθήσεις της –έχουν πραγματοποιηθεί μόνο πέντε ή έξι τέτοια χειρουργεία σε όλο τον κόσμο. Μου έγραψε λίγες ημέρες πριν, καθώς πλησίαζε η 13^η Δεκεμβρίου του 2020, λέγοντας ότι η Αγία Λουτσία την προστάτευσε, αφού εξακολουθεί να βλέπει καλά από το υγιές μάτι της».

Ο Trignani εξηγεί ότι το πιο ικανοποιητικό κομμάτι του ρόλου του σε τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι η ανθρώπινη επαφή στη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά και οι αντιδράσεις των ασθενών αμέσως μετά. «Όταν βλέπεις ότι ένας ασθενής αναρρώνει καλά και αισθάνεται ευγνώμων, αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι», τονίζει μιλώντας στον Guardian. «Όσοι γίνονται γιατροί το κάνουν επειδή θέλουν να βλέπουν τους ασθενείς τους να γίνονται καλά. Αυτή η αποστολή σε κάνει να θέλεις να εξαλείψεις τον ανθρώπινο πόνο».