Ένας πειρατής τάραξε τα νερά του βρετανικού κατεστημένου δύο αιώνες πίσω

Το 1857 δικάστηκε στο Hong Kong ένας πειρατής που έμοιαζε με… ροκ σταρ: η φήμη του προηγείτο του ονόματός του. Ο Eli Boggs, ένας από τους τελευταίους πειρατές της ιστορίας, κατηγορήθηκε για απαγωγές και δολοφονίες στην ανοιχτή θάλασσα, αλλά και για διακίνηση ναρκωτικών.

Κανείς δεν περίμενε ότι η διάρκειας δύο ωρών  τελική κατάθεση του Boggs θα δημιουργούσε ταραχή και θα συγκλόνιζε το πολιτικό κατεστημένο της βρετανικής αποικίας του Hong Kong.

Πώς ξεκίνησαν όλα

Ο Boggs κατηγόρησε έναν ανώτατο αποικιακό αξιωματούχο, τον Ντάνιελ Κάλντγουελ, και έναν άλλο διαβόητο πειρατή, τον Μα Τσόου Γουονγκ, ότι συνεργάστηκαν κρυφά για να προστατεύσουν τα συμφέροντα o ένας του άλλου. Ο Boggs ισχυρίστηκε ότι ο Wong προήλθε από τη ρακέτα προστασίας του Caldwell και ο Caldwell κέρδισε οικονομικά – και επαγγελματικά – σε αντάλλαγμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κάλντγουελ παρέδωσε άλλους πειρατές στην επιβολή του νόμου, ώστε να μπορέσει να ανέβει στις επαγγελματικές τάξεις της αποικίας.
Ο George Wingrove Cooke, ειδικός ανταποκριτής των Times στην Κίνα, ο οποίος κάλυψε τη δίκη, απέρριψε τους ισχυρισμούς του Boggs στην αναφορά του.
Αλλά ο Γενικός Εισαγγελέας του Χονγκ Κονγκ Τ. Τσίσμομ Άντσεϊ τους πήρε πιο σοβαρά, καθώς του ανέθεσε ο ίδιος ο κυβερνήτης να διερευνήσει τη διαφθορά κατά την άφιξή του το 1856.

Αυτός ο έλεγχος έγινε ένα από τα πρώτα μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς του Χονγκ Κονγκ που αφορούσαν επίσημα αδικήματα. Αμέτρητα ακολούθησε – η αποικία ήταν έντονα γεμάτη διαφθορά μέχρι τη δεκαετία του 1970, όταν η κυβέρνηση σχημάτισε την Ανεξάρτητη Επιτροπή κατά της Διαφθοράς (ICAC), μια υπηρεσία που πιστώθηκε για να αναβιώσει τη φήμη του Χονγκ Κονγκ για την πρόληψη της διαφθοράς και της κακοποίησης της κυβέρνησης.

Ενώ η υπόθεση του Caldwell και ο ρόλος του Boggs ανάγκασαν την αποικιακή κυβέρνηση να αναγνωρίσει τη μάστιγα της πειρατείας, η ίδια η πειρατεία δεν ήταν νέα.

Η άνοδος της πειρατείας στο Χονγκ Κονγκ

Οι πειρατές, από εκείνο το σημείο, είχαν ήδη ταξιδέψει σε όλη τη νοτιοανατολική Κίνα για εκατοντάδες χρόνια.
Η άφιξη των Βρετανών εμπόρων στην Ανατολική Ασία έκανε την πειρατεία μια ιδιαίτερα προσοδοφόρα βιομηχανία λόγω του πόσο πωλούσε όπιο στην ηπειρωτική Κίνα. Τα πράγματα εντάθηκαν τον 19ο αιώνα.
Την Κίνα την εποχή εκείνη κυβερνούσε η δυναστεία του Qing, της οποίας οι ηγέτες είχαν μεγάλη δυσπιστία απέναντι στους ξένους και στο εξωτερικό εμπόριο. Η αυτοκρατορία περιόρισε το μεγαλύτερο εξωτερικό εμπόριο στο Καντόνι, και ακόμη και εκκένωσε χωριά από την ακτή.

Όμως, καθώς ξένοι έμποροι συρρέουν στο Καντόνι τον 17ο αιώνα και οι ναυτιλιακές διαδρομές προς την υπόλοιπη Ασία περνούσαν από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, ακριβώς νότια της πόλης, αυξήθηκαν οι ευκαιρίες για πειρατεία.

Ενώ πολλοί πειρατές απλώς έκαναν επιδρομές σε κουρευτικές μηχανές οπίου και πουλούσαν το λαθρεμπόριο τους, τα λύτρα ήταν επίσης μεγάλη επιχείρηση, ακόμη πιο επικερδές από τη ληστεία, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς. Οι φίλοι, η οικογένεια και οι συνεργάτες των θυμάτων συχνά πληρώνονταν γρήγορα επειδή οι πειρατές που περιπλανούσαν τις θάλασσες της Νότιας Κίνας είχαν φήμη για σκληρότητα και τρομερή βία.

Πειρατική ωμότητα

Σύμφωνα με μια ιστορία πειρατών που δημοσίευσε ένας Βρετανός καπετάνιος με την ονομασία A.G. Course το 1966, ο Boggs φέρεται να σημάδεψε το σώμα ενός πλούσιου κρατουμένου για να διασφαλίσει ότι συνάδελφοι ή αγαπημένοι πληρώθηκαν για να απελευθερώσουν τα υπόλοιπα άτομα που κρατούσε αιχμάλωτους. Ωστόσο, ο Μπογκς δεν καταδικάστηκε ποτέ για αυτό το έγκλημα.

Ο Βρετανός ναύτης Τζον Τέρνερ έγραψε επίσης για αυτές τις βάναυσες τακτικές αφού κρατήθηκε όμηρος σε πειρατικό πλοίο το 1806. Ο Τέιλορ, ο αρχηγός ενός βρετανικού πλοίου ονόματι Tay, απήχθη τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ενώ έπλεε κοντά στο Χονγκ Κονγκ και το Μακάο και στη συνέχεια κρατήθηκε για λύτρα.

Ο Τέρνερ αργότερα περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο βίωσε την φρίκη αυτής της πράξης, καθώς οι πειρατές κάρφωναν τον πλοίαρχο ζωντανό στο  στο κατάστρωμα του πλοίου. Αφού βύθισαν τα δύο μεγάλα καρφιά στα πόδια του, οι πειρατές χτύπησαν τον άντρα με μαστίγια μέχρι να αρχίσει να κάνει εμετό. Το θύμα αφέθηκε στο κατάστρωμα για λίγο μετά και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην ξηρά, αλλά αν ήταν ζωντανός ή νεκρός εκείνη τη στιγμή, ο Τέιλορ δεν είπε.

Δεν θα είχε σημασία. Ο Τέιλορ συνέχισε να περνάει περίπου ενάμισι μήνα στην αιχμαλωσία προτού καταβληθεί το λύτρο του και εξασφαλιστεί η ελευθερία του. Πολλοί περισσότεροι ναυτικοί υποθέτουμε ότι θα ζούσαν με παρόμοιες, ίσως και σκληρότερες, δοκιμασίες.

Ο όμορφος Boggs και «οι άλλοι»

Ο Boggs δεν ήταν ο πιο διάσημος από τους πειρατές που έπλεαν στα κινέζικα νερά κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Η Τσενγκ Ι Σάο εγκατέλειψε την καριέρα της ως πόρνη για να παντρευτεί έναν πειρατή το 1801 και, μερικά χρόνια αργότερα, φέρεται να διοικούσε ένα στόλο 70.000 πειρατών σε 1.200 πλοία. Ο Shap Ng Tsai, ο οποίος υποτίθεται ότι οδήγησε 3.000 άντρες και 60 πλοία, και ο Chui A Poo ήταν οι πιο διαβόητοι πειρατές που έπλεαν στο Χονγκ Κονγκ γύρω από την εποχή του πολέμου του οπίου.
Ωστόσο, ο Boggs ερέθισε τη φαντασία του κοινού επειδή ήταν νεαρός Αμερικανός με πολύ φρέσκια, νεανική εμφάνιση, κατηγορούμενος για τρομερή βία – συμπεριλαμβανομένου του να σκοτώσει έναν προς ένας 15 άνδρες σε ένα πλοίο,σύμφωνα με τον Cooke, δημοσιογράφο των Times.

«Φαινόταν αδύνατο ότι αυτό το όμορφο αγόρι θα μπορούσε να είναι ο πειρατής του οποίου το όνομα είχε συνδεθεί εδώ και τρία χρόνια με τις πιο τολμηρές και πιο αιματηρές πράξεις πειρατείας», έγραψε συγκεκριμένα ο Cooke. «Ήταν ένα πρόσωπο γυναικείας ομορφιάς. Μεγάλα λαμπερά μάτια, ένα στόμα του οποίου το χαμόγελο θα μπορούσε να ξυπνήσει συναισθήματα σε μια ντροπαλή κοπέλα, πλούσια μαύρα μαλλιά, απαλά, λευκά χέρια…»

Δεν είναι σαφές πώς – ή γιατί – ο Boggs κατέληξε στην Κίνα.
Όμως, στις αρχές του 19ου αιώνα, αυτό που είναι σαφές είναι ότι οι Βρετανοί ήθελαν να τον συλλάβουν, και προσέφεραν ανταμοιβή 1.200 δολαρίων για να το πράξουν. Ωστόσο, το ποιος συνέλαβε τον Μπογκς εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο.

Η ιστορία του Captain Course λέει ότι ένας άλλος Αμερικανός που ονομάζεται William Henry «Bully» Hayes, ένας λαθρέμπορος οπίου, ήταν υπεύθυνος για τη σύλληψη των Boggs κοντά στη Σαγκάη – και για την ανάκτηση της ανταμοιβής. Τα αποσπάσματα από τη δίκη του διαβόητου πειρατή που δημοσιεύθηκαν σε τοπικές εφημερίδες του Χονγκ Κονγκ, ωστόσο, παραθέτουν την ορκωτή μαρτυρία του αστυνομικού αστυνομικού Charles Barker, ο οποίος είπε ότι συνέλαβε τον Boggs σε ένα μπαρ στο Bonham Strand τον Ιούνιο του 1857, στο σημερινό Sheung Wan, μια πασίγνωστη σήμερα γειτονιά του Χονγκ Κονγκ.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, το 1857, σύμφωνα με πληροφορίες στα μέσα της δεκαετίας του ’20, ο Hoggs πέρασε από δίκη για πειρατεία και δολοφονία.
Ένας μάρτυρας είπε ότι τον είδε να συμμετέχει σε μια πειρατική επιδρομή σε μια βάρκα οποίου στην οποία σκοτώθηκαν 24 άντρες, σύμφωνα με τις δικές του σημειώσεις. Ο Αμερικανός καταδικάστηκε για πειρατεία, αλλά αθωώθηκε για δολοφονία επειδή κανείς δεν μπορούσε να το αποδείξει.

Ο Cooke, ο δημοσιογράφος από τους Times, ισχυρίστηκε ότι η κριτική επιτροπή «συγκινήθηκε επίσης από τη νεότητα και το θάρρος του κατηγορούμενου.

Η αποστολή του Cooke από τη δίκη  δημοσιεύθηκε σε περιοδικά σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ τα ακροατήρια σε όλο τον κόσμο αναμφίβολα προσελκύονταν από τον εκθαμβωτικό και επικίνδυνο κύριο χαρακτήρα της ιστορίας, ο Cooke είπε ότι ο τύπος κάλυπτε το θέμα του επειδή «αυτό η πειρατεία ως θέμα έχει μεγάλη σημασία και αφορά τον κόσμο».

«Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις, υπάρχουν 200 σαπιοκάραβα που βρίσκονται στο λιμάνι μπροστά μου, και κάθε ένα από αυτά είναι οπλισμένο με δύο βαριά όπλα – μερικά έχουν ακόμα και 12!», έγραψε ο Cooke. «Πιθανώς το ένα τέταρτο των ανθρώπων που κινούνται σε αυτά είναι πειρατές, που ζουν κυρίως από την πειρατεία, και υιοθετούν το παράκτιο εμπόριο μόνο ως κάλυψη του πραγματικού τους επαγγέλματος.»

Ο Cooke, πάντως, δεν έλαβε σοβαρά υπόψη τις κατηγορίες του Boggs για κυβερνητική συνωμοσία. Είπε ότι η άμυνα του γοητευτικού πειρατή ήταν «ψεύτικη» και ισχυρίστηκε ότι η δολοφονία των 15 ανδρών είχε αποδειχθεί.
Ο Anstey, ο γενικός εισαγγελέας, διαφώνησε.

«Ήταν μια πιο σκανδαλώδης σκηνή, «έγραψε ο Anstey στον Δούκα του Νιούκασλ, Υπουργό Εξωτερικών για τις Αποικίες, το 1859,» ειδικά επειδή η συμπεριφορά του κ. Caldwell υπό την επιρροή ήταν σαφώς εκείνη ενός ένοχου. »

Ο Κάλντγουελ ήταν τότε Γενικός Γραμματέας και προστάτης των Κινέζων στο Χονγκ Κονγκ, μια θέση που του έδωσε άφθονη ευκαιρία να συνεργαστεί και ίσως ακόμη και να εκμεταλλευτεί τον τοπικό πληθυσμό. Αυτό μάλλον σήμαινε ότι ο Κάλντγουελ ενημέρωσε τον κυβερνήτη για εσωτερικές υποθέσεις και υποθέσεις που σχετίζονταν με τον τοπικό κινεζικό πληθυσμό.

Ο Anstey πίστευε ότι οι ισχυρισμοί του Boggs ήταν «υπερβολικά περιστασιακοί για να είναι εντελώς ψευδείς» και πίστευαν ότι ήταν «καθήκον του να εκπροσωπεί το σκάνδαλο που είχε συμβεί στο δικαστήριο».

Μια ατέρμονη διαμάχη

Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα τριετές τετ α τετ, με τον Anstey και τον Caldwell να κατηγορούν τον άλλον για αδικήματα. Ο Κάλντγουελ χαρακτήρισε τον Anstey ένα εκδικητικό μανιακό που τον έχει βάλει στο στόχαστρο με το πρόσχημα της εξάλειψης της διαφθοράς.
Ο Άντσεϊ κατηγόρησε μεγάλο μέρος της αποικιακής κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ για κάλυψη για τον Κάλντγουελ και στην επιστολή του προς τον Δούκα – το οποίο ο Αντίσε ο ίδιος δημοσίευσε σε ένα φυλλάδιο για να διαβάσει το κοινό – υποστήριξε ότι η επιτροπή που είχε την ευθύνη για την επένδυση του Κάλντγουελ ήταν στελεχωμένη από υποστηρικτές του και ότι η έκθεση που υπέβαλαν απέτυχε να αντιμετωπίσει το σύνολο των αδικημάτων του Caldwell.

Εν τέλει, και οι δύο άντρες κατέληξαν άνεργοι. Ο αποικιακός κυβερνήτης Σερ Τζον Μπόρινγκ κουράστηκε γρήγορα την συνεχή διαμάχη, την ιδιοσυγκρασία και την ορμητική φύση του Ανσέι, σύμφωνα με μια αποστολή που υπέβαλε το 1858. Ο Μπόουρινγκ ανέστειλε τον Ανστέι από το αξίωμά του το 1858. Ένα χρόνο αργότερα, ο Άνστεϊ έφυγε από το Χονγκ Κονγκ για τη Βομβάη.

Ο διάδοχος του Μπόρινγκ, ο Ηρακλής Ρόμπινσον, αναβίωσε την επιτροπή κατόπιν εντολών του Δούκα του Νιούκαστλ. Βρήκε το Caldwell ακατάλληλο για άσκηση δημόσιας υπηρεσία το 1861.
Στο μεταξύ, ο Boggs είχε βγει από τη φυλακή περίπου ένα χρόνο νωρίτερα στις 12 Απριλίου 1860, και απελάθηκε στις ΗΠΑ επειδή ήταν άρρωστος «και δεν αναμενόταν ότι θα ζούσε πολύ περισσότερο εάν κρατούσε στη φυλακή», σύμφωνα με τα νομικά αρχεία της αποικίας. Ο Άλμπερτ Σμιθ, ταξιδιώτης στο Χονγκ Κονγκ, έγραψε ότι είδε τον διάσημο πειρατή στη φυλακή περίπου ένα χρόνο μετά τις καταδίκες του, όπου ο Αμερικανός «διαμαρτυρήθηκε τρομερά για τον περιορισμό του και είπε ότι η υγεία του επηρεάστηκε.»
Ο Boggs σιγά σιγά άρχιζε να μην αφορά την επικαιρότητα, ενώ ο ορκισμένος αντίπαλός του, ο Άντσεϊ πέθανε στη Βομβάη το 1873. Ο Κάλντγουελ,πάλι, πέθανε δύο χρόνια αργότερα. Τάφηκε σε νεκροταφείο στην Happy Valley του Χονγκ Κονγκ, όπου είναι σήμερα ο τάφος.

Με πληροφορίες από το CNN