Ένας χρόνος χωρίς τον Θάνο Μικρούτσικο: Το συγκινητικό μήνυμα του Κώστα Θωμαΐδη

Ένας χρόνος συμπληρώνεται αύριο από τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου που σκόρπισε τη θλίψη στον καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο της χώρας.

Ο σπουδαίος συνθέτης πάλεψε με τον καρκίνο και τελικά πέθανε στο νοσοκομείο στις 28 Δεκεμβρίου έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Μαρία Παπαγιάννη, τα τέσσερα παιδιά του και όλους τους αγαπημένους του φίλους.

Ένας από αυτούς, συνοδοιπόρος για δεκαετίες και αγαπημένος του τραγουδιστής, ο Κώστας Θωμαΐδης δημοσίευσε στο προσωπικό λογαριασμό του στο facebook ένα συγκινητικό μήνυμα με αφορμή την μαύρη αυτή επέτειο.

«Ένας χρόνος χωρίς εσένα και σε ψάχνω στο έργο σου, στο αρχείο σου, στ’ ανέκδοτα ακόμα τραγούδια σου, στις μνήμες . Συνομιλώ μαζί σου. Δεν ξέρω αν κατορθώνω πάντοτε αυτήν την επαφή όμως προσπαθώ και θα προσπαθώ σαν καλός σου μαθητής. Ένας χρόνος χωρίς εσένα και οι λέξεις πάντα θα ‘ναι μικρές για να σε χωρέσουν. Ένας χρόνος και ένα μεγάλο ευχαριστώ» έγραψε ο ερμηνευτής.

To συγκινητικό μήνυμα του Κώστα Θωμαϊδη

Μαέστρο μου

Ένας χρόνος από τότε που έφυγες.

Ένας χρόνος που συνομιλούμε μέσα από το βαθύ χάραγμα σου στη ζωή μας…Οι μουσικές, τα έργα σου, οι μνήμες, αναλλοίωτες . Όλες οι στιγμές εδώ παιδεύουν γλυκά.

20 χρονών παιδί ήμουν όταν σε γνώρισα. Κι αν ο Καββαδίας μας δίδαξε να ονειρευόμαστε, εσύ μου δίδαξες όσα δε φανταζόμουν και στο καλύτερο μου όνειρο.

Ένας χρόνος , ατέλειωτες οι μνήμες! Τιμή και τύχη να είμαστε συνοδοιπόροι στο ταξίδι της μουσικής. Τι να πρωτοθυμηθώ; «Τον Γέρο της Αλεξάνδρειας» του Καβάφη, τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος» και την «Καντάτα για την Μακρόνησο» του Γιάννη Ρίτσου; Το «Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» του Νίκου Καββαδία, την ποίηση του Αναγνωστάκη, του Λιοντάκη,του Παπαγεωργίου του Αλκαίου; Τις Βρυξέλλες του Henri Ronse, το Φεστιβάλ της Πάτρας; Πόσα ακόμη!

Ένας χρόνος και σε θυμάμαι πάντα δίπλα μου! Τη χαρά σου σε κάθε προσωπική μου επιτυχία, το κάθε βήμα μου στη μουσική.

Ένας χρόνος και αναπολώ την αγκαλιά που άνοιξες για όλους μας και μας έκανες οικογένεια. Τις πόρτες που άνοιξες σπίτι σου για να συναντιόμαστε ξανά και ξανά με φαγητό, κόκκινο κρασί, χορό , τραγούδια.

Ένας χρόνος μακριά μαέστρο μου και προσπαθώ να αναπλάσω την υποβλητική σου παρουσία στις συναυλίες μας. Από την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη, από το πιο απλό τραγούδι μέχρι το πιο σύνθετο έργο, το πάθος σου γινόταν και δικό μας. Αναζητούσες πάντα τον καλύτερό μας εαυτό και εμείς τον βρίσκαμε.

Ένας χρόνος μακριά μαέστρο μου κι οι τελευταίες μας συναυλίες χαράχτηκαν στη μνήμη για όλη μου τη ζωή. «Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» Μάιος του ’19 στο Μέγαρο Μουσικής κι έναν μήνα μετά στο Ηρώδειο .

Δε σ’ έχω ξαναδεί έτσι πάνω στη σκηνή. Πετούσες! Το πάθος η έντασή σου, η αγάπη που σου έδειξε το κοινό, το παρατεταμένο του χειροκρότημα… Δεν πιστεύω ότι κάποιος από μας πάτησε στη γη εκείνη την ημέρα.

Μας παρέσυρες σε μοναδική αιώρηση.

Ένας χρόνος χωρίς εσένα και σε ψάχνω στο έργο σου, στο αρχείο σου, στ’ ανέκδοτα ακόμα τραγούδια σου, στις μνήμες . Συνομιλώ μαζί σου. Δεν ξέρω αν κατορθώνω πάντοτε αυτήν την επαφή όμως προσπαθώ και θα προσπαθώ σαν καλός σου μαθητής.

Ένας χρόνος χωρίς εσένα και οι λέξεις πάντα θα ‘ναι μικρές για να σε χωρέσουν.

Ένας χρόνος και ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Μόνο αυτό.

Κώστας Θωμαΐδης
28.12.2020