Χρόνια τώρα το λέμε: Όταν μια -οποιαδήποτε- κυβέρνηση διαχειρίζεται επικοινωνιακά ένα γεγονός, μόνο πρόσκαιρα οφέλη έχει.

Στο μέλλον όλα γυρίζουν μπούμερανγκ, όλα περνούν από την κρησάρα του κόσμου.

Ετσι, λοιπόν, μόνο επικοινωνιακά οφέλη μπορούν να έχουν οι τριτοκοσμικές εικόνες που είδαμε το πρωί της Τρίτης στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Ενας υφυπουργός, ο Ν. Χαρδαλιάς, αξιωματικοί του στρατού και άνδρες της Πολιτικής Προστασίας να περιμένουν ένα αεροπλάνο μεταφορικής εταιρείας να προσγειωθεί και να κατεβάσει τα εμβόλια για τον κοροναϊό.

Γιατί δηλαδή τα εμβόλια να θέλουν υποδοχή; Γιατί να γίνεται σπατάλη χρόνου προκειμένου να στηθούν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και να περιμένουν να υποδεχθούν τα εμβόλια, κάνοντας… εμβριθείς συζητήσεις και προφανώς σχεδιάζοντας την… επιχείρηση μεταφοράς τους στην… άγνωστη αποθήκη με τα ψυγεία που είναι στο Κρυονέρι και περιμένουν όλα τα κανάλια;

Σε ποια άλλη χώρα είδαμε εικόνες υποδοχής των εμβολίων λες και είναι αρχηγός κράτους; Ποιος ήρθε; Ο Μπάιντεν ή ο Πούτιν;

Γιατί δηλαδή μια χώρα σύγχρονη, ευρωπαϊκή, με μια υποτιθέμενη κουλτούρα να περιμένει στα αεροδρόμια ένα κουτί με εμβόλια;

Και γιατί να περιμένει το Αγιο Φως κάθε Πάσχα βεβαίως; Γιατί να περιμένει ένα Φως που το ανάβουν κάποιοι με αναπτήρα στα Ιεροσόλυμα, το μεταφέρουν με το αεροσκάφος τους κράτους και το υποδέχονται στο αεροδρόμιο λες και είναι κάτι… μαγικό;

Φυσικά και μπορεί να είναι Αγιο για χιλιάδες πιστούς, και μπράβο που πιστεύουν σε κάτι ανώτερο. Αλλά προς τι η υποδοχή και οι φιέστες δεν μπορώ να καταλάβω.

Μοιάζουν όλα αυτά τόσο τριτοκοσμικά, όσο άλλωστε και το να υποδέχεσαι… μάγους της μπάλας στα αεροδρόμια.

Όμως, το εμβόλιο γιατί; Ποιο μήνυμα θέλουμε να στείλουμε στον κόσμο; Ότι είναι σημαντικό, ιστορικό γεγονός;

Το κάναμε αυτό με το να εμβολιαστούν οι πολιτικοί, θρησκευτικοί και στρατιωτικοί ταγοί της χώρας.

Είπαμε ότι είναι κορυφαία στιγμή για τη χώρα, διότι μπορεί να είναι η αρχή του τέλους της πανδημίας.

Όμως, με σχεδόν 5 χιλιάδες νεκρούς, με τους μισούς από αυτούς μόνο τον Δεκέμβριο, προς τι όλη αυτή η παρωδία στο αεροδρόμιο;

Δεν έχουμε άλλα προβλήματα; Εχουμε χαμένο χρόνο και κάνουμε επικοινωνιακές φιέστες; Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό κάθε φορά που θα έρχεται μια παρτίδα εμβολίων στην Ελλάδα;

Ευτυχώς δηλαδή που «έκοψε» σε κάποιους και δεν έβαλαν και στρατιωτικό άγημα να αποδίδει τιμές και την μπάντα του στρατού να παιανίζει τον εθνικό ύμνο, τον ευρωπαϊκό, τη Μασσαλιώτιδα, ενδεχομένως και τον ύμνο των ΗΠΑ, μιας και η Pfizer είναι αμερικανική.

Και για να είμαστε δίκαιοι, και ο ΣΥΡΙΖΑ να ήταν στην κυβέρνηση πάλι τα ίδια θα έκανε. Μπορεί δε να πήγαινε και ο γνωστός για τα… κόκκινα χαλιά του υπουργός. Μαζί με τον τουρίστα υφυπουργό γονατισμένο και όλους εκείνους που από το 2015 έφεραν στο προσκήνιο το… πολιτικό λαϊκοπόπ της δεκαετίας του ’80.

Όμως, η Ελλάδα οφείλει να προχωρά μπροστά. Να μη μένει προσκολλημένη στις εποχές που κόβανε κορδέλες οι πολιτικοί με χρυσά ψαλίδια.

Που έπαιρναν από ένα φτυάρι και θεμελίωναν γεφύρια ή που ξεροσταλιάζουν στα αεροδρόμια περιμένοντας ποιος ξέρει τι.

Σε έναν σύγχρονο κόσμο, με τα άπειρα, σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, οι κάμερες και οι φιέστες δεν βοηθούν κανέναν.

Δεν οδηγούν την Ελλάδα σε καμιά διέξοδο, δεν μπορεί η επικοινωνία να αντικαταστήσει την ουσία.

Οι πολιτικοί, όποιοι κι αν ασκούν εξουσία, οφείλουν να σηκώνουν τα μανίκια και να δουλεύουν.

Όχι να γίνονται απλοί παρατηρητές της επικαιρότητας, σχολιαστές στα social media και «τηλεστάρ» που ξημεροβραδιάζονται μπροστά στις κάμερες.

Headlines