Τα ξημερώματα της 30ής Δεκεμβρίου 1966, πριν από 54 ολόκληρα χρόνια, ανακοινώθηκε η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Κακουργιοδικείου Θεσσαλονίκης που σήμανε το τέλος της πολύκροτης δίκης σχετικά με τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, στις 22 Μαΐου 1963.

Τόνοι μελανιού –και δικαίως– έχουν χυθεί για την υπόθεση της δολοφονίας του Λαμπράκη, για τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος, τις ακριβείς συνθήκες, το ρόλο του παρακράτους στην Ελλάδα εκείνης της εποχής κ.λπ.

Σχεδόν όλοι γνωρίζουν επίσης ότι ο γεννηθείς στις 3 Απριλίου 1912 Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν, πέραν της αξιοπρόσεκτης πολιτικής δράσης του, ένας συγκροτημένος επιστήμονας (ιατρός), αλλά και ένας άνθρωπος με κοινωνική ευαισθησία και φιλειρηνικά αισθήματα (λίγο πριν από το θάνατό του, τον Απρίλιο του 1963, είχε πρωτοστατήσει στην πρώτη μαραθώνια πορεία ειρήνης κρατώντας συμβολικό πανό με τη λέξη «Ελλάς»).

Όμως, αυτό που δε γνωρίζουν παρά ελάχιστοι σε σχέση με τους προαναφερθέντες είναι ότι ο Λαμπράκης υπήρξε και ένας εξαιρετικός για την εποχή του αθλητής, που τίμησε τη χώρα μας και στο εξωτερικό κατά τη δεύτερη δεκαετία του Μεσοπολέμου (1930-1940).

Η αθλητική σταδιοδρομία του Λαμπράκη άρχισε το 1931, όταν εξέδωσε δελτίο στον ιστορικό Πειραϊκό Σύνδεσμο, προκειμένου να ασχοληθεί με αγωνίσματα του στίβου.

Οι πολύ καλές επιδόσεις του σε τέσσερα αγωνίσματα (100 και 200 μέτρα, άλμα εις μήκος και άλμα τριπλούν) του επέτρεψαν να ενταχθεί δύο μόλις χρόνια αργότερα, το 1933, στην Εθνική Ομάδα Στίβου.

Την ίδια χρονιά το όνομά του άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστό στους κύκλους του κλασικού αθλητισμού, μετά την κατάκτηση της τρίτης θέσης στο τριπλούν στους Βαλκανικούς Αγώνες της Αθήνας.

Το 1935 ο Λαμπράκης αναδείχθηκε βαλκανιονίκης στο τριπλούν και στο άλμα εις μήκος, στους αγώνες που διεξήχθησαν στην Κωνσταντινούπολη.

Κορυφαία αθλητική στιγμή τού κατ’ επανάληψιν βαλκανιονίκη και πανελληνιονίκη Λαμπράκη υπήρξε ασφαλώς η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, το 1936.

Εκεί ο Λαμπράκης έδωσε το «παρών» μαζί με τον Στέλιο Κυριακίδη (μαραθώνιος), τον Νίκο Σύλλα (δίσκος), τον Χρήστο Μάντικα (400 μέτρα με εμπόδια) και τη Δομνίτσα Λανίτου – Καβουνίδου (80 μέτρα με εμπόδια), είχε δε την ευκαιρία να γνωρίσει το θρυλικό αμερικανό αθλητή Τζέσε Όουενς, ο οποίος αγωνιζόταν στα ίδια με εκείνον αθλήματα.

Ο Λαμπράκης σημείωσε τις κορυφαίες αγωνιστικές επιδόσεις του το 1938, όταν κατόρθωσε να καταρρίψει τρεις φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος (7,16 μ., 7,20 μ., 7,37 μ.).

Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίδοση των 7 μέτρων και 37 εκατοστών στο μήκος παρέμεινε η κορυφαία στην Ελλάδα επί 21 ολόκληρα χρόνια, έως το 1959, όταν ο Δήμος Μαγκλάρας έσπασε το ρεκόρ του Λαμπράκη σημειώνοντας επίδοση 7 μέτρων και 51 εκατοστών.

Ο τελευταίος αγώνας στον οποίον έλαβε μέρος ο Λαμπράκης, σε ηλικία μόλις 28 ετών και έχοντας καταστεί πτυχιούχος Ιατρικής από το προηγούμενο έτος, διεξήχθη στις 2 Απριλίου 1940 στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Λαμπράκης ανέπτυξε αντιστασιακή δράση σε συνεργασία με το φίλο του Στέλιο Κυριακίδη και άλλους συναθλητές του, υπήρξε πρωτεργάτης της ιδρύσεως της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών (αποσκοπούσε στην οικονομική, υλική και ηθική στήριξη ασθενών και άνεργων αθλητών) και πρόσφερε αφιλοκερδώς τις ιατρικές υπηρεσίες του σε κάθε πάσχοντα αθλητή, αλλά και σε όλους όσοι τις είχαν ανάγκη.

Εξ όσων γνωρίζουμε, η αθλητική φιλοσοφία του Γρηγόρη Λαμπράκη συμπυκνωνόταν στις έννοιες της ευγενούς άμιλλας και της πλήρους αφοσίωσης στο αθλητικό ιδεώδες.

Για την ιστορία, οι κορυφαίες επιδόσεις του αειμνήστου Λαμπράκη ήταν οι ακόλουθες:

Άλμα εις μήκος: 7 μέτρα και 37 εκατοστά

Άλμα τριπλούν: 14 μέτρα και 20 εκατοστά

Αγώνας 100 μέτρων: 11 δευτερόλεπτα

Αγώνας 200 μέτρων: 22 δευτερόλεπτα και 40 εκατοστά

Σκυταλοδρομία 4×100 (Aρ. Σακελλαρίου, Γρ. Λαμπράκης, N. Λεκατσάς, Xρ. Mάντικας): 42 δευτερόλεπτα και 10 εκατοστά

Headlines