Ενα εμβόλιο να μας αλλάξει το… κακό DNA θα βρεθεί;

Ξέρω, μέρα που είναι σήμερα, κάποιοι θα πειραχτούν με τον τίτλο και με το περιεχόμενο του άρθρου. Θα πέσουν οι γνωστές κατάρες, οι απειλές και οι ύβρεις, έτσι για ποδαρικό στο 2021.

Αλλωστε, είναι συνηθισμένη η ελληνική φυλή να μη δέχεται τη διαφορετική άποψη. Ακόμη κι αν αυτή είναι λανθασμένη ή και σωστή. Είναι το ίδιον της φυλής να μην ανέχεται τον κάθε έναν… σιωνιστή, παγκοσμιοταξικό, άνθρωπο του Σόρος, πράκτορα του Ερντογάν, πετσοταϊσμένο δημοσιογράφο, πληρωμένο κονδυλοφόρο, κ.λπ.

Ετσι, λοιπόν, είναι σχεδόν βέβαιες οι κατάρες γιατί κάποιοι εύχονται το εμβόλιο να… μας αλλάξει το DNA.

Να μην είμαστε αυτοί που είμαστε, να γίνουμε καλύτεροι, πιο ανεκτικοί, πιο διαβασμένοι, πιο ψαγμένοι και γενικώς να μην επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να μας καθοδηγούν τενεκέδες ξεγάνωτοι, που λέγανε και στο χωριό μου.

Ο κοροναϊός, σε συνδυασμό με την πολυετή οικονομική, κοινωνική και κυρίως αξιακή κρίση, έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα μια πολύ ισχυρή μάζα ανθρώπων που έχουν χάσει το νόημα του ανθρωπισμού.

Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει. Σ’ αυτή τη χώρα ανεχθήκαμε την προηγούμενη δεκαετία, που κλείνει σήμερα, τους νεοναζί ψευτοπατριώτες και ψευτοτσαμπουκάδες.

Τους ανεχθήκαμε στη Βουλή, στα σχολεία, στην κοινωνία, στους δρόμους και τις πλατείες. Και τώρα που δήθεν του ξαποστείλαμε σε κάποιο κελί, κρατάμε τον χρυσαγιτισμό μέσα μας. Όχι όλοι βέβαια, αλλά πολλοί.

Γίναμε κοινωνοί μια απίστευτης μισαλλοδοξίας. Ενός απίθανου ρατσισμού κατά φτωχών και κατατρεγμένων που έγιναν πρόσφυγες και μετανάστες από ανάγκη, από φόβο, από όνειρο και ελπίδα.

Τους χτυπήσαμε, τους πνίξαμε, τους κυνηγήσαμε, τους βρίσαμε και συνεχίζουμε να μην ανεχόμαστε τους… αλλόθρησκους που ήρθαν να… αλλοιώσουν την ελληνική φυλή.

Ανεχθήκαμε και άλλου είδους ρατσισμούς, καθημερινούς. Για τον ομοφυλόφιλο, τρανς, την… ελαφρά ντυμένη γυναίκα, τον ανάπηρο, τον φτωχό που ζητά ένα κομμάτι ψωμί στο δρόμο.

Σκοτώσαμε τον Ζακ, δολοφονήσαμε την Τοπαλούδη, δείραμε τις γυναίκες και τους παππούδες… γιατί είχαμε νεύρα.

Κλωτσήσαμε τον ρακένδυτο άστεγο που τριγυρίζει στους δρόμους της Αθήνας και μας χαλάει την εικόνα της καθώς πρέπει κοινωνία μας.

Ανεχθήκαμε τον κάθε πονηρό πολιτευτάκο που μας πούλησε προσλήψεις, φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αλλαγές στη χώρα, προοδευτιλίκι με την οκά. Τον ψηφίσαμε, τον στηρίξαμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε έστω κι αν το όνειρο για μια καλύτερη Ελλάδα βούλιαξε στα υπουργικά και πρωθυπουργικά γραφεία.

Γυρίσαμε αιώνες πίσω αποδεικνύοντας ότι η Εκκλησία μπορεί να κυβερνά και να επιβάλει τη δική της άποψη, ακόμη και για θέματα που δεν την αφορούν.

Ο Μεσαίωνας είναι ακόμη εδώ και καίει «αιρετικά» βιβλία, απαγορεύει ταινίες τύπου Joker, κλωτσάει στα μούτρα το δικαίωμα της γυναίκας να γίνει μητέρα όποτε το θελήσει αυτή.

Που «αθωώνει» τον βιασμό και τον βιαστή αρκεί να μην κάνει έκτρωση η γυναίκα γιατί είναι αμαρτία. Που της απαγορεύει να διαχειρίζεται το σώμα της όποτε και όπως γουστάρει.

Ναι, ήρθε και ο κοροναϊός να εξάψει τα πάθη και να βγάλει κι άλλα κτηνώδη ένστικτα. Οι «ψεκασμένοι» του χθες… απογοητεύτηκαν γιατί δεν είναι επίπεδη η Γη, γιατί οι κηραλοιφές δεν προστατεύουν, γιατί οι επιστολές του Ιησού είναι ψεύτικες, γιατί ο ελληνικός λαός δεν είναι τελικά περιούσιος.

Και παίρνουν τη ρεβάνς. Με τον ιό που δεν υπάρχει, με τα τσιπάκια και τους κωδικούς που θα μας φυτέψουν, με το εμβόλιο που φτιάχνεται (άκουσον – άκουσον) από τα κατάλοιπα των εκτρώσεων.

Με το εμβόλιο που δεν υπάρχει γιατί είναι νεράκι ή που δεν θα το κάνουν ορισμένοι γιατί δεν πιστεύουν πώς τα κατάφεραν οι επιστήμονες τόσο γρήγορα.

Είναι οι ίδιοι που ζουν χάρη στα εμβόλια και τα φάρμακα της επιστήμης, κι όχι χάρη στα μαντζούνια των ψευτοπροφητών και των κάθε λογής απατεώνων που κερδίζουν χρήμα, εξουσία, δύναμη, κοινό.

Απειρα είναι τα παραδείγματα για έναν λαό που έχει χάσει τον προσανατολισμό του και άγεται και φέρεται από την τοξικότητα που κυριαρχεί.

Προς Θεού. Όχι όλοι. Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν πιστεύει στον σκοταδισμό, κινείται με ορθολογικά κριτήρια, ψάχνει, ψάχνεται, ενημερώνεται, διεκδικεί, ελπίζει, αγαπάει, δεν προσβάλλει, δεν σκοτώνει με πράξεις και με λόγια.

Όμως, τι θα κάνουμε με εκείνους που σπέρνουν μίσος και θερίζουν πόλεμο; Τι θα κάνουμε με όλους όσοι θέλουν μια χώρα διχασμένη, προβληματική, αφιλόξενη, ρατσιστική, περιχαρακωμένη στα στενά της όρια και κυρίως προσκολλημένη στο ένδοξο παρελθόν της;

«Πώς τα ‘φερε έτσι τούτος ο αιώνας και γύρισε καπάκι η ζωή; Πώς τα ‘φερε η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή;» Καμιά φωνή πραγματικής εξέγερσης.

Στην Ελλάδα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, όλα δείχνουν δύσκολα. Για εμάς, για τα παιδιά μας, για τις επόμενες γενιές. Κι αν υπήρχε ένα εμβόλιο να… αλλάξει το DNA του ωχαδερφισμού, του μίσους, του ρατσισμού σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, της σκ@@@ιάς, τότε θα ήταν καλοδεχούμενο.

Γιατί μπορεί κάποιοι να πιστεύουν στην ανωτερότητα του ελληνικού DNA, αλλά κατά βάθος πρόκειται ακόμη και αυτό για μια εδραία, παγιωμένη ρατσιστική αντίληψη περί της ανωτερότητας της φυλής. Κι αυτό είναι το μεγάλο λάθος, το εμπόδιο για να πάει η πατρίδα μας μπροστά και να μην μένει κολλημένη στο παρελθόν.

Ας μην ανησυχούμε, λοιπόν. Ας ευχηθούμε το εμβόλιο να αλλάξει τα κακά συστατικά του DNA μας και να κρατήσει τα καλά. Κυρίως το φιλότιμο που έχει χαθεί μέσα στην ευτέλεια.