Από τον δρόμο και την πασαρέλα, στο σπίτι και την οθόνη

Ο Φεβρουάριος ήταν ο τελευταίος μήνας των εβδομάδων μόδας όπως τις ξέραμε. Στο Μιλάνο ο Τζόρτζιο Αρμάνι έκλεισε τις θύρες του σόου του και ο ίδιος ήταν από τους πρώτους Ευρωπαίους που έβαλε μάσκα. Στο Παρίσι τα πάρτι ματαιώθηκαν και οι πρώτες συστάσεις για παύση των εναγκαλισμών έβαλαν φρένο στις εμφανίσεις ιδιαίτερων περιστάσεων σε εγκαίνια, πρεμιέρες, δείπνα. Στο εξής οι μάσκες υγιεινής καλύπτουν τα πρόσωπα και καταργούν το μακιγιάζ προσώπου. Μόνο τα μάτια αντιστέκονται που παίρνουν άλλα σχήματα χάρη στις επινοήσεις των μακιγιέρ της σειράς «Euphoria» που λατρεύει να παρακολουθεί η γενιά Ζ από τις οθόνες των κινητών τους.

Loungewear, το νέο μαύρο

Η σεζόν της παγκόσμιας καραντίνας δίνει μία άλλη κατεύθυνση στο ντύσιμο. Τα κατάλληλα ρούχα είναι παντελόνια με λάστιχο και η οποιαδήποτε σειρά με χαρακτηριστικά αθλητικής προπόνησης (φόρμες, μπλούζες με κουκούλες, κολάν). Η αίσθηση της άνεσης και της οικειότητας εκτοπίζει την αναζήτηση της εντυπωσιακής φιγούρας που εμφανίζεται στους δρόμους των πόλεων. Η μόδα των δρόμων που παρουσίαζαν οι bloggers – influencers έληξε επίσημα με την πανδημία του Covid-19. Τα sweatshirts, τα leggings και το στυλ του loungewear φοριέται στο σπίτι και ο κόσμος της μόδας επιδεικνύει την γκαρνταρόμπα του σε zoom πάρτι.

Ρούχο σε καλλιέργεια

Τα ρούχα δεν ράβονται, αλλά καλλιεργούνται με ένζυμα και μύκητες. Ο βιοσχεδιασμός είναι συνακόλουθο της συζήτησης για βιώσιμη μόδα και προκύπτει από την εξέλιξη της βιολογίας στο να αποκωδικοποιεί κώδικες DNA ζώντων οργανισμών κατευθύνοντας την εξέλιξή τους με βάση συγκεκριμένες δυνατότητες. Ρούχα φτιαγμένα από λειχήνες που μεταβολίζουν το διοξείδιο του αζώτου, ίνες μεταξιού από πρωτεΐνες αράχνης, ζυμομύκητες που η ανάπτυξή τους πάνω σε ένα υλικό διαφοροποιεί τη σύστασή του και αλλάζει το σχήμα του προετοιμάζονται να βγουν από τα πειραματικά εργαστήρια νέων σχεδιαστών για να φορεθούν από πρόθυμους υπερασπιστές του καινούργιου τρόπου ντυσίματος. Ο ιταλός σχεδιαστής Piero D’ Angelo και η wet couture συλλογή του έδειξε στους ειδικούς της μόδας των βραβείων LVMH Prize τα νέα σχήματα που ντύνουν το σώμα.

Fred Perry και Ακρα Δεξιά

Στις αρχές του φθινοπώρου η αγγλική εταιρεία Fred Perry απέσυρε από την πώληση στην περιοχή της Βόρειας Αμερικής τη μαύρη πόλο μπλούζα της. Η κλασική κοντομάνικη μπλούζα με κουμπιά, τον γιακά με δύο λεπτές ρίγες και λογότυπο ένα μικρό δάφνινο στεφάνι έγινε η «στολή» για τη νεοφασιστική οργάνωση Proud Boys. Η εταιρεία Fred Perry στην ιστοσελίδα της έκανε ανάρτηση δηλώνοντας την αγανάκτησή της για την οικειοποίηση της μπλούζας πόλο από την ομάδα μίσους και εμμένοντας στη θέση της ότι δεν σχετίζεται με κανέναν τρόπο μαζί τους. Η μπλούζα-σύμβολο για τις περιθωριακές ομάδες της αγγλικής υποκουλτούρας κατέληξε σε «στολή» για νέα ακροδεξιά σχήματα. Οι ιστορίες οικειοποίησής της από αμφιλεγόμενα κοινωνικά σχήματα δείχνουν ότι οι προσπάθειες του εμπορικού σήματος να παραπέμπει στο αντισυμβατικό ύφος της μουσικής και της νεανικής μόδας των δρόμων σκοντάφτει σε σύγχρονα αντιδημοκρατικά φαινόμενα που χρησιμοποιούν δημοφιλή ρούχα ως διακριτικά σύμβολα ιδεολογιών μίσους.

Νοσταλγία για τα 90s

Επιστροφή στη δεκαετία του ’90, με ένα γκλάμουρ θρίλερ που το καλοκαίρι ανακοινώθηκε ότι θα υπογράψει σκηνοθετικά ο Ρίντλεϊ Σκοτ. Η δολοφονία του Μαουρίτσιο Γκούτσι από τη σύζυγό του, που έγινε με στόχο τη μεγάλη περιουσία του ιδρυτή του ιταλικού οίκου πολυτελείας Gucci, γίνεται ταινία βασισμένη στο βιβλίο της Σάρα Γκέι Φόρντεν, «The House of Gucci: Α Sensational Story of Murder, Madness, Glamour, and Greed». Το συναρπαστικό θρίλερ αναμένεται να είναι εντυπωσιακό όχι μόνο για τη σκηνοθετική προσέγγιση του Ρίντλεϊ Σκοτ, αλλά και για το καστ των συντελεστών. Τον ρόλο της Ρετζιάνι – συζύγου του Μαουρίτσιο Γκούτσι αναλαμβάνει η Lady Gaga και γύρω της συγκεντρώνονται οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο, Ανταμ Ντράιβερ, Τζάρεντ Λέτο, Τζακ Χιούστον και Ριβ Κάρνεϊ. Επίσης είναι βέβαιο ότι ο σημερινός καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Gucci, Αλεσάντρο Μικέλε, θα αναμειχθεί δημιουργικά στην προετοιμασία της ταινίας, συνεργαζόμενος με τον σκηνοθέτη στο ενδυματολογικό τμήμα της παραγωγής.

About Time

Το καθιερωμένο μαγιάτικο γκαλά του Costume Institute της Νέας Υόρκης για την έκθεση με τίτλο «About Time: Fashion and Duration» αναβλήθηκε. Η παρουσίαση της έκθεσης μεταφέρθηκε (λόγω Covid-19) για τις 29 Οκτωβρίου στους χώρους του Ινστιτούτου Ενδύματος του ΜΕΤ της Νέας Υόρκης. Τιμώμενος δημιουργός ο… χρόνος. Η έκθεση ανιχνεύει ενάμιση αιώνα μόδας – από το 1870 έως σήμερα – με την ευκαιρία της 150ής επετείου του The Met. Οι επιμελητές του «About Time» στράφηκαν στις αρχές της φιλοσοφίας των μαθηματικών για να πρωτοτυπήσουν. Το εύρημά τους ήταν η έννοια της διάρκειας (la durée) που ο γάλλος φιλόσοφος Ανρί Μπερξόν ανέπτυξε ότι δεν μεταφράζεται σε μετρήσιμο διάστημα αλλά γίνεται ευθέως αντιληπτή μέσω μιας πρωτογενούς και άμεσης εμπειρίας. Η εμπειρία του χρόνου προκύπτει από τους συσχετισμούς ρούχων που συνδυάζουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Οι επιλεγμένες δημιουργίες εκτοπίζουν τα κριτήρια του επίκαιρου ή ανεπίκαιρου χαρακτήρα τους. Τα στοιχεία ομοιότητας ενός ενδύματος των αρχών του περασμένου αιώνα με ένα ρούχο του 2016 επιβεβαιώνουν τη σύγχρονη αλήθεια: η κομψότητα είναι εξάρτηση της διακοσμητικής χειροτεχνίας και των τεχνικών ραφής και κοπής.

Διάλογος (στο περίπου)

Μέσα στο περιβάλλον της ελληνικής μόδας όσα έφερε ο Covid-19 δεν τα έφεραν τα χρόνια όλα. Επειτα από δεκαετίες και προσπάθειες κάθε είδους για να δώσουν το στίγμα τους, οι έλληνες σχεδιαστές κάνουν μία σύγχρονη εμφάνιση στα social media με την καμπάνια Dialogue. Με ένα σύνολο φωτογραφίσεων από επαγγελματίες φωτογράφους, στυλίστες, μοντέλα, μακιγιέρ οι οποίοι αναδεικνύουν το ύφος των ρούχων, των αξεσουάρ, των κοσμημάτων που δημιουργούν οι σύγχρονοι ντιζάινερ.

Η πρωτοβουλία Dialogue ήταν η αντίδραση των δημιουργών μόδας στις αλλαγές και τις επιπτώσεις που έφερε η πανδημία. Μέσα από τον χώρο των επαγγελματιών, σχηματίστηκε η ομάδα με τον κωδικό Metaphor, κεντρικό πρωταγωνιστή τον φωτογράφο Θανάση Κρίκη και συμπρωταγωνιστές τους στυλίστες Ντάντα Ιωαννίδου και Νικόλα Γεωργίου. Γύρω τους συγκεντρώθηκαν κι άλλα δημιουργικά άτομα και η δράση πήρε το σχήμα editorial μόδας για περισσότερους από τριάντα έλληνες σχεδιαστές ρούχων και αξεσουάρ. Το πιο ξεχωριστό σε αυτήν τη δουλειά είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι δημιουργοί έγιναν πελάτες του εαυτού τους, εκφραστές του προσωπικού τους στίγματος και συμμέτοχοι σε ένα πρότζεκτ που δεν αποσκοπεί στην ικανοποίηση ενός τμήματος μάρκετινγκ μιας εμπορικής επωνυμίας που πληρώνει τους επαγγελματίες για να διαφημιστεί.

Τηλεοπτικό προϊόν

Το παράδοξο δεν έχει τέλος. Τη χρονιά που η μόδα αποκτά υπαρξιακά προβλήματα γιατί δεν έχει δρόμους και στέκια για να κυκλοφορήσει και να προβάλει το πνεύμα της εποχής, η ελληνική τηλεόραση «εκθειάζει» αυτό που δεν υπάρχει πια. Τα περιοδικά δεν έχουν δυνατότητα παραγωγής φωτογραφίσεων, τα μοντέλα διαγωνίζονται σε ριάλιτι τύπου «GNTM» να αποδείξουν τις υπεραθλητικές επιδόσεις τους και να φωτογραφιστούν με συλλογές σχεδιαστών και εταιρειών ένδυσης. Αντίστοιχα στο σόου «My Style Rocks» ένα σύννεφο σχολίων από ειδικούς θολώνει την εικόνα της μόδας της εποχής μας. Οι τηλεοπτικοί επίτροποι του στυλ αναφέρονται σε κανόνες συμμετρίας, αρμονίας, κομψότητας και δίνουν έμφαση στην έννοια του «καλού γούστου». Ομως το γούστο είναι παρελθόν, γιατί έχει ξεπεραστεί από το σύγχρονο αίτημα για συμπερίληψη. Τουτέστιν, anything goes. Ωστόσο, κάτω από τις ιδιάζουσες συνθήκες Covid-19, η χαμηλών προσδοκιών εκπομπή «Shopping Therapy» καταγράφει με ειλικρίνεια αυτό που συμβαίνει και στον χώρο της μόδας: ως έναν βαθμό είναι ψυχαγωγία το να βγεις για αγορές στους εμπορικούς δρόμους μιας συνοικίας.

Εκτός γραφείου

Οι χώροι γραφείων για δεκαετίες καθόριζαν την εμφάνιση και το στυλ μας, γεμίζοντας τις ντουλάπες και τα συρτάρια μας με αυστηρά ταγιέρ, μπλούζες και πουκάμισα, τσάντες ευρύχωρες και πολύτιμες. Η ένδειξη στα κοινωνικά μέσα #outofoffice υποδηλώνει έναν νέο τρόπο ντυσίματος. Ο χώρος που άλλοτε διέκρινε το σπορ κάζουαλ ντύσιμο του Σαββατοκύριακου από τις επαγγελματικές εμφανίσεις των περιστάσεων που συνέβαιναν εντός της πενθήμερης εργασίας προτείνοντας φορέματα πρωινά, smart dressing, κοκτέιλ ή επίσημο ένδυμα απομακρύνεται ως πεδίο δράσης και δοκιμών του στυλ.

Απώλειες. Κένζο Τακάντα, Τζιανβίτο Ρόσι, Στέλλα Τέναντ, Πιερ Καρντέν. Η θλίψη για τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον κόσμο της μόδας και τώρα πια δεν υπάρχουν είναι ειλικρινής.