Ανασχηματισμός : Νέο αφήγημα με νέες αναγνώσεις

Ας μου επιτρέψει ο πάντα ευγενής και χαμηλών τόνων εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Νάσος Ηλιόπουλος να μην αποδεχθώ την ανάγνωση που επέλεξε να κάνει για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν θα επιμείνω στην επιλογή του να απομονώσει και να προβάλλει τη μετακίνηση του βουλευτή Ανατολικής Αττικής Μάκη Βορίδη από το υπουργείο της Περιφέρειας, εκείνο της Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σε ένα κεντρικό υπουργείο, όπως εκείνο των Εσωτερικών. Ακόμη περισσότερο, που ο κ. Ηλιόπουλος συνόδευσε την αναβάθμιση του κ. Βορίδη με τον επιθετικό χαρακτηρισμό του τελευταίου ως «ακροδεξιού».

Με δύο λόγια, ο κ. Ηλιόπουλος επιμένει να προτείνει – και δικαίωμα του- μια ανάγνωση στη βάση της πολιτικής γεωγραφίας του παρελθόντος αδυνατώντας να κατανοήσει ότι το στοίχημα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του στενού πυρήνα των συνεργατών του βρίσκεται σε πρόσωπα και σε συμβολισμούς της επόμενης ημέρας.

Για παράδειγμα, θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η άποψη του κ. Ηλιόπουλου για την κυβερνητική αναβάθμιση του κ. Νικόλα Γιατρομανωλάκη – από το πόστο του γενικού γραμματέα σε υφυπουργό Σύγχρονου Πολιτισμού στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.  Όπως επίσης και για την είσοδο για πρώτη φορά στη κυβέρνηση του βουλευτή Ιωαννίνων κ. Γιώργου Αμυρά – στο κρίσιμο πόστο του υφυπουργού με ευθύνη τον τομέα της Προστασίας Περιβάλλοντος.

Λεπτομέρειες θα πείτε – τι μπορούν να σηματοδοτήσουν 2 υφυπουργοί στο πλαίσιο ενός κυβερνητικού σχήματος που φθάνει τα 56 άτομα; Ναι, αλλά οι λεπτομέρειες πολλές φορές κάνουν και τη διαφορά. Και η διαφορά φαίνεται στη σκακιέρα!

Από την πλευρά μου προτείνω την εξής ανάγνωση: Ο ανασχηματισμός – έστω και στη …περιφέρεια του- είναι γεμάτος συμβολισμούς και σηματοδοτήσεις. Ο Γιώργος Αμυράς δεν είναι απλώς και μόνο ένας βουλευτής σε μια εκλογική περιοχή χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα.  Κάθε άλλο. Ο κ. Αμυράς είναι ένα πρόσωπο με «πέρασμα», διείσδυση και επιρροή σε αστικό κοινό. Άλλωστε, το 2010 ήταν το πρόσωπο των δημοτικών εκλογών στο πρώτο και μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Με ποσοστό 7,5 % στο πρώτο γύρο κατάφερε να αναδείξει μια εναλλακτική-πράσινη υποψηφιότητα από τα κάτω, εκπροσωπώντας μεγάλο μέρος μιας δυναμικής αθηναϊκής «κοινωνίας των πολιτών». Επιπλέον, η συμμετοχή του στην ίδρυση του κόμματος Το Ποτάμι και η εκλογή του σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις – χειμώνας και φθινόπωρο του 2015- από την δύσκολη και απαιτητική κάλπη της ενιαίας Β΄ Αττικής κατοχύρωσε την παρουσία του στη κεντρική πολιτική σκηνή με τα ιδιαίτερα ταυτοτικά χαρακτηριστικά του.

Σήμερα, ο συνειδητός ποδηλάτης με το ισχυρό πράσινο αποτύπωμα στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και συνεπής υπερασπιστής των δικαιωμάτων των πολιτών εισέρχεται στη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Από την άλλη πλευρά, η αναβάθμιση του Νικόλα Γιατρομανωλάκη σε στάτους υφυπουργού αποτελεί και μια δικαίωση για την σύντομη αλλά επιτυχημένη παρουσία στο πόστο του γενικού γραμματέα αρμόδιου για θέματα Σύγχρονου Πολιτισμού. Ο ίδιος – προερχόμενος από Το Ποτάμι- είναι ένας έμπειρος επαγγελματίας στο χώρο της επικοινωνίας και ένας συνεπής μαχητής των δικαιωμάτων της lgbtq+ κοινότητας. Και εδώ αρχίζουν οι συμβολισμοί και οι σηματοδοτήσεις. Είναι ο πρώτος ανοικτά gay που αποκτά χαρτοφυλάκιο σε κυβέρνηση και αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Κάθε άλλο. Είναι μια θαρραλέα, πλήρως απενοχοποιημένη κίνηση που στέλνει μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες σε ένα ευρέως φάσματος αστικό ακροατήριο -κυρίως νέων ηλικιών με εναλλακτικές προσεγγίσεις- που αμφισβητεί το πολιτικό- κομματικό μονοπώλιο της υπεράσπισης των δικαιωμάτων.

Τόσο ο κ. Αμυράς, όσο και ο κ. Γιατρομανωλάκης θα μπορούσαν να ήταν προβεβλημένα στελέχη σε ένα ευρωπαϊκών προδιαγραφών φιλελεύθερο- μεταρρυθμιστικό κόμμα σε ένα πολιτικό σύστημα που «δούλευε» με την απλή και άδολη αναλογική. Με την ίδια ακριβώς έννοια που ο κ. Βορίδης θα εξέφραζε ένα συντηρητικό κόμμα της παραδοσιακής Δεξιάς ή οι κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και Κυριάκος Πιερρακάκης σχηματισμούς της Κεντροαριστεράς.

Αλλά, όλα αυτά στη 3η δεκαετία του 21ου αιώνα ανήκουν στην πολιτική γεωγραφία των προηγούμενων αιώνων. Σήμερα, το παιχνίδι των ιδεολογικών και πολιτικών καταγωγών, των προελεύσεων αλλά και των κάθε λογής ταυτοτήτων έχει αποκτήσει μια πολύ πιο σύνθετη και γι΄αυτό, άκρως ενδιαφέρουσα μορφή. Οι συνέπειες τόσο της πανδημίας όσο και της περιβαλλοντικής κρίσης και κλιματικής αλλαγής σε συνδυασμό με την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και τη μετάβαση στο νέο ψηφιακό κόσμο διαμορφώνουν ένα εξ ολοκλήρου διαφορετικό γήπεδο για την διακυβέρνηση μιας χώρας. Εξ αυτού του λόγου χρειαζόμαστε και νέο αφήγημα και νέες αναγνώσεις!