Ο Τζούλιαν Ασάνζ και η «αρετή και τόλμη» της δημοσιογραφίας

Εάν λέξεις όπως δημοκρατία και δικαίωμα στην ελεύθερη ενημέρωση και την πληροφόρηση είχαν το πραγματικό τους νόημα, τότε ο Τζούλιαν Ασάνζ θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με τον σεβασμό που αναλογεί στους ήρωες.

Γιατί αυτό που έκανε με το Wikileaks ήταν ακριβώς να φέρει στο φως αυτά που οι κυβερνήσεις ήθελαν να μείνουν στο σκοτάδι.

Γιατί η δημοκρατία στηρίζεται στη γνώση και στην ενημέρωση.

Απαιτεί να μην υπάρχουν στεγανά στην αλήθεια.

Προϋποθέτει ότι δεν υπάρχουν «βρώμικα μυστικά».

Και όμως ολοένα και περισσότερο οι σύγχρονες δημοκρατίες κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.

Τεράστιος όγκος κρίσιμων πληροφοριών παραμένει στο σκοτάδι.

Ολόκληροι τομείς της δράσης των κρατών βρίσκονται έξω και πέρα από οποιαδήποτε μορφή δημοσιότητας και διαφάνειας.

Μυστικές υπηρεσίες δρουν ανεξέλεγκτα, εντός και εκτός συνόρων, προφυλαγμένες από το «κρατικό μυστικό».

Μεγάλο μέρος των πολεμικών επιχειρήσεων και των επιπτώσεών τους αποκρύπτεται.

Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα χωρίς προηγούμενο πλέγμα μορφών επιτήρησης και παρακολούθησης που μπορεί να καταγράψει και να επεξεργαστεί έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών σχεδόν για κάθε όψη της ζωής τους.

Γι’ αυτό και ήταν τόσο σημαντικό αυτό που έκανε ο Ασάνζ.

Γιατί έβγαλε στη φόρα τα ένοχα μυστικά της Αυτοκρατορίας.

Και γι’ αυτό τον λόγο αυτή τον κυνηγά έκτοτε ανελέητα.

Και γι’ αυτό όσες και όσοι πιστεύουμε στη δημοσιογραφία ως αποκάλυψη και όχι συγκάλυψη της αλήθειας σήμερα χαιρόμαστε.

Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε. Η επίθεση στην ελεύθερη ενημέρωση συνεχίζεται.

Ακόμη και η απόφαση της Αγγλίδας δικαστού που έκρινε ότι δεν πρέπει να εκδοθεί ο Άσανζ στο σκεπτικό της αποδέχεται την επιχειρηματολογία των ΗΠΑ.

Την επιχειρηματολογία που ουσιαστικά υποστηρίζει ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως έγκλημα η δημοσιογραφική έρευνα και η αποκάλυψη της αλήθειας.

Απλώς, έκρινε ότι για ανθρωπιστικούς λόγους και λόγω της βεβαρυμμένης ψυχικής υγείας του ο Άσανζ δεν πρέπει να εκδοθεί στις ΗΠΑ.

«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», έγραψε ο Κάλβος.

Το ίδιο ισχύει και για την αληθινή δημοσιογραφία.