«Η Τουρκία δίνει έναν δεύτερο Πόλεμο Ανεξαρτησίας»

Του Κώστα Κωνσταντίνου

Το όνομα Ντογού Περιντσέκ εμφανίζεται συνεχώς πια στον διεθνή Τύπο, σε άρθρα τα οποία επιχειρούν να εξηγήσουν τι συμβαίνει με την τουρκική εξωτερική πολιτική. Μια πολιτική της οποίας παρουσιάζεται ενίοτε ως εμπνευστής. Αν και ο όρος είναι υπερβολικός, ο 78χρονος ηγέτης του Κόμματος Πατρίδας, ενός μικρού εθνικιστικού αριστερού κινήματος με μαοϊστικές ρίζες, είναι σίγουρα ο εκπρόσωπος του ευρασιατικού ρεύματος, το οποίο εν πολλοίς διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της Αγκυρας σε ένα ευρύτερο σκηνικό. Ενα σκηνικό το οποίο η Δύση ακόμα δυσκολεύεται να καταλάβει παρότι, τουλάχιστον ως προς το επιδιωκόμενο, είναι ξεκάθαρο. Αυτό περιέγραψε ο δόκτωρ Περιντσέκ μιλώντας για πρώτη φορά σε ελληνικό Μέσο, τη μέρα μάλιστα που ο νέος κινέζος πρεσβευτής στη Αγκυρα ζητούσε να τον δει πριν από οποιονδήποτε άλλον τούρκο πολιτικό, προκαλώντας αίσθηση. Τα όσα είπε στα «ΝΕΑ» είναι άκρως ενδιαφέροντα.

Πού είναι η θέση της Τουρκίας στον σύγχρονο κόσμο;

Οπου υπάρχει ανεξαρτησία. Το Ατλαντικό Σύστημα μας επιβάλλει μια οικονομία δανεισμού ενώ παράλληλα προβάλλει διεκδικήσεις στη Γαλάζια Πατρίδα μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η χώρα μας μπορεί να διατηρήσει την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά της μόνο στο ευρασιατικό περιβάλλον. Ενας νέος πολιτισμός αναδύεται από την Ασία.

Ο Κεμάλ Ατατούρκ οραματίστηκε την Τουρκία κοντά στην Ευρώπη. Εσείς, επίσης κοσμικιστής, συμμαχήσατε με τον ισλαμιστή Ερντογάν.

O Μουσταφά Κεμάλ Πασά ήταν το απόγειο μιας επαναστατικής παράδοσης, η οποία πέτυχε την ανεξαρτησία της Τουρκίας πολεμώντας ενάντια τον ιμπεριαλισμό των Βρετανών και των Γάλλων. Σήμερα, η Τουρκία δίνει έναν δεύτερο Πόλεμο Ανεξαρτησίας. Απομάκρυνε το PKK, το οποίο οι ΗΠΑ εξόπλισαν μαζικά, συνέτριψε τους Γκιουλενιστές του ΝΑΤΟ και κατέστρεψε τις ΝΑΤΟϊκές δομές στο κράτος και τον τουρκικό Στρατό. Αποκόπηκε από το Ατλαντικό Σύστημα και συμμάχησε με γείτονές της όπως η Ρωσία, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και με άλλες χώρες όπως το Κατάρ, η Λιβύη, οι τουρκογενείς χώρες της Ασίας και η Κίνα. Αυτό είναι και το πρόγραμμα του Κόμματος Πατρίδας. Δεν είναι «ισλαμικό». Είναι αντιιμπεριαλιστικό.

Στην ιδιαίτερη συμμαχία με το ΑΚΡ βρίσκει κανείς το ακροδεξιό MHP και εσάς, ένα μικρό, αλλά σημαντικό, λένε οι αναλυτές, αριστερό κόμμα με μαοϊκές ρίζες. Ακραία εθνικιστικό. Σε τι διαφέρετε από την Ακροδεξιά;

Ο τουρκικός εθνικισμός δεν είναι σοβινιστικός. Προέρχεται από την αυτοκρατορική μας παράδοση και την ανάγκη ενότητας των εθνοτήτων μας. Το MHP στράφηκε επίσης ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Σ’ αυτόν τον νέο Πόλεμο η συνένωση των δυνάμεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό είναι προς το συμφέρον όλων. Και του ελληνικού έθνους. Οσο για το μέγεθός μας, το ενδιαφέρον των ΜΜΕ διεθνώς – και το δικό σας – αποδεικνύει πόσο η δύναμή μας επηρεάζει την πορεία της Τουρκίας. Πυξίδα μας είναι ο επιστημονικός σοσιαλισμός, του Λένιν και του Μάο. Ο όρος «Αριστερά» είναι εναντίωση στον ιμπεριαλισμό. Οι ακροδεξιοί, οι ιμπεριαλιστές δηλαδή, αποκαλούν «ακροδεξιούς» και «ακραίους εθνικιστές» όσους τους πολεμούν.

Ποια είναι η οδός επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών; Η προσφυγή λ.χ. στη Χάγη;

Οταν Τουρκία και Ελλάδα δεν συμμαχούν με τους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι εποφθαλμιούν τον φυσικό πλούτο της ΝΑ Μεσογείου, μπορούν να λύσουν δίκαια τις διαφορές τους στη βάση κοινών συμφερόντων και ασφάλειας. Εάν όμως Ελλάδα και Νότια Κύπρος συνεχίσουν να επιδιώκουν διαμοιρασμό με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, δεν θα υπάρξει διαμοιρασμός. Αυτές οι δυνάμεις θέλουν μόνο να πετάξουν ένα κόκαλο στην Ελλάδα. Οσο για τη Χάγη, γιατί να σύρουμε διεθνείς δυνάμεις εδώ; Για να στρέψουν τον έναν ενάντια στον άλλον; Γιατί να μην κατανέμουμε τους πόρους σε κοινές επενδύσεις και να τους χρησιμοποιήσουμε για το καλό των λαών μας, αντί να στοιβάζουμε όπλα;

Ποια είναι η θέση σας έναντι της Συνθήκης της Λωζάννης;

Η Συνθήκη είναι η καταγραφή των δικαιωμάτων που η Τουρκία απέκτησε με τον Πόλεμο. Την υπογράψαμε με αίμα. Για αυτό και είμαστε η πιο πιστή στη Συνθήκη χώρα. Η δε Συνθήκη του Μοντρέ είναι συμπλήρωμά της.

Η Ρωσία είναι αξιόπιστος εταίρος δεδομένων των αλλαγών στη στάση της – και έναντι της Τουρκίας;

Ο άξονας Τουρκίας – Ρωσίας – Ιράν επιλύει τα προβλήματα στη Δυτική Ασία. Αυτή η συμμαχία διέλυσε την προσπάθεια ΗΠΑ και Ισραήλ να φτιάξουν το «Κουρδιστάν» και να σύρουν μαζί τους Ιράκ και Συρία. Η ρωσοτουρκική συνεργασία εφαρμόστηκε και στη Λιβύη. Η Διαδικασία της Αστάνα συνεχίζεται. Το Αζερμπαϊτζάν ελευθέρωσε τις κατεχόμενες από την Αρμενία περιοχές με τη συνδρομή της Τουρκίας και της Ρωσίας. Στον Καύκασο δεν απέμεινε χώρος για τις ΗΠΑ. Στην Αμπχαζία, το κοινοβούλιο και το κόμμα μας ξεκίνησαν κοινή προσπάθεια για αναγνώρισή της όπως και της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Δημιουργήθηκε ένα κοινό μέτωπο από τη Μαύρη Θάλασσα, ως τη Μεσόγειο και τη Θάλασσα του Ομάν. Τουρκία και Ρωσία έχουν κοινά συμφέροντα και το Ιράν, το Ιράκ, η Συρία και το Αζερμπαϊτζάν είναι επίσης μαζί τους. Σ’ αυτή την υπό διαμόρφωση πλατφόρμα η Τουρκία, η Ρωσία, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, η Γεωργία και εάν το επιθυμεί και η Αρμενία θα δουλέψουν προς την κατεύθυνση της προσέγγισης και της «ΤΔΒΚ». Ο άξονας Τουρκίας – Ρωσίας – Ιράν έχει δημιουργήσει ένα μοντέλο και σύντομα αυτό θα εφαρμοστεί και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στο Κυπριακό υπάρχει περιθώριο για λύση;

Το Κυπριακό έχει λυθεί. Υπάρχουν δύο κράτη. Ελληνες και Τούρκοι είναι ξεχωριστές κοινότητες. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ είχε προτείνει τη διχοτόμηση το 1950. Ηταν ρεαλιστική λύση, αλλά οι Βρετανοί προκάλεσαν διχόνοια. Οι Τουρκοκύπριοι θα ενσωματωθούν στην Τουρκία και οι Ελληνοκύπριοι, εάν το θελήσουν, στην Ελλάδα. Τότε θα ανοίξει ο ορίζοντας της φιλίας και συνεργασίας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές.