Ινδία : Στρώματα από τα υπολείμματα προστατευτικού εξοπλισμού για τον κοροναϊό

Στην κορύφωση της πανδημίας για την ινδική πολιτεία Κεράλα, η σχεδιάστρια μόδας Λάκσμι Μένον, 46 ετών, άκουσε ότι κάθε νέο κέντρο Covid έπρεπε να διαθέτει 50 κρεβάτια. Υπήρχε έλλειψη σε στρώματα. Κάθε φορά που ένας ασθενής έπαιρνε εξιτήριο, το στρώμα του έπρεπε να αποτεφρωθεί. «Σκέφτηκα: Πολλά στρώματα και πολύ κάψιμο», θυμάται η Μένον μιλώντας στον Guardian.

Η λύση της Μένον ήταν να συγκεντρώσει τα βουνά κομματιών πλαστικού από τα εργοστάσια παραγωγής εξοπλισμού ατομικής προστασίας, όλα τα μικροσκοπικά υπολείμματα που περίσσευαν από την κοπή. Στη συνέχεια, γυναίκες έπλεκαν αυτά τα κομμάτια σε σχοινιά μήκους δύο μέτρων. Οι πλεξίδες αυτές απλώνονταν σε σχήμα ζιγκ-ζαγκ και οι άκρες τους δένονταν μαζί. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μαλακό, πλενόμενο, υγιεινό στρώμα, με κόστος μόλις 300 ρουπίες (λίγο περισσότερο από 3€), δηλαδή στη μισή τιμή σε σχέση με τα συμβατικά.

Οι γυναίκες του Αραγιανκάβ, κοντά στο Κότσι, όπου ζει η Μένον, έχουν δουλειά, το περβάλλον προστατεύεται, και οι κλινικές κοροναϊού έχουν τα στρώματα που χρειάζονται. Όχι κι άσχημα.

Η σχεδιάστρια συνέλαβε την ιδέα της αξιοποίησης των υπολειμμάτων τον Φεβρουάριο, καθώς οδηγούσε προς το Κότσι και είδε παιδιά να κοιμούνται στον δρόμο. Λίγες μέρες αργότερα, επισκέφθηκε μια φίλη που έχει δικό της οίκο μόδας και είδε ρετάλια σε διαφορετικά μεγέθη.

«Τότε σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την τεχνική των πλεξίδων για να δημιουργήσω στρώματα για τους άστεγους. Οι πλεξίδες σου επιτρέπουν να αξιοποιήσεις κάθε κομμάτι υφάσματος, όποιο μέγεθος και αν έχει. Ακόμη και το μικρότερο κομματάκι μπορεί να ενσωματωθεί και όλοι ξέρουν πώς να δέσουν ένα σχοινί», εξηγεί στον Guardian.

Τον Μάρτιο, έφτιαξε 20 στρώματα και τα μοίρασε σε οικογένειες αστέγων. Μετά ήρθε το lockdown. Οι φίλοι της που εργάζονταν στη μόδα και το design έχασαν τις επιχειρήσεις τους μέσα σε ένα βράδυ. Εργαζόμενοι έχαναν τις δουλειές τους και τα πράγματα προοιωνίζονταν άσχημα.

Η Μένον ξέχασε για λίγο τα υφασμάτινα στρώματα, μέχρι που επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις παραγωγής ενδυμάτων ενός φίλου της τον Ιούλιο και είδε ότι πλέον παρήγαγε εξοπλισμό ατομικής προστασίας. Σε μια γωνιά, υπήρχε ένα βουνό από πλαστικά κομματάκια. Η Μένον ενθουσιάστηκε.

«Τα μάζεψα και είδα ότι ήταν πιο απαλά, πιο καθαρά και πιο απαλλαγμένα από σκόνη σε σχέση με τα ρετάλια υφασμάτων. Ήταν το καλύτερο υλικό που θα μπορούσα να βρω», θυμάται.

Ο φίλος της ενθουσιάστηκε όταν η Μένον πήρε τα υπολείμματα. Δεν ήξερε πώς να τα ξεφορτωθεί, από τη στιγμή που ήταν αδύνατο να τα κάψει.

Την ίδια στιγμή η Κεράλα, που δεχόταν την πίεση της πανδημίας, διέταξε τη δημιουργία κέντρων με 50 κλίνες σε όλη την πολιτεία και τα κοινοτικά συμβούλια πάλευαν να εξασφαλίσουν αρκετά στρώματα.

Εκτός από τα κέντρα κοροναϊού, η Μενόν εργάζεται και με ΜΚΟ για τη δημιουργία στρωμάτων για κέντρα αστέγων αλλά και για ανθρώπους που κοιμούνται στον δρόμο, βάσει της αρχής ότι «όλοι αξίζουν έναν καλό ύπνο». Συνήθως, οι 1,7 εκατ. άστεγοι της Ινδίας κοιμούνται στο έδαφος, στρώνοντας μόνο ένα λεπτό χαλί.

Φοιτητές στην Ινδία που συμμετέχουν στην Enactus, μια διεθνή μη κερδοσκοπική οργάνωση που έχει ιδρυθεί από την λογιστική εταιρεία KPMG, εργάζονται για να καταστήσουν τα στρώματα διαθέσιμα στο ευρύ κοινό.

«Πιστεύουμε ότι τα κέντρα γιόγκα ενδέχεται να ενδιαφέρονται να τα αγοράσουν, επειδή είναι μαλακά και ελαφριά και διπλώνονται εύκολα», εξηγεί η Ισαρτέκ Πάμπλα, επικεφαλής επιχειρήσεων της Enactus στο Κολέγιο Επιχειρηματικών Σπουδών Shaheed Sukhdev.

Το ενδεχόμενο η Μενόν να αντιμετωπίσει έλλειψη υλικού, είναι απίθανο. Η Ινδία έχει γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού, με περισσότερους από 1.000 κατασκευαστές να παράγουν περισσότερα από 4,5 εκατ. κομμάτια την ημέρα, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο υφασμάτων της χώρας αυτή την εβδομάδα.

Το στρώμα της Μένον πρόκειται να συμπεριληφθεί σε λίστα του ΟΗΕ με καινοτόμες ιδέες του κοροναϊού που μπορούν να αντιγραφούν με ευκολία.

Αρκετές ινδικές επιχειρήσεις έχουν έρθει σε επαφή μαζί της, σύμφωνα με τον Guardian. «Αυτές οι μεγάλες εταιρείες πρέπει να εκπληρώσουν τους στόχους εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που έχουν θέσει και το στρώμα είναι μια καλή μέθοδος προσφοράς εισοδήματος στις γυναίκες της επαρχίας, με βιώσιμο τρόπο και χωρίς να απαιτείται εξοπλισμός. Στην πραγματικότητα, χωρίς να απαιτείται τίποτα. Μόνο λίγος χώρος», τονίζει η Μένον.