Ο Κολοκοτρώνης επιστρέφει στην Πελοπόννησο – Η τελική ευθεία για τον Αγώνα της Ελευθερίας

Ιανουάριος του 1821. Οι Έλληνες μπαίνουν στην τελική ευθεία για το ξέσπασμα του απελευθερωτικού τους αγώνα.

Στις 6 Ιανουαρίου, ο Κολοκοτρώνης, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μετά τη φυγή του στην Ζάκυνθο, επιστρέφει στην Πελοπόννησο.

Οι Τούρκοι βέβαια τον «περίμεναν» ήδη.

Γράφει το ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ της 25ης Οκτωβρίου 1930:

«Πολύ πριν πατήση στη Μάνη ο Κολοκοτρώνης – ήταν εκεί! Τον είχε ξεμπαρκάρη, ένα μήνα πριν η φαντασία των Τούρκων. Ένοιωθαν το ηφαίστειο να βράζη κάτω από τα πόδια τους.

»Στον κρυφό πανικό τους, όπου να γύριζαν τα μάτια, έβλεπαν μπροστά τους, παντού, ένα πελώριο φάντασμα: Τον Κολοκοτρώνη. ΄Έτσι, πριν οι προεστοί της Καρύταινας τον διορίσουν, όπως θα ιδούμε, στρατηγό κι η Γερουσία του Μωρηά τον αναγνωρίση αρχιστράτηγο, τούχε δώσει αυτή τη θέσι, στη συνείδισί του μέσα, πρώτος ο εχθρός.

»Ήταν ο καλλίτερος διορισμός πούλαβε ποτέ ο Κολοκοτρώνης. Οι Τούρκοι έβλεπαν, πολύ πριν το δείξουνε τα ιστορικά περιστατικά, ότι αυτός ήταν ο άνθρωπος της μεγάλης ώρας. Ότι χωρίς αυτόν ήταν αδύνατον να κουνηθή κανένας».

Ο άνθρωπος της μεγάλης ώρας

Ο Κολοκοτρώνης έλειπε χρόνια από τον Μοριά, οι Πελοποννήσιοι όμως ήταν ενήμεροι για την πορεία και εξέλιξη του από το 1806 και μετά, ενώ δεν θα μπορούσαν να έχουν ξεχάσει την ηρωική του δράση τον καιρό της κλεφτουριάς.

«Οι αγώνες του στα βουνά και ο γλυτωμός του, σαν από θαύμα, τον καιρό του μεγάλου κατατρεγμού της κλεφτουριάς. Ο ιπποτικός τρόπος, που ήρθε και πολέμησε, στον πύργο του Αλή Φαρμάκη, επί εξήντα μέρες, το στρατό του Βελή. Η δράσι του σαν κουρσάρου και τέλος τα κατορθώματά του στη Λευκάδα, είχαν δημιουργήση, γύρω από το πρόσωπό του, ατμόσφαιρα μυθική ανίκητου πολεμάρχου».

Στην «αυγή» του 1821, πριν καν ξαναπατήσει σε πελοποννησιακό έδαφος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αποτελούσε μεγάλο φόβητρο για τους Τούρκους και στήριγμα για τους υπόδουλους Έλληνες. Γνωρίζοντας ότι δεν είχε τίποτα να περιμένει από τις ξένες δυνάμεις, ήταν αποφασισμένος να πάρει στις πλάτες του την οργάνωση του Αγώνα.

«Ο Κολοκοτρώνης ερχότανε να δώση το σύνθημα των καπεταναίων: Η Ελλάς με την Ελλάδα και μόνο από την Ελλάδα. Και οι Έλληνες ό,τι κάμουν με το σπαθί τους. Ήταν ο μόνος που μπορούσε να βάλη στο κεφάλι των άλλων αυτή την αλήθεια, τη μεγάλη και τη σωτηρία».

Ο Κολοκοτρώνης δεν ερχόταν για να συνεχίσει τη δράση της κλεφτουριάς, αλλά για να ηγηθεί ενός εθνικού αγώνα.

«Η περίοδος των αγώνων της κλεφτουριάς έκλεινε, για ν’ ανοίξη ο μεγάλος εθνικός αγώνας. Κανένας περισσότερο από τον Κολοκοτρώνη, δεν ήταν πιο κατάλληλος να εγκαινιάση αυτή την ιστορική στροφή. Ήταν από τους τελευταίους αντιπροσώπους της μεγάλης γενηάς των κλεφτών, πούσβυνε τώρα. Κι ένας από τους πρώτους σημαιοφόρους της εθνικής πειθαρχίας. Ήταν κι απ’ αυτή την άποψι ο άνθρωπος της μεγάλης τούτης ώρας».

Ο Κολοκοτρώνης επέστρεφε στην ιδιαίτερη πατρίδα του γνωρίζοντας άριστα με ποιους θα πολεμήσει ποιους και σε ποιο πεδίο μάχης.

«Ο Κολοκοτρώνης έρχεται στη Μάνη ν’ ανοίξη τη σκηνή των αιμάτων με τα μεγαλείτερα εφόδια: Αφάνταστη γνώσι του θεάτρου του πολέμου.

»Δεν υπάρχει βουνό, καταρράχι, διάσελο, ρεματιά, πλαγιά, γιδόστρατα, δημοσά, κάμπος, οροπέδιο, που να μην τώχη γυρίσει δέκα φορές και να μην το θυμάται.

»Κι όπως ξέρει τους τόπους, έτσι ξέρει και τους ανθρώπους. Τον εχθρό πούχει πολεμήση αδιάκοπα τόσα χρόνια. Τα χούγια του, την ψυχολογία του, τα συστήματά του. Ξέρει, όσο κανείς άλλος, τον λαό του: Τα παραμύθια του, τα τραγούδια του, της προλήψεις του, τα μυαλά του»

Έτσι στις 6 Ιανουαρίου του 1821, όταν η άφιξη του Κολοκοτρώνη αρχίζει να μεταδίδεται από στόμα σε στόμα, δημιουργεί στους Οθωμανούς μεγάλη ανησυχία, και πρόσφορο έδαφος για φημολογίες.

«Άλλοι λένε ότι πως έχει ξεμπαρκάρει με πέντε χιλιάδες, άλλοι μ’ έξη κι άλλοι με δέκα.  “Εγώ, γράφει χιουμοριστικά ο Κολοκοτρώνης, ήμουν με τέσσερους”. Οι Τούρκοι που τον έλεπαν με χιλιάδες δεν είχαν άδικο. Μονάχα που η φαντασία του, κεντρισμένη από τον τρόμο, έτρεχε με ρυθμό γοργότερο από τα γεγονότα».

Τις προσεχείς ημέρες θα δούμε πώς από τις πρώτες τους ώρες στην Καρδαμύλη, ο Κολοκοτρώνης αρχίζει να οργανώνει την έναρξη του μεγάλου εθνικoύ αγώνα για την Ελευθερία.

Το κείμενο βασίστηκε σε υλικό του Ιστορικού Αρχείου των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ».