Μίτρα, κορώνα, κοροναϊός

Πρέπει να τελειώνουμε με αυτό το ζήτημα: η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ή όχι του κόσμου τούτου; Αν είναι, καλώς παροτρύνει την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση να νοιαστούν για τα εμβόλια αλλά κακώς αρνείται να εκτελέσει την κρατική απόφαση για απαγόρευση των λειτουργιών κατά την εορτή των Θεοφανείων. Αν δεν είναι, καλώς αρνείται να υπακούσει στις αποφάσεις του καίσαρος – αλλά ας κόψει κάθε σχέση μαζί του: δεν  γίνεται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου να αρνείται να εφαρμόσει το Δημόσιο Δίκαιο.

Θα πει κανείς, «τόσοι και τόσοι αμφισβητούν κρατικές αποφάσεις, γιατί όχι και η Εκκλησία;» –  όμως τις αμφισβητούν μη κρατικοί φορείς: συνδικάτα, κόμματα, εταιρείες, μοναχικοί πολίτες. Είναι δημοκρατικό δικαίωμα αυτό. Οι κρατικοί φορείς είναι υποχρεωμένοι να εκτελούν τις αποφάσεις – οι επικεφαλής τους, δικαιούνται να παραιτούνται, αν διαφωνούν, και να προσφεύγουν στα δικαστήρια.

Η Εκκλησία της Ελλάδος όχι μόνο είναι μέρος του κράτους αλλά δίνει αγώνα για να παραμείνει, αρνούμενη ρητά τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας. Ταυτόχρονα, η στάση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου δείχνει πως θεωρεί εαυτήν ανώτερη από τας «ούσας εξουσίας»: μέρος μεν τους κράτους αλλά επικυρίαρχο «ελέω Θεού», που τους έκανε αρχιερείς, για τούτο αρνείται την απόφαση – εκτός και αν είναι συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των κληρικών η Διαρκής Ιερά Σύνοδος· ας μας το πει.

Λέγεται κοινώς ότι όλα αυτά γίνονται «για το παγκάρι», για να μη χάσουν ιερείς και αρχιερείς τις πέραν του μισθού προσόδους που εξασφαλίζουν με τις λειτουργίες, κάπως σαν τα «φακελάκια» άλλων κρατικών λειτουργών  (με την θύραθεν σημασία της λέξης). Δεν νομίζω πως είναι έτσι: τον κρατικό κορβανάς δεν θέλει να χάσει γιατί, ακόμα και σε περιόδους δημοσιονομικής λιτότητας, είναι πολύ πιο προσοδοφόρος από το παγκάρι.

Αυτά γίνονται για τη μίτρα και την πατερίτσα, νομίζω: τα θέλει ισοδύναμα  με κορώνα και σκήπτρο η ΔΙΣ – όπως ήσαν άλλωστε όταν καθιερώθηκαν, τότε που η Ορθοδοξία ήταν εκκλησία των αυτοκρατόρων και οι επίσκοποι ήσαν αυτοκρατορικοί αξιωματούχοι που έφεραν όλα τα δηλωτικά της εξουσίας τους insignia. Ξέρει πως σήμερα -όσο και αν είναι αντιφατικό- μόνο δηλώνοντας πως δεν είναι του κόσμου τούτου μπορεί να ασκεί κοσμική εξουσία και να δικαιούται μέρος του κορβανά: γιατί μόνο επισείοντας το Εκείθεν έχει πιστούς που το φοβούνται και μπορεί να τους χρησιμοποιεί σαν εκλογική δύναμη χάριν των αρχόντων, σαν μεγάλος χονδρέμπορος ψήφων, ας πούμε.

Για να είναι κορώνα η μίτρα, η ΔΙΣ μας εκθέτει στον κορωνοϊό – μένει στους άρχοντες μας να αποδείξουν πως δεν είναι Βυζαντινοί αλλά εκλεγμένη και λογοδοτούσα εξουσία.