10 κομμάτια κλασικής μουσικής με αναφορές σε γάτες

Benjamin Britten: Jubilate Agno

Στον θρησκευτικό ύμνο του Christopher Smart κάνει την εμφάνισή του ο διασημότερος γάτος της αγγλικής λογοτεχνίας, Jeoffry, με 74 ολόκληρους στίχους αφιερωμένους στις αρετές του.

Ο Benjamin Britten μελοποιεί εδώ ένα μέρος του ύμνου συμπεριλαμβάνοντας μια αναφορά στην «κομψή ταχύτητα» και «αξεπέραστη ομορφιά» του γάτου.

Ruth Gipps: The Cat

Ένα σπάνιο κομμάτι του 1947 από την Βρετανίδα συνθέτρια και πιανίστρια Ruth Gipps η οποία χρησιμοποιεί επίσης το μέρος από το ίδιο ποίημα του Christopher Smart.

Humphrey Searle: Two Practical Cats

Ο Humphrey Searle μελοποιεί δύο ποιήματα για γάτες γραμμένα από τον Τ.Σ. Έλιοτ (Macavity και Growltiger). Μυστήριο, φλάουτο, κιθάρα και τσέλο.

Francis Poulenc: Ba, Be, Bi, Bo, Bu

Αν και η πραγματική αγάπη του συνθέτη ήταν τα σκυλιά, αυτό δεν το εμπόδισε να γράψει αυτό το σύντομο κομμάτι αφιερωμένο στις γάτες.

Hans Werner Henze: The English Cat

Μια ολόκληρη όπερα στην οποία όλοι οι χαρακτήρες είναι γάτες. Το λιμπρέτο του Edward Bond διασκευάζει μια αλληγορική ιστορία του Μπαλζάκ. Βρισκόμαστε στο Λονδίνο του 1890 και μια ομάδα μπουρζουά γατών αποφασίζει να συστήσει την Βασιλική Κοινότητα Προστασίας Αρουραίων.

Alvin Curran: Light Flowers Dark Flowers

Μαθητής του Elliott Carter, ο Alvin Curran ξεκινά αυτό το ατμοσφαιρικό κομμάτι που περιλαμβάνει πιάνο και ηλεκτρονικά όργανα, με ένα μακρόσυρτο γουργουρητό γάτας.

Priaulx Rainier: The Prayer of the Cat

Γραμμένο από την Νοτιοαφρικανή συνθέτρια Priaulx Rainier το «The Prayer of the Cat» περιλαμβάνει ένα κομμάτι από το ποίημα Prayers from the Ark της Γαλλίδας Carmen Bernos de Gasztold. Μια γάτα προσεύχεται με ευλάβεια για ένα πιατάκι γάλα και έπειτα ζητά ευγενικά απ’ τον θεό να καταραστεί όλα τα σκυλιά.

Samuel Barber: The Monk and his Cat

Ένας μοναχός του 19ου αιώνα γράφει ένα ποίημα γεμάτο αγάπη για την λευκή του γάτα και ο Samuel Barber συνθέτει τη μουσική.

Μωρίς Ραβέλ: L’Enfant et les Sortilèges

Στην όπερα του Ravel για ένα παιδί που τιμωρείται για τις συνεχείς εκρήξεις θυμού του, ξεχωρίζει μια σκηνή με δύο ερωτευμένες γάτες κάτω απ’ το φως του φεγγαριού. Ο ίδιος ο συνθέτης λάτρευε τις γάτες-ιδιαίτερα τις Σιαμαίες- ενώ υποστήριζε πως ήξερε να μιλά στη γλώσσα τους.

Ιγκόρ Στραβίνσκι: The Owl and the Pussy-cat

Το τελευταίο έργο του Stravinsky, γράφτηκε μισό αιώνα μετά το «Berceuses du chat» (1914) και ηχεί σαν το περπάτημα μιας γάτας πάνω στα πλήκτρα του πιάνου.