Αδικία

Αναρωτιέμαι μήπως τώρα, που έληξε η χρονιά κι έχουμε ένα σωρό σκοτούρες, ήλθε η ώρα να λήξει κι η κακόγουστη κόντρα μεταξύ πρώην και νυν Προέδρου της Δημοκρατίας.

Εντάξει, το καταγράψαμε. Το κουβεντιάσαμε. Το σχολιάσαμε. Αλλά φτάνει. Πολύ φοβάμαι πως το καλοκαίρι πάει για Δελφινάριο.

Ειλικρινά δεν νομίζω ότι υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα που να τρώγονται (δι’ αντιπροσώπων) ο πρώην και η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας ακόμη και για τη διακόσμηση του προεδρικού γραφείου. «Γιατί κούνησες τα βιβλία;». «Τι έκανες τη σημαία;». Ούτε έχουμε ζήσει έως τώρα κάτι τέτοιο στην Ελλάδα.

Ο ένας και διάφορα ακροδεξιά έντυπα μετράνε καριοφίλια, εθνόσημα, γονυκλισίες και «πατερημά».

Η άλλη δημοσιεύει εκθέσεις ιδεών σε ακροαριστερά έντυπα περί δικαίου και δικαιωμάτων.

Αστεία πράγματα. Που δεν ανταποκρίνονται στο αίσθημα της ευρύτατης δημοκρατικής πλειονότητας και τον κοινό εθνικό τόπο που οφείλει να εκπροσωπεί κάθε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Εξ όσων γνωρίζω, το Σύνταγμα προβλέπει «ρυθμιστή του πολιτεύματος». Ούτε σημαιοφόρους της εθνικής παρακαταθήκης ψάχνει. Ούτε ακτιβιστές του «δικαιωματισμού».

Ακόμη περισότερο που στη σημερινή Ελλάδα το έθνος δεν απειλείται από πουθενά, ούτε τα δικαιώματα. Συνεπώς περιττεύουν και οι υπερασπιστές τους. Αν παραστεί ανάγκη, θα τα υπερασπιστούμε όλοι μαζί.

Από την άλλη, δυσκολεύομαι να καταλάβω το αντικείμενο της αντιπαράθεσης.

Ο ένας έφυγε. Η άλλη ήλθε. Τέλος.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο Παυλόπουλος δυσκολεύεται να χωνέψει που έχασε τη δεύτερη θητεία.

Ενδεχομένως θεωρεί ότι αδικήθηκε η πολιτεία του – ο καθένας δικαιούται να έχει την καλύτερη γνώμη για τον εαυτό του.

Κατά τη δική μου γνώμη (και το έχω γράψει πολλές φορές…) υπήρξε εξαιρετικά αμφιλεγόμενος Πρόεδρος κι ο Μητσοτάκης θα αυτοκτονούσε αν τον ψήφιζε.

Αλλά είναι απλώς γνώμη μου, την κρατάτε ή την πετάτε.

Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι η διάδοχός του θέλει να αποτινάξει την εντύπωση μιας διακοσμητικής Προεδρίας και να δείξει ότι μετράει.

Θεμιτή επιδίωξη. Κι ο καθένας δικαιούται να υπηρετεί τις θεμιτές επιδιώξεις του.

Κατά τη δική μου γνώμη, όσο περισσότερο το δείχνει, τόσο δυσκολότερο το κάνει.

Αλλά είναι απλώς γνώμη μου, την κρατάτε ή την πετάτε.

Διότι το πραγματικό πρόβλημα είμαστε οι υπόλοιποι. Θεατές σε έναν καβγά που δεν ενδιαφέρει. Και ο οποίος μακάρι να μην ενδιέφερε ούτε τους ενδιαφερόμενους.

Ακόμη λιγότερο ενδιαφέρει μια κατασκευασμένη αντιπαράθεση μεταξύ αυτόκλητων «εθνικοφρόνων» και απρόσκλητων «δικαιωματιστών», στην οποία φαίνεται να επενδύουν διάφοροι επιτήδειοι της μιας ή της άλλης πλευράς.

Δεν ξέρω (αν και υποψιάζομαι…) τι επιδιώκουν οι επιτήδειοι. Είναι βέβαιο όμως πως αδικούν και την Πρόεδρο και τον Πρόεδρο και τη δημοκρατία μας.