Εβδομάδα σημαντικών αποφάσεων είναι αυτή που έρχεται για τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες. Μετά από δύο αναβολές, εξαιτίας της πανδημίας, πραγματοποιείται (διαδικτυακά) την ερχόμενη Παρασκευή και Σάββατο, 15-16 Ιανουαρίου, το συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) το οποίο, ανάμεσα στα άλλα, καλείται να εκλέξει και τον νέο πρόεδρο του κόμματος, στη θέση της – μάλλον αποτυχημένης – Άνεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ.

Η θέση θα κριθεί ανάμεσα στους τρεις υποψήφιους που υπάρχουν: τον Φρίντριχ Μέρτς, τον Άρμιν Λάσετ και τον Γιούργκεν Ρέντγκεν. Μέχρι στιγμής δε, όλα δείχνουν πως θα απαιτηθεί και δεύτερος γύρος στην ψηφοφορία, μιας και κανείς δεν μοιάζει να έχει καθαρό και ευρύ προβάδισμα.

Δεν πρόκειται, ωστόσο, για την τελευταία πράξη ενόψει των βουλευτικών εκλογών που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο. Κι αυτό διότι ο ηγέτης της CDU δεν αναγορεύεται αυτομάτως σε υποψήφιο για να διαδεχθεί την Ανγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία – από τη στιγμή που η ίδια επανέλαβε πως δεν προτίθεται να αναιρέσει την απόφασή της για πολιτική «συνταξιοδότηση» μετά τις εκλογές.

Η αλήθεια, μάλιστα, είναι ότι η καγκελαρία παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε σχέση με την προεδρία του κόμματος – έστω κι αν όλα δείχνουν πως θα παραμείνει το μεγαλύτερο σε ποσοστά και βουλευτές και μετά την αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου. Έτσι, είναι λογικό σε αυτή την κούρσα να εμφανίζονται και άλλα «άλογα», φιλοδοξώντας να κλέψουν την πρωτιά, ακόμη και πάνω στο νήμα.

Η συμμαχία Σπαν-Λάσετ

Ένα από αυτά, όπως γράφηκε σε μια σειρά γερμανικά ΜΜΕ (Spiegel, Handelsblatt κλπ), είναι και ο νυν υπουργός Υγείας, Γενς Σπαν. Ο 40χρονος πολιτικός, ο οποίος ζει με τον σύζυγό του και δημοσιογράφο Ντάνιελ Φούνκε, δεν έχει κρύψει άλλωστε τις φιλοδοξίες του, οι οποίες μάλλον αυξήθηκαν μετά την ήττα του στο προηγούμενο συνέδριο της CDU. Ευελπιστεί δε ότι θα τα πάει τόσο καλά στη διαχείριση της πανδημίας (αν και μέχρι τώρα δεν φαίνεται να δικαιώνεται…) ώστε να είναι σε θέση να το κεφαλαιοποιήσει πολιτικά στη συνέχεια, σε μια περίοδο που η χώρα θα έχει αρχίσει να βγαίνει από το τούνελ της υγειονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, λοιπόν, ο Σπαν έχει ήδη συνάψει συμμαχία με τον ένα από τους τρεις υποψηφίους για το τιμόνι της CDU: Τον Λάσετ, πρωθυπουργό σήμερα της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, που είναι το πολυπληθέστερο από τα 16 κρατίδια της Γερμανίας – αλλά και έμπιστο της Μέρκελ. Η συμφωνία προβλέπει αμοιβαίο όφελος – ο μεν Λάσετ θα εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος, ο δε Σπαν θα έχει την αμέριστη βοήθειά του για να πάρει το χρίσμα του υποψήφιου καγκελαρίου όταν έρθει η ώρα της επιλογής.

Όπως σημειώνουν δε τα ρεπορτάζ, η συγκεκριμένη συμμαχία έχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Κι αυτό δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι Σπαν και Λάσετ «σαρώνουν» στις τάξεις των γυναικών – με τον πρώτο να φτάνει το 66% δημοφιλίας και τον δεύτερο να έχει και επισήμως την προτίμηση του γυναικείου τμήματος της CDU.

Ο Μερτς, ο Ρένγκεν και ο «Βαυαρός»

Το τι θα συμβεί, πάντως, δεν είναι αυτονόητο, για μια σειρά λόγους. Όπως, για παράδειγμα, ότι την ίδια ακριβώς θέση φέρονται να εποφθαλμιούν και άλλοι, πέρα από τους Μέρτς και Ρέντγκεν. Ένας από αυτούς είναι ο Μάρκους Ζέντερ, πρωθυπουργός της Βαυαρίας και ηγέτης του αδελφού κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών, της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU), ο οποίος εμφανίζεται σήμερα να είναι ο δεύτερος δημοφιλέστερος πολιτικός στη Γερμανία, με πολύ μικρή διαφορά (50% έναντι 52%) μετά τον Σπαν.

Μάρκους Ζέντερ

Ένας ακόμη λόγος έχει να κάνει με τους γενικότερους πολιτικούς συσχετισμούς που θα βγάλει η κάλπη. Είναι, άλλωστε, δεδομένο ότι θα απαιτηθεί ξανά η συμφωνία δύο τουλάχιστον κομμάτων για να συγκροτηθεί η νέα κυβερνητική πλειοψηφία, ενώ νέο σκηνικό δημιουργεί η εκλογική και δημοσκοπική κατάρρευση των νυν συγκυβερνώντων Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι δεν ξεπερνούν (για την ώρα) το 15%.

Έτσι, με (δημοσκοπικά) ποσοστά κοντά στο 20%, οι Πράσινοι διεκδικούν την δεύτερη θέση και μαζί μια θέση στην επόμενη κυβέρνηση. Με ποιον, όμως, ως εταίρο; Με τους Χριστιανοδημοκράτες, όπως λέει ένα σενάριο; Ή, μήπως, με το SPD και την Αριστερά, σύμφωνα με ένα δεύτερο;

Στην πρώτη περίπτωση, αναμφίβολα ο υποψήφιος της Ένωσης CDU/CSU θα έχει τον πρώτο λόγο για να γίνει καγκελάριος. Στη δεύτερη, όμως, θα ηγηθεί της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Headlines