Αν έπρεπε να επιλέξουμε ένα ρήμα, για να περιγράψουμε τις πρώτες ημέρες του 2021, πιθανότατα θα ήταν το θέλω.

Όχι όμως το θέλω με την έννοια του εύχομαι, επιθυμώ, ζητώ, αλλά το θέλω του απαιτώ και αρπάζω.

Καπιτώλιο

O Ντόναλντ Τραμπ ήθελε να ανανεώσει τη θητεία του στον Λευκό Οίκο. Συμμετείχε στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου και δυστυχώς γι’ αυτόν ηττήθηκε. Επικράτησε ο αντίπαλός του, Τζο Μπάιντεν, η εκλογή του οποίου ήταν προγραμματισμένο να επικυρωθεί με ψηφοφορία του Κογκρέσου στις 6 Ιανουαρίου.

Ο απερχόμενος όμως πρόεδρος Τραμπ, καθόλου πρόθυμος να απέλθει, έφερε τη χώρα του με το «έτσι θέλω» στο χείλος του εμφυλίου.

Μιλώντας εδώ και μήνες για νοθεία και εκλογική απάτη, στις 6 Ιανουαρίου παρότρυνε τον οργισμένο όχλο των φανατικών οπαδών του, να πολιορκήσουν το Καπιτώλιο όπου συνεδριάζει το Κογκρέσο.

Ο όχλος εισέβαλε στο Καπιτώλιο, η ψηφοφορία διακόπηκε, οι βουλευτές και οι γερουσιαστές φυγαδεύτηκαν και ακολούθησαν μάχες σώμα με σώμα μεταξύ εισβολέων και αστυνομίας.

Πέντε άνθρωποι νεκροί και η αμερικανική Δημοκρατία βαρύτατα τραυματισμένη επειδή με το «έτσι θέλω» ο Ντόναλντ Τραμπ και οι φανατικοί του οπαδοί θέλουν να εμποδίσουν να συμβεί, αυτό που αποφάσισε η πλειοψηφία των αμερικανών ψηφοφόρων.

Μπορεί η ψηφοφορία του Κογκρέσου τελικά να ολοκληρώθηκε και η εκλογή του Τζο Μπάιντεν να επικυρώθηκε, οι πέντε όμως νεκροί μέσα στο ίδιο το σπίτι της αμερικανικής Δημοκρατίας και όλα όσα συνέβησαν εκεί αφήνουν στις ΗΠΑ μια βαθιά ανοιχτή πληγή.

Θεοφάνεια

Το «έτσι θέλω» όμως, τις πρώτες αυτές μέρες του 2021, είχε την τιμητική του και στην από ΄δω πλευρά του Ατλαντικού.

Την Κυριακή 3 Ιανουαρίου, η κυβέρνηση, ακολουθώντας τις εισηγήσεις των λοιμωξιολόγων, ανακοινώνει ότι η εορταστική περίοδος χάριτος λήγει και πως, προκειμένου να ανοίξουν τα σχολεία αποφασίζεται αυστηρότερο lockdown, με κατάργηση του click away και κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων.

Επιπλέον ανακοινώνεται ότι σε αντίθεση με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, τα Θεοφάνεια, θα έπρεπε να εορταστούν με τις εκκλησίες κλειστές και χωρίς το τελετουργικό του αγιασμού των υδάτων με το καθιερωμένο πέταγμα του σταυρού.

Η Εκκλησία κατηγόρησε την Κυβέρνηση για αιφνιδιασμό με πολλούς ιερείς να διαμηνύουν πως δεν πρόκειται να απαγορευθεί ο εορτασμός των Φώτων με το «έτσι θέλω».

Ακολουθούν ημέρες έντασης μεταξύ πολιτείας, εκκλησίας, επιστημόνων, πολιτών πιστών και απίστων.

Τελικά, παρά την κυβερνητική απόφαση για απαγόρευση της θείας λειτουργίας, η Εκκλησία αποφάσισε να ανοίξει τους ναούς με περιορισμό στον αριθμό των ανθρώπων που θα μπορούσαν να βρίσκονται εντός τους.

Το τι έγινε στις 6 Ιανουαρίου το είδαμε όλοι.

Έξω από πολλές εκκλησίες υπήρξε τέτοιος συνωστισμός, που ο περιορισμός στον αριθμό των παρισταμένων εντός των ναών έχασε κάθε νόημα.

Τι νόημα έχει μέσα στην εκκλησία να επιτρέπονται μόνο 25 άτομα, όταν έξω από αυτήν στριμώχνονται 100;

Σαν να μην έφτανε αυτό, σε αρκετά λιμάνια και παραλίες της χώρας, παρά τις απαγορεύσεις ο σταυρός έπεσε στο νερό, παρουσία δεκάδων πολιτών.

«Κανένας νόμος δεν μπορεί να μας διατάξει τι θα κάνουμε», δήλωσε στο πρακτορείο Reuters μια 38χρονη γυναίκα.

Μια άλλη γυναίκα, βγαίνοντας από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, υψώνει το μεσαίο της δάχτυλο, κοιτάζοντας τις τηλεοπτικές κάμερες.

Στόχος της ίσως ήταν οι δημοσιογράφοι ή η κυβέρνηση.

Στην πραγματικότητα όμως το δάχτυλο το ύψωσε σε όσους ομόθρησκούς της σεβάστηκαν τα μέτρα και έμειναν σπίτι τους και φυσικά σε όλους όσοι μήνες τώρα, με τις ζωές τους και τις τσέπες τους σοβαρά επιβαρυμένες, είτε συμφωνούν με τους περιορισμούς είτε όχι, συνεχίζουν να τους σέβονται, και μαζί με αυτούς τη νομιμότητα, χωρίς να κάνουν ό,τι θέλουν.

Εθνικό σπορ

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που μια κοινωνική ομάδα αποφάσισε να κάνει αυτό που θέλει, γυρίζοντας την πλάτη σε περιοριστικά μέτρα.

Αντίστοιχη αδιαφορία έχουν επιδείξει πολλές κοινωνικές ομάδες με ποικίλα ηλικιακά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Εξάλλου, οι χθεσινές και προχθεσινές εικόνες από πάρκα και παραλίες, θύμησαν ευτυχισμένες μέρες από την προ covid-19 ζωής μας.

Έτσι συχνά πυκνά έχουμε ατελέσφορες διαμάχες μεταξύ ατόμων ή ομάδων για το ποιος «είχε δικαίωμα» να παραβιάσει τα μέτρα και ποιος όχι.

Γεγονός είναι ότι το «με το έτσι θέλω» αποτελεί αγαπημένο μας εθνικό σπορ, και ατομικό και ομαδικό.

Πιθανότατα ο σπόρος του να βρήκε πρόσφορο έδαφος στην εκ τουρκοκρατίας ορμώμενη αλλεργία μας σε κάθε είδους κρατικό νόμο και κανόνα.

Σίγουρα πάντως ποτίζεται από την στάση της εκάστοτε εξουσίας που, διαχρονικά, αμέσως μόλις ανακοινώσει ένα μέτρο, διοχετεύει όλη τη δημιουργικότητά της στο πώς θα κάνει τα στραβά μάτια (βλ. «ήπια αστυνόμευση») σε αυτούς που το παραβιάζουν, προκειμένου να μην κακοκαρδίσει, και ως εκ τούτου χάσει εκλογικά, όσους κάθε φορά αισθάνονται ότι θίγονται από αυτό.

Headlines