Το… εφτάψυχο ΠΑΣΟΚ και ο χαμός στα social

«ΠΑΣΟΚ, έλα και πάρε με από δω». «ΠΑΣΟΚ, σώσε μας». «Με ΠΑΣΟΚ στο Ντουμπάι πήγαιναν διακοπές με κοινωνικό τουρισμό». «Με ΠΑΣΟΚ εμείς παίρναμε δώρο στον Αγιο Βασίλη».

Είναι μερικά από τα χιλιάδες αστεία που κυκλοφορούν εδώ και πολλούς μήνες στα social media, αναδεικνύοντας το… brand «ΠΑΣΟΚ» στο απόλυτο πολιτικό viral των τελευταίων ετών.

Ενα κόμμα που ουσιαστικά άρχισε να καταρρέει μετά το 2010, να ενσωματώνεται πλέον στο Κίνημα Αλλαγής, να μην μπορεί να ξαναβγεί στην επιφάνεια, αλλά να έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: Να είναι το κόμμα της Μεταπολίτευσης που έχει απίστευτη επιδραστικότητα και διείσδυση στην ελληνική κοινωνία. Τέτοια που θα έλεγε κανείς ότι η ατάκα «είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ» να ισχύει όσο καμιά άλλη.

Ενας πολιτικός φορέας που έχει μικρή εκλογική διείσδυση στην κοινωνία, αλλά που βρίσκεται στο στόμα όλων, εχθρών και φίλων.

Το μαρτυρούν τα εκατοντάδες memes, τα πειράγματα στις παρέες, οι συζητήσεις ακόμη και στα αντίπαλα κόμματα, ακόμη και οι εκθέσεις με προϊόντα της εποχής του «ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ».

Ενα κόμμα που αποτέλεσε μετά τη Μεταπολίτευση ένα γνήσιο λαϊκό κίνημα το οποίο στηρίχθηκε μεν στον χαρισματικό ηγέτη του, Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά που είχε και βαθιές πολιτικές και ιδεολογικές ρίζες.

Αν ρωτήσεις σήμερα έναν 20χρονο, ενδεχομένως να μη γνωρίζει την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, καλή ή κακή. Αλλωστε, μετά το 2010, όταν επί Γιώργου Παπανδρέου ξεκίνησε η μεγάλη υποχώρηση των ποσοστών του, αυτά τα παιδιά ήταν 10 ετών.

Κι όμως, οι 20χρονοι σήμερα, προτού κλείσουν τα μπαρ λόγω κορωνοϊού, έκαναν πάρτι βάζοντας στη διαπασών τα εμβληματικά… Carmina Burana του Καρλ Ορφ. Ο ύμνος, ο οποίος μαζί με τον «Ηλιο τον πράσινο», ακουγόταν όσα λίγα άσματα τη δεκαετία του ’80, αλλά και αργότερα.

Μπορεί να το κάνουν για πλάκα. Μπορεί να μη γνωρίζουν την ιστορία του ΠΑΣΟΚ και τα ρίγη συγκίνησης που έβγαζαν αυτές οι μελωδίες, όμως, διασκεδάζουν πλέον με αυτά.

Κανένα άλλο κόμμα, ούτε φυσικά ο μεγάλος αντίπαλος η Νέα Δημοκρατία, δεν κατάφερε να διεισδύσει τόσο βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Καταστήματα που πουλάνε σημαίες και άλλα προϊόντα με το σήμα του ΠΑΣΟΚ. Πάρτι που γίνονται σε… πράσινο φόντο και με τον Ηλιο να κυριαρχεί. Απίθανες συζητήσεις στο Διαδίκτυο, άλλες με χιούμορ, άλλες με σοβαρότητα, κι άλλες με έντονη πολιτική αντιπαράθεση.

Το ΠΑΣΟΚ και η μορφή του Ανδρέα είναι παντού στο Διαδίκτυο. Και μιλάμε για ένα κόμμα που έχει ηλικία… 47 ετών. Ενα κόμμα που ηττήθηκε κατά κράτος σε πολλές αναμετρήσεις. Που «λεηλατήθηκε» κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ και που παρά τη δημοφιλία που απολαμβάνει δεν την εξαργυρώνει σε ψήφους το Κίνημα Αλλαγής.

Οπως λένε επικοινωνιολόγοι, η ενασχόληση με το ΠΑΣΟΚ και οι χιλιάδες αναφορές σ’ αυτό έχουν αρκετές αιτίες.

Η πιο βασική είναι η νοσταλγία για την «εποχή ΠΑΣΟΚ». Την εποχή της ανεμελιάς, όπως λένε όσοι έχουν ζήσει εκείνα τα χρόνια. Εποχή μιας πιο… χάι ζωής, όπου το χρήμα έρεε άφθονο, το life style ήταν στα φόρτε του και το «ξεβλάχεμα» του Πέτρου Κωστόπουλου ήταν… σχεδόν τρόπος ζωής για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Η εποχή της μεγάλης χλιδής η οποία τέλειωσε ασφαλώς το 2009-2010 όταν τέλειωσε και το πάρτι με δανεικά λεφτά και ξεκίνησε ο… πονοκέφαλος των Μνημονίων.

Η εποχή της αθωότητας κατέρρευσε σαν τον χάρτινο πύργο της οικονομίας. Ομως, το ΠΑΣΟΚ ήταν η τελευταία κυβέρνηση που θυμάται πιο πολύ ο κόσμος πριν ξεκινήσει η περιπέτεια μιας χρεωκοπημένης χώρας.

Οχι μόνο οι 40άρηδες και πάνω που έζησαν τα καλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι 20άρηδες βλέπουν το παρελθόν χωρίς Μνημόνια, χρεωκοπίες, χρέη, ανεργία, φυγή στο εξωτερικό και το ταυτίζουν με το «κόμμα του Ανδρέα».

Αλλωστε, είτε ως πολιτική ιστορία είτε ως προσωπικό βίωμα, το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που κυβέρνησε επί 20 χρόνια προτού σαρώσει την Ελλάδα η λαίλαπα των Μνημονίων.

Και μπορεί το ίδιο να ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την οικονομική κατάρρευση της χώρας, ωστόσο, είναι συνδεδεμένο και με μεγάλες τομές, μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν την πορεία του τόπου.

Για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και γιατί οι πολίτες θέλουν να ξορκίζουν το κακό που βλέπουν καθημερινά, καταφεύγουν στην εποχή ΠΑΣΟΚ. Είναι ίσως η εποχή του «μαζί τα φάγαμε», η περίοδος της επίπλαστης ευημερίας.

Διέξοδος από τον παραλογισμό

Είναι, όμως, και η διέξοδος από τον παραλογισμό των τελευταίων ετών, από τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα.

Ειδικά την περίοδο της καραντίνας το χιούμορ που επιστρατεύεται με φόντο το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει προηγούμενο.

«Το ΠΑΣΟΚ έριχνε 150 ευρώ πρόστιμο, αν δεν έβγαινες από το σπίτι Σαββατοκύριακο», λέει ένα memes ενώ ένα γέλιο βγάζουν και αστεία όπως: «Με ΠΑΣΟΚ θα είχε ήδη δοθεί επίδομα καραντίνας για τον κορωνοϊό».

«Θυμάμαι επί ΠΑΣΟΚ που ανάβαμε τον θερμοσίφωνο για να σφουγγαρίσουμε».

«Επί ΠΑΣΟΚ ανάβαμε τα κλιματιστικά για να μειώσουμε τη ζέστη από τα καλοριφέρ».

«Η φάση στο χθεσινοβραδινό πάρτι ήταν τελείως ΠΑΣΟΚ», λένε όσοι περνούν καλά… ξεσαλώνοντας και θέλοντας ίσως να ξορκίσουν τις κακές καταστάσεις που έφεραν τα Μνημόνια.

Αυτά και πολλά άλλα που δημιουργούν έναν «μύθο» γύρω από το ΠΑΣΟΚ. Και γίνονται αντικείμενο… προκλήσεων και συγκρίσεων με την εποχή ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα στην πρώτη καραντίνα μάλιστα, σάρωσε το Διαδίκτυο η νέα πρόκληση με τίτλο #pasokchallenge. Το αίτημα ήταν να ανεβάσει όποιος θέλει στο Διαδίκτυο κάτι που να θυμίζει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα και τα χρόνια της αθωότητας.

Το «πολιτικό παράδοξο»

Κι έγινε φυσικά τέτοιος χαμός που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν το ΠΑΣΟΚ είναι… εφτάψυχο. Αλλά και να σκέφτεσαι αν αυτό το «πολιτικό παράδοξο» μπορεί να οδηγήσει στην «ανάσταση» του κόμματος.

Ενός κόμματος που ακόμη συγκινεί το παρελθόν του, ακόμη εξεγείρει κόσμο, ακόμη κάνει πολλούς να σκέφτονται αν ο «έρωτας» του λαού με το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σβήσει, έστω κι αν έχουν συμβεί τόσα πολλά την τελευταία δεκαετία.

Αλλωστε, το σύνθημα «Αλλαγή» είναι ίσως το πιο πετυχημένο πολιτικό σλόγκαν που δημιουργήθηκε ποτέ και κανένα άλλο δεν μπορεί να το φτάσει ως προς το μήνυμα που έστειλε.

Ηταν ένα συμβόλαιο με τον λαό, που άλλες φορές τηρήθηκε, άλλες όχι. Αλλά που είναι σίγουρο ότι συγκινεί ακόμη και σήμερα.

Και ίσως έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν ότι στις δύσκολες καταστάσεις, στα αδιέξοδα και στη σκληρή πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να ξεμπλοκάρει το μυαλό είναι η προσφυγή στο παρελθόν.