Το ζήτημα γιατί οι νοσούντες με Covid πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ δεν είναι μόνον ελληνικό, το ίδιο συμβαίνει παντού. Αυτό που όμως είναι αποκλειστικά ελληνικό είναι να επιρρίπτει η αντιπολίτευση την ευθύνη για τους θανάτους αυτούς στην κυβέρνηση.

Η αφορμή για τον καυγά δόθηκε προ λίγων ημερών, όταν ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Βασίλης Κοντοζαμάνης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, είπε ότι κριτήριο για την εισαγωγή ασθενούς σε ΜΕΘ «δεν είναι η πληρότητα, είναι τα επιστημονικά δεδομένα τα οποία έχει ο γιατρός και η κατάσταση του ασθενούς. Με αυτά ο γιατρός αποφασίζει την εισαγωγή ή μη σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας». Και, προφανώς, έχει δίκιο, εφόσον η πληρότητα των ΜΕΘ ανά την επικράτεια φθάνει το 60%. Επομένως, δεν τίθεται θέμα ανεπάρκειας ΜΕΘ για τους θανάτους.

Η θέση αυτή θεωρήθηκε ανοίκεια επίθεση στο ιατρικό προσωπικό της πρώτης γραμμής και σύσσωμη η αντιπολίτευση άρχισε το φατούρο στον Κοντοζαμάνη. Για να πάψει αυτή η παρεξήγηση, νομίζω ότι μία είναι η ενδεδειγμένη λύση: για κάθε ασθενή τους σε σοβαρή κατάσταση, οι γιατροί να στέλνουν τα επιστημονικά δεδομένα κατευθείαν στο υπουργείο Υγείας και ο αναπληρωτής υπουργός να αποφασίζει προσωπικώς για κάθε περίπτωση.

Καταλαβαίνω ότι η διαδικασία αυτή είναι χρονοβόρος και ενέχει κινδύνους, αφού ο Κοντοζαμάνης δεν είναι γιατρός (έχει σπουδάσει διοίκηση υπηρεσιών υγείας) και ενδέχεται με αυτό τον τρόπο οι νεκροί να αυξηθούν. Σύμφωνοι. Τουλάχιστον όμως έτσι θα φταίει πράγματι ο Κοντοζαμάνης κι εμείς θα έχουμε κάποιον να τον κοπανάμε για να βγάζουμε το άχτι μας.

Το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ακόμη μία εκδοχή της αναμέτρησης ρεαλισμού και λαϊκισμού, που εξελίσσεται ταυτοχρόνως με τον αγώνα κατά της πανδημίας. Η αντιπολίτευση με τη ρητορική της καλλιεργεί την εικόνα ενός κράτους-πατερούλη, που οφείλει να είναι πανταχού παρών και να διευθετεί όλα τα ζητήματα αμέσως και συγχρόνως – κάτι, δηλαδή, σαν τον Θεό, όπως τον αντιλαμβάνονταν στον 13ο αιώνα.

Η αριστερή αντιπολίτευση (δυστυχώς και το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ της Φώφης) καλλιεργούν εξωπραγματικές προσδοκίες στο έδαφος του φόβου και της απόγνωσης. Παρουσιάζουν την αναγκαία για την αντιμετώπιση της πανδημίας συλλογική δράση σαν κάτι το μαγικό, που γίνεται από μόνο του, αρκεί να ξέρεις το κατάλληλο ξόρκι. Ομως, συλλογική δράση χωρίς ατομική ευθύνη δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε να είναι αποτελεσματική.

Οσοι χλευάζουν τη σημασία της ατομικής ευθύνης στη συλλογική προσπάθεια είτε κοροϊδεύουν τον κόσμο είτε έχουν στον νου τους το μοντέλο της Κίνας, όπου η συλλογική προσπάθεια επιτυγχάνεται με τον καταναγκασμό που επιβάλλει το κομμουνιστικό καθεστώς. Προσωπικώς, δεν με ξενίζει καθόλου: η Αριστερά πάντα προτιμούσε τα ζώα από τα άτομα, διότι γι’ αυτήν η ανθρωπότητα είναι κοπάδι. Μπε-ε-ε!

ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Επιτέλους τάξη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε ότι η επιτροπή των επιστημόνων θα συνεδριάζει κάθε Παρασκευή, για να καταλήγει στις εισηγήσεις της προς την κυβέρνηση. Στη συνέχεια, οι κυβερνητικές αποφάσεις θα ανακοινώνονται από τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας, Ν. Χαρδαλιά.

Η απόφαση είναι σωστή και μάλιστα άργησε πολύ, διότι τουλάχιστον έτσι θα προσδιορίζεται κάθε εβδομάδα το πεδίο και η θεματολογία του δημόσιου διαλόγου για την πορεία της πανδημίας. Η συζήτηση, δηλαδή, θα γίνεται επί των αποφάσεων της εβδομάδας, όχι επί παντός επιστητού, όπως συμβαίνει σήμερα, με αποτέλεσμα τη σύγχυση. Αν μπορούσαν στην κυβέρνηση να μαζέψουν και τους υφυπουργούς που κελαϊδάνε με κάθε ευκαιρία για πράγματα που κανείς μας δεν γνωρίζει, θα ήταν ακόμη καλύτερα. Αλλά εφόσον κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, το αμέσως καλύτερο είναι αυτό που αποφάσισαν.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ

«Η δική μας ώρα έρχεται», υποστηρίζει η πρόεδρος Φώφη (επάγγελμα: Γεννηματά) του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ σε άρθρο της και, εφόσον ο πληθυντικός που χρησιμοποιεί είναι της  μεγαλοπρεπείας, θα συμφωνήσω μαζί της. Αν δεν κάνω λάθος, μέσα στους επόμενους 2-3 μήνες είναι προγραμματισμένο το συνέδριο και η εκλογή ηγεσίας. Επομένως, ναι, η ώρα της έρχεται…

Headlines