Κρίση στην Ιταλία : Ο «κύριος καθηγητής», ο όψιμος «αντάρτης» και το μέλλον της χώρας

Ο Ματέο Ρέντσι το είπε και το έκανε. Απέσυρε τους δύο υπουργούς της Italia Viva και την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε και τον κάλεσε είτε να αναζητήσει νέους συμμάχους και κοινοβουλευτική πλειοψηφία είτε να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Το τελευταίο σενάριο μοιάζει, για την ώρα, να είναι το πλέον αδύναμο. Εκτός των άλλων, λόγω και των συνθηκών που έχει δημιουργήσει η πανδημία, οι οποίες δεν αναμένεται να αλλάξουν ριζικά τους επόμενους 2-3 μήνες (τουλάχιστον). Κάτι που, προφανώς, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες θα μπορούσε να οργανωθεί και να διεξαχθεί μια εκλογική αναμέτρηση.

Έτσι, το πιθανότερο είναι ότι ο Κόντε θα βγει άμεσα στην πολιτική «πιάτσα» και θα αρχίσει το ψάξιμο. Στο πλευρό του θα έχει τον πρόεδρος της δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, ο οποίος αν και συνταγματικά έχει τυπικό ρόλο, σε κρίσιμες στιγμές μπορεί να επιδράσει στις εξελίξεις. Το απέδειξε, άλλωστε, και τον Αύγουστο του 2019, όταν έβαλε «τρικλοποδιά» στα σχέδια του ηγέτη της Λίγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές μετά την ανατροπή της τότε κυβέρνησης Κόντε, στην οποία συμμετείχε μαζί με το Κίνημα Πέντε Αστέρων.

Τα σενάρια της επόμενης ημέρας

Ποιοι θα μπορούσαν, όμως, να προσφέρουν στον Κόντε την πλειοψηφία που έχασε; Μία επιλογή θα ήταν να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης για το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα, συμπληρώνοντας τις δύο υπουργικές θέσεις που «χήρευσαν», με την ελπίδα να αποσπάσει τις ψήφους κάποιων ανένταχτων βουλευτών και γερουσιαστών.

Ένα δεύτερο σενάριο τον θέλει να έρχεται σε επαφή με το κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, την Φόρτσα Ιτάλια. Σε αυτή την περίπτωση, στόχος θα είναι μια μίνιμουμ πολιτική συμφωνία και η συγκρότηση μιας νέας κυβέρνησης, πιθανότατα με επικεφαλής πάλι τον Κόντε, η οποία θα διαθέτει εγγυημένη πλειοψηφία.

Τέλος, δεν αποκλείεται η πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης τεχνοκρατών – σε αυτή την περίπτωση ακούγεται έντονα το όνομα του πρώην διοικητή της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι – η οποία θα έχει ημερομηνία λήξης και βασικό καθήκον να βγάλει τη χώρα από την υγειονομική κρίση και να πετύχει την έγκριση από τις Βρυξέλλες του «εθνικού σχεδίου» που θα οδηγήσει στην εκταμίευση σημαντικών ποσών από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Τι λέει, όμως, ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων και τι επιδιώκει με την ενέργειά του; Ο ίδιος ο Ρέντσι, απαντώντας στις επικρίσεις που δέχθηκε, χαρακτήρισε την αποχώρησή του από την κυβέρνηση ως «μια πράξη θάρρους», ειδικά στις συνθήκες που αυτή έγινε. Αρκετοί, ωστόσο, δεν δείχνουν να πείθονται και του προσάπτουν μικροκομματικές και προσωπικές σκοπιμότητες.

Η προσωπική αναμέτρηση

Δεν λείπουν, μάλιστα, εκείνοι που ισχυρίζονται πως ο πρώην πρωθυπουργός και ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος, ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει στη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης Κόντε το δραματικό καλοκαίρι του 2019, θεωρεί πως ο «κύριος καθηγητής» έμεινε πολύ στην εξουσία και έχει έρθει η ώρα να παραδώσει τη σκυτάλη. Σε ποιον; Μα φυσικά στον ίδιο, μιας και οι φιλοδοξίες του Ρέντσι μοιάζουν να είναι κυριολεκτικά ανεξάντλητες.

Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που το «αντάρτικο» του Ρέντσι είχε ξεκινήσει πολύ νωρίς. «Όταν ο Κόντε ήθελε να κατασκευάσει μια γέφυρα προς τη Σικελία, ο Ρέντσι απαιτούσε να γίνει μία άλλη προς τη Σαρδηνία», όπως έγραψε ο επίσης πρώην πρωθυπουργός, Ρομάνο Πρόντι, περιγράφοντας την κατάσταση.

«Εδώ και καιρό, οι εξελίξεις δεν έχουν να κάνουν με την ουσία, αλλά με το Εγώ και το ερώτημα ποιος έχει τα πιο δυνατά νεύρα. Δύο χρόνια και 294 ημέρες παρέμεινε ο Ρέντσι στη θέση του πρωθυπουργού, διάστημα που του δίνει τη δέκατη θέση στη λίστα με τους μακροβιότερους πρωθυπουργούς της Ιταλίας. Κάνει δε τα πάντα ώστε ο Κόντε, που μέχρι στιγμής υπολείπεται μόλις 60 ημέρες, να μην τον προσπεράσει», σημειώνει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel στην ιστοσελίδα του.

Οι επόμενες εβδομάδες θα έχουν, αναμφίβολα, μεγάλο ενδιαφέρον. Ειδικά καθώς ο Κόντε δεν πρόκειται να καταθέσει εύκολα τα όπλα, μιας και εμφανίζεται να είναι ο δημοφιλέστερος πρωθυπουργός της Ιταλίας εδώ και 25 χρόνια…