Η δύναμη της Σοφίας και η Παιδεία για το αύριο

Οι καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου συγκλόνισαν το πανελλήνιο και τα όσα υποστήριξε η χρυσή Ολυμπιονίκης, ήταν «μαχαιριά» στην καρδιά.

Η Σοφία κατήγγειλε τον βιασμό της, μιλώντας με ξεκάθαρο τρόπο. Κατηγόρησε συγκεκριμένο πρόσωπο, ανέφερε το όνομα του και δεν χωρά αμφιβολία πως όλα πλέον είναι στο χέρι των Εισαγγελικών Αρχών.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως θα υπάρξει άμεσα εισαγγελική παρέμβαση για τις καταγγελίες, κάτι που σημαίνει πως η υπόθεση θα πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.

Κι αυτή είναι άλλωστε και η απαίτηση της κοινωνίας. Δεν απασχολεί κανέναν ότι η συγκεκριμένη καταγγελία αφορά απαράδεκτη πράξη που έγινε πριν από 23 χρόνια.

Στα μάτια μας δεν μπορεί να υπάρξει παραγραφή γιατί απλούστατα τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν παραγράφονται.

Όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της Σοφίας. Της κοπέλας που έψαξε για κουράγιο,της κοπέλας που βρήκε το σθένος για να συνεχίσει μια ζωή, που κάποιος θέλησε να «τσακίσει» με την φρικιαστική του στάση.

Ασφαλώς και ήταν πολύ δύσκολο για την Σοφία να μιλήσει. Υπάρχουν τόσες κοπέλες δίπλα μας που δεν έχουν μιλήσει. Το σίγουρο είναι πως η φωνή της Μπεκατώρου ήταν η φωνή πολλών ακόμα κοριτσιών.

Η δύναμη της Σοφίας πρέπει όμως να παίξει και καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας, μακριά από βιασμούς σωμάτων και ψυχών.

Ναι, η Σοφία βρήκε το σθένος και 23 χρόνια μετά μίλησε. Και είναι σίγουρο πως όλοι θέλουν να υπάρξει διαλεύκανση της υπόθεσης, αναμένοντας πλέον την κινητοποίηση των εισαγγελικών αρχών.

Γιατί είναι προφανές πως το θέμα δεν έχει να κάνει με το αν πέρασαν 23 χρόνια. Αλλάζει τίποτα αν περάσουν 33 ή 103; Αλλάζει τίποτα; Όχι βέβαια.

Γι’ αυτό και είναι ανάγκη να δούμε τις εισαγγελικές Αρχές να παρεμβαίνουν, για την Σοφία αλλά και πολλές «Σοφίες» που έχουν υποστεί τέτοιες φρικιαστικές συμπεριφορές.

Ασφαλώς και μιλάμε για πολλές περιπτώσεις και τούτο είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που σαρώνει κάθε έννοια ανθρωπιάς και ελεύθερης βούλησης.

Όπως και να το κάνουμε είναι πρόβλημα όταν ο άνθρωπος γίνεται κτήνος. Και μάλιστα πρόβλημα μεγάλο.

Γιατί το όχι που λέει ένας άνθρωπος είναι όχι. Τίποτε άλλο. Κι αυτό πρέπει να είναι ένα σύνθημα που θα κυριαρχήσει στην παιδεία των γενιών που έρχονται.

Για να μπει τέλος μια κι έξω σε τέτοιου είδους φαινόμενα, χρειάζεται να μάθουν οι νέοι άνθρωποι τι σημαίνει αυτό το όχι.

Χρειάζεται να μεγαλώσουν με μια ξεκάθαρη εικόνα. Να αποκτήσουν την γνώση που είναι απαραίτητη για να δημιουργηθεί μια νέα «μαγιά».

Μακριά από τραμπουκισμούς και τσαμπουκάδες που «εκτελούν» συνειδήσεις. Και η εκπαιδευτική κοινότητα καλείται να παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο για να προχωρήσουμε σε μια άλλη, καλύτερη, μέρα.

Χρειάζεται να καταλαβαίνει κάποιος πώς όταν ακούει όχι, πρέπει να σεβαστεί αυτή την λέξη και να κάνει πίσω.

Χωρίς καμιά δεύτερη κουβέντα, χωρίς καμιά άλλη σκέψη.

Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της κοινωνίας μας και για να επιτευχθεί, θα χρειαστεί η συμβολή όλων μας.

Βεβαίως είναι προφανές πως σε αυτή την προσπάθεια, για να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτό το πολύ ευαίσθητο θέμα, χρειάζεται πάνω απ’ όλα το σθένος που επέδειξε η Σοφία Μπεκατώρου.

Η ελπίδα για να αλλάξουμε θα χαθεί αν δεν υπάρχουν φωνές για να καταγγείλουν.

Και η Σοφία φώναξε με όλη της την δύναμη, 23 χρόνια μετά.

Και είναι μια φωνή που θέλει το δίκιο της.