Media, αθλητισμός, καλλιτεχνικός χώρος, πολιτική: Χαμός γίνεται με έμφυλη βία. Θα μιλήσει κανείς;

Με πολύ μεγάλη χαρά αλλά και ικανοποίηση είδαμε όλοι να ανοίγει και στην Ελλάδα ένα θέμα – ταμπού, με αφορμή τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου. Γυναίκες που δέχθηκαν σεξουαλική παρενόχληση έχουν αρχίσει να μιλούν, και άλλες να εξοργίζονται και να δίνουν την αίσθηση ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και σ’ αυτήν την ανατολίτικη, βαλκανική, επαρχιακή και κυρίως πατριαρχική χώρα.

Είδαμε, όμως, και μεγάλη υποκρισία, ακόμη και από γυναίκες. Διότι έπρεπε να βγει μπροστά η κάθε Σοφία να αποκαλυφθεί για να μιλήσουν (ή μάλλον να ψιθυρίσουν) κι αυτές για βιασμούς, παρενοχλήσεις, εκβιασμούς, ψυχολογικό bullying;

Ή μήπως απλά κάνουν κριτική στο facebook σήμερα, ανεβάζουν κλεμμένες ατάκες και αφίσες, και αύριο θα ασχοληθούν με άλλο θέμα και θα κάνουν το κουτσομπολιό τους, στο πλαίσιο πάντα των social media στα οποία περνούν μεγάλο μέρος από την κανονική τους ζωή;

Να καταλάβουμε τις γυναίκες – θύματα που δεν μπορούν να μιλήσουν, διστάζουν, φοβούνται ή έχουν υποκύψει στους άγραφους νόμους της σιωπής… για να έχουν την ησυχία τους.

Αλλά πώς θα σπάσει η αλυσίδα, πώς θα πέσει το κάστρο της πατριαρχικής, μάτσο κοινωνίας χωρίς κάποιους να κάνουν την αρχή;

Κι εξηγούμαι:

Είδαμε πολλές γυναίκες δημοσιογράφους, αθλήτριες, ηθοποιούς, τραγουδίστριες να μιλούν για σεξουαλική παρενόχληση. Μα τόσο καιρό δεν ήξεραν; Και γιατί δεν συνέβαλαν στην αποκάλυψη τέτοιων περιπτώσεων;

Είναι προφανές… Γιατί να βγάλουν αυτές το φίδι από την τρύπα;

Δηλαδή γυναίκες δυναμικές, πετυχημένες, ισχυρές στο χώρο των media, δεν ξέρουν τι γινόταν (ή και γίνεται) με σεξουαλικές παρενοχλήσεις (ενδεχομένως και βιασμούς), με ψυχολογική πίεση σε βάρος γυναικών (και ανδρών) συναδέλφων;

Δεν έχουν ακούσει για εκδότες, διευθυντές, επικεφαλής πιεστηρίων ή άλλους άνδρες με θέσεις εξουσίας που προέβησαν σε άθλιες πράξεις σε βάρος γυναικών (και ανδρών);

Για κυνηγητά γύρω από τραπέζια συσκέψεων, για «στρίμωγμα» στο ασανσέρ, για περίεργες κλήσεις στο γραφείο του «μεγάλου» για να του… αλλάξουν την εικόνα του υπολογιστή και μετά σκληρό «πέσιμο», δεν έχουν ακούσει;

Για απειλή απόλυσης ή υποβάθμισης, για «θάψιμο» σκληρής δουλειάς αν δεν υπέκυπταν στις ορέξεις των «σεξουαλικών θηρευτών», δεν ξέρουν φτασμένες κυρίες της δημοσιογραφίας που τώρα απλά… εξοργίζονται και ζητούν από άλλες να μιλήσουν;

Ανταλλάγματα και καριέρες

Από την άλλη, στο χώρο του αθλητισμού είναι σε όλους γνωστό τι συμβαίνει με παράγοντες – σεξουαλικούς κυνηγούς. Από την τρυφερή ηλικία της εφηβείας ασκούνται πιέσεις.

Κανείς δεν έχει ακούσει για πιέσεις προπονητών ή παραγόντων σε διάφορα αθλήματα όπου υπάρχουν όμορφα κορίτσια, όπως στον στίβο, στο βόλεϊ, στο μπάσκετ, στην κολύμβηση;

Δεν έχει ακούσει για σεξουαλικά «ανταλλάγματα» για μια θέση στην ομάδα ή για καλύτερα φάρμακα, γιατρούς, προώθηση καριέρας;

Εξεπλάγησαν καλλιτέχνες με το ελληνικό #metoo. Μας θα τρελαθούμε τελείως.

Δεν έχουν καταστραφεί καριέρες διότι δεν υπέκυψαν γυναίκες (και άνδρες) στις σεξουαλικές ορέξεις «φτασμένων» και ισχυρών της showbiz;

Κι από την άλλη, δεν απογειώθηκαν καριέρες γιατί δημοσιογράφοι, τραγουδίστριες, ηθοποιοί, αθλήτριες υπέκυψαν στις ορέξεις κάποιων; Αποδέχθηκαν, είτε γιατί ήθελαν είτε γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, την έμφυλη βία και… κέρδισαν από αυτήν;

Προς Θεού. Δεν μιλάμε για κάθε σχέση και για κάθε καριέρα. Δεν είναι όλα άθλια. Ας δουν όλοι την εξαιρετική σειρά «The Morning Show».

Εκεί όπου βλέπουμε πραγματική σεξουαλική παρενόχληση, νέες υποθέσεις τύπου «Γουάινσταϊν» ή άνδρες να λένε ότι δεν πίεσαν καμιά γυναίκα, αλλά ήταν όλα στο πλαίσιο συναίνεσης ενηλίκων.

Αλλά που είδαμε και έρωτες πραγματικούς να διαλύονται στο φόβο και μόνο του #metoo και της διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού που θα τους χαρακτηρίσει θύτες – θύματα σεξουαλικών σκανδάλων.

Όλα συμβαίνουν στους εργασιακούς χώρους. Και στα media, και στον αθλητισμό και στον καλλιτεχνικό χώρο αλλά και στην πολιτική. Εκεί να δεις σεξουαλική παρενόχληση και να φρίξεις.

Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να δούμε (και βγαίνει στη σειρά «The Morning Show») είναι πώς θα σπάσει η αλυσίδα της σιωπής. Όχι μόνο από τα θύματα αλλά και με τον περίγυρο που ξέρει αλλά δεν μιλά.

Γι’ αυτό όσες γυναίκες έβαλαν φωτιά στο πληκτρολόγιό τους με αφορμή την Μπεκατώρου, ας μιλούσαν όταν έπρεπε ή ας μιλήσουν τώρα. Όχι μόνο κουτσομπολιό στο FB, οργή, φαρμακερές ατάκες, όμως, αύριο θα ξεχαστεί το θέμα και θα πάμε παρακάτω.

Είναι μια ευκαιρία να κάνουμε σοβαρή συζήτηση γύρω από την κουλτούρα της σιωπής και πώς θα άρουμε όλους τους κανόνες της πατριαρχίας.

Πώς η σεξουαλική παρενόχληση, που ξεκινά από ένα αθώο φλερτ ή τυχαίο άγγιγμα, μπορεί να καταλήξει σε βιασμό.

Πώς επιτρέπεται από γυναίκες να κτίζουν καριέρες είτε υποκύπτοντας είτε υποκρύπτοντας άθλια γεγονότα και συμβάλλοντας στη διατήρηση ντροπιαστικών στερεότυπων.

Πώς αληθινές σχέσεις βουλιάζουν υπό το φόβο του κοινωνικού στιγματισμού.

Και πώς εν τέλει υπάρχουν εκατοντάδες ανώνυμες «Σοφίες» γύρω μας που σιωπούν υπό το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής.

Κι αυτός ο φόβος γίνεται βρόχος για τις ίδιες αλλά και πρόσκομμα για την κοινωνία να πάει μπροστά.

Είναι η ώρα να σπάσει εκτός από την σεξουαλική παρενόχληση και η «ομερτά».

Οπως είπε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Η γενιά μας, θα πρέπει να απολογηθεί όχι τόσο για τις σκληρές και άδικες πράξεις των κακών ανθρώπων, όσο για την απαράδεκτη σιωπή των καλών ανθρώπων»…