Πίσω από κάθε «Σοφία» κρύβεται η κουλτούρα του βιασμού. Αυτή πρέπει να εξαφανιστεί

Για ακόμη μια φορά η ελληνική κοινωνία κοιτάζει το δέντρο κι όχι το δάσος.

Η Σοφία Μπεκατώρου, κι όσες γυναίκες αρχίζουν να μιλούν, μας δείχνουν το φεγγάρι κι εμείς κοιτάμε το δάκτυλο.

«Ναι, αλλά γιατί μιλάνε τώρα. Κάτι θέλουν, κάτι επιδιώκουν. Μήπως τα… ήθελαν και τα έπαθαν και τώρα επιδιώκουν απλά δημοσιότητα;»

Είναι ορισμένες από τις θέσεις που υποστηρίζονται, δυστυχώς από χιλιάδες, στο διαδίκτυο και είναι ενδεικτικό γεγονός, του πώς το πρόβλημα βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία.

Το να σπάσει ένα απόστημα σε ένα σάπιο βασίλειο δεν αρκεί. Δυστυχώς δεν μας αρκεί μια Μπεκατώρου να πάει στον εισαγγελέα. Ούτε ένας Κακλαμανάκης, μια Πατουλίδου ή ακόμη και μια ανώνυμη φοιτήτρια που καταγγέλλει σεξουαλική παρενόχληση από καθηγητή της.

Το πρόβλημα είναι η κουλτούρα του βιασμού. Είναι η εμπεδωμένη αντίληψη ότι η πατριαρχία στην Ελλάδα (ή και αλλού) είναι κάτι… θεόσταλτο, μια φυσική εξέλιξη ή ακόμη (κι εδώ είναι η απόλυτη γελοιότητα) και μια παράδοση που δεν μπορεί να αλλάξει.

Μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, ειδικά στην επαρχία, θεωρεί κτήμα τη γυναίκα, είτε εντός είτε εκτός γάμου.

Πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να την ελέγχει, να την βρίζει, να την χτυπά, να κάνει σεξ μαζί της «υποχρεωτικά» ή με τη βία.

Σημαντικός αριθμός Ελλήνων πιστεύει ακράδαντα ότι το απλό πείραγμα, χωρίς τη συναίνεση του άλλου, είναι φυσιολογικό. Ότι το σεξουαλικό υπονοούμενο, χωρίς ο άλλος να μπορεί να αντιδράσει, είναι φυσιολογικό.

Πιστεύει ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι μια… αντρική υπόθεση που είναι σχεδόν φυσιολογική να γίνεται και να είναι και αποδεκτή.

Αρχικά από τη γυναίκα – θύμα και στη συνέχεια από την παρέα ή την κοινωνία ευρύτερα.

Είναι αυτό που είπε προ μηνών ο παίκτης του Big Brother περί «ξεφορτώματος» και σεξουαλικής βίας.

Είναι αυτό που κατηγορούν την Ιωάννα Τούνη επειδή ντύνεται ή συμπεριφέρεται όπως γουστάρει. «Τα θέλει ο κ… της. Είναι… τέτοια».

Είναι το «όχι» της Ελένης Τοπαλούδη στους… φίλους της. Δεν ήθελε να κάνει σεξ μαζί τους και την σκότωσαν επειδή αντιστάθηκε.

Είναι αν θέλετε η αντίσταση του Βαγγέλη Γιακουμάκη στους μάτσο συμφοιτητές του που τον βασάνιζαν και αυτοκτόνησε.

Είναι ακόμη και ο δεύτερος θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου με όλες τις αθλιότητες που ακούστηκαν σε βάρος του.

Είναι το… πείραγμα του μπάτσου στον ομοφυλόφιλο που πέρασε μπροστά του

Η κουλτούρα είναι το πρόβλημα κι αυτή πρέπει να εκριζωθεί. Και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο βίο.

Η κουλτούρα που λέει ότι επειδή μια γυναίκα είναι απελευθερωμένη, σύγχρονη, όμορφη, τότε είναι και… σεξουαλικά διαθέσιμη. Αρα δικαιολογείται η παρενόχληση, η κακοποίηση ή και ο βιασμός.

Η κουλτούρα που λέει ότι η γυναίκα ως νοικοκυρά πρέπει να είναι πάντα «διαθέσιμη» στον άνδρα – κατακτητή.

Η κουλτούρα που λέει ότι ο ομοφυλόφιλος είναι «αδερφή» και τα θέλει ή ότι η τρανς γυναίκα είναι σίγουρα άξια κακοποίησης.

Αυτή, λοιπόν, η κουλτούρα που έχει δημιουργηθεί με πολλές δόσεις σεξισμού, μισογυνισμού και τοξικής «αντρίλας», είναι βαθιά εμπεδωμένη στην ελληνική κοινωνία.

Οι καθιερωμένες πατριαρχικές συμπεριφορές και αντιλήψεις δημιουργούν τις «Σοφίες» αυτού του κόσμου. Και θα υπάρχουν πάντα τέτοια περιστατικά που δεν θα καταγγέλλονται, που θα επικρατεί ο νόμος της σιωπής.

Και ακριβώς σ ΄αυτή την κουλτούρα του βιασμού εντάσσεται και η «εγκληματοποίηση» της γυναίκας που την οδηγεί στο να σιωπήσει. Δηλαδή ότι βιάστηκε ή κακοποιήθηκε ήταν με ευθύνη της, αυτή έκανε το έγκλημα, άρα καλύτερα να σιωπήσει.

Συμπερασματικά: Βεβαίως και να μιλάνε τα θύματα. Ισως έτσι πάψει να κρύβει τις ντροπές της η κοινωνία κάτω από το χαλί.

Αλλά αυτό που χρειάζεται είναι η εμπέδωση της κουλτούρας του σεβασμού στον άλλο, κυρίως στη γυναίκα.

Μάθετε τα παιδιά σας να αγαπούν τις γυναίκες και να σέβονται τη διαφορετικότητα.

Μάθετέ τους ότι δεν είναι «άντρακλες» αν πειράξουν μια γυναίκα, αν την χτυπήσουν, αν την πιέσουν να κάνει σεξ χωρίς τη θέλησή της.

Μάθετέ τους τον σεβασμό στον άνθρωπο. Αυτό είναι το μοναδικό γιατρικό για άθλιες κουλτούρες και σάπιες αντιλήψεις.