Γερμανία : Η Μέρκελ φεύγει, ο «μερκελισμός» μένει – Γιατί η εποχή της αρχίζει μόλις τώρα

Το όνομα της Άνγκελα Μέρκελ μπορεί να μην ήταν στο ψηφοδέλτιο για την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), στις εκλογές του Σαββάτου, όμως η παρουσία της ήταν ορατή.

Το κόμμα ανέδειξε τον Αρμιν Λάσετ, υποψήφιο της προτίμησής της, διάδοχό της ύστερα από 18 χρόνια στην ηγεσία του κόμματος και περισσότερα από 15 χρόνια στην καγκελαρία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico, με τον τρόπο αυτό τα μέλη του κόμματος επέλεξαν να συνεχίσουν στη γραμμή που εκείνη υπέδειξε. Ηταν η αναγνώριση ότι η Μέρκελ άφησε την αδιαμφισβήτητη σφραγίδα της στο CDU, η οποία θα το καθορίσει για πολλά χρόνια ακόμα.

Πολλοί συντηρητικοί, που διαφώνησαν με τη Μέρκελ στην πολιτική της για τους πρόσφυγες, την οικονομία και την πανδημία, είχαν -κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών- όχι μία, αλλά δύο ευκαιρίες προκειμένου να βάλουν τέλος στην εποχή Μέρκελ, αποτυγχάνοντας ωστόσο στις δύο προσπάθειες.

Οι σύνεδροι προτίμησαν να μην επιστρέψουν στην παραδοσιακή συντηρητική προσέγγιση του κόμματος στα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, αλλά να συνεχίσουν με οδηγό το κεντρώο συμβιβαστικό πνεύμα της Μέρκελ.

Ακόμα και αν ο Λάσετ, που πρέπει τώρα να οδηγήσει το κόμμα σε μία σειρά από δύσκολες τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις στα ομοσπονδιακά κρατίδια, πρέπει παραχωρήσει τη θέση του για υποψήφιος καγκελάριος στον δημοφιλέστερό του Μάρκους Ζέντερ, πρωθυπουργό της Βαυαρίας, το CDU δεν θα εγκαταλείψει τη γραμμή Μέρκελ.

Μια ματιά στο έργο της καγκελαρίου δείχνει τον δρόμο.

Για 16 χρόνια, έχει κυριαρχήσει στη γερμανική πολιτική σκηνή, ξεπερνώντας με επιτυχία το ιδεολογικό χάσμα μέσα στο κόμμα της. Μπορεί η προσέγγισή της να κόστισε τη στήριξη ορισμένων υποστηρικτών της συντηρητικής πλευράς, οι οποίοι στράφηκαν στην ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία, όμως ταυτόχρονα μεγάλωσε τη βάση του κόμματος, ιδίως στις γυναίκες, που τελικά ήταν το κλειδί στις εκλογικές της νίκες.

Η ψήφος του Σαββάτου έδειξε ότι οι σύνεδροι αναγνωρίζουν πως, αν το CDU θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία του στη χώρα, χρειάζεται να εξελιχθεί κατά τις προσταγές της γερμανικής κοινωνίας, υιοθετώντας πιο ευέλικτη και φιλελεύθερη προσέγγιση σε πολλά ζητήματα, μια στρατηγική την οποία πολλοί θα ονόμαζαν «μερκελισμό».

Πρώρα η Μέρκελ και μετά το κόμμα

Μπορεί η διαφορά του Λάσετ έναντι του Φρίντριχ Μερτς να φαίνεται μικρή, μόλις 7 ποσοστιαίες μονάδες, αλλά στη σημερινή εποχή της κατακερματισμένης πολιτικής σκηνής παγκοσμίως δεν είναι.

Εξάλλου, ο μεγάλος αντίπαλος της Μέρκελ εδώ και δεκαετίες, ο Μερτς, είχε χάσει και πριν από δύο χρόνια από την Ανεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ, την αρχική επιλογή της καγκελαρίου για διάδοχό της.

Ετσι, λοιπόν, η συζήτηση για το ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρει το CDU μετά την αποχώρηση της Μέρκελ έχει λάβει τέλος.

Μάλιστα, η καγκελάριος δεν άφησε κανένα περιθώριο παρηγοριάς στον Μερτς, ο οποίος πρότεινε τον… διορισμό του ως υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση της Μέρκελ, μια θέση που κατέχει ο έμπιστος συνεργάτης της, Πίτερ Αλτμάιερ.

Η απάντησή της ήταν ότι δεν έχει καμία πρόθεση για ανασχηματισμό.

Η Μέρκελ πλέον βρίσκεται στη θέση να έχει καταφέρει όχι μόνο να διαλέξει την ώρα της αποχώρησής της, αλλά και τον διάδοχό της και την πολιτική που θα ακολουθήσει το κόμμα της όταν η ίδια φύγει. Ο Λάσετ δεν έκρυψε ότι είτε πρόκειται για την οικονομία είτε για την εξωτερική πολιτική, προτίθεται να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξε η προκάτοχός του.

Ακόμα και το σύνθημά του προς τους σύνεδρους είχε έντονη τη σφραγίδα της: «Μπορεί να μην είμαι καλός “στη σκηνή”, αλλά μπορείτε να εμπιστευτείτε το ότι είμαι ο Αρμιν Λάσετ». Ο ίδιος δεν δίστασε να πει δημοσίως αυτό που όλοι στο κόμμα γνωρίζουν, αλλά δεν τολμούν να πουν: ότι η δημοτικότητα του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος οφείλεται στην καγκελάριο και όχι το αντίθετο.

«Πολλοί άνθρωποι έλκονται πρώτα από την Ανγκελα Μέρκελ και μετά από το CDU» είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία της καγκελαρίου πρέπει να κερδηθούν εκ νέου και δεν μεταφέρονται στον επόμενο ηγέτη.