Σε δύο μήνες από σήμερα συμπληρώνεται για την Ελλάδα ακριβώς ένας χρόνος ζωής με την πανδημία. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ή δεν ήθελε να πιστέψει ότι οι εικόνες του κινεζικού – τότε – εφιάλτη θα έφθαναν στη χώρα μας με την ίδια σφοδρότητα που παρακολουθούσαμε την πολιορκία της Γουχάν ή όσα βλέπαμε στις οθόνες της TV και των υπολογιστών από το μαρτυρικό Μπέργκαμο… Και να που φθάσαμε να θρηνούμε 6.000 νεκρούς και να φοβόμαστε μήπως συναντήσουμε, χωρίς μάσκα, ακόμη και τη… σκιά μας.

Δυστυχώς αυτή η τραγωδία συνεχίζεται και θα εκλείψει μόνο αν η «επιχείρηση εμβολιασμοί» προχωρήσει και πετύχει να δημιουργήσει το τείχος ανοσίας απέναντι στον εφιάλτη του 21ου αιώνα.

Σε αυτή τη μεγάλη εικόνα αναμφίβολα η οικονομία είναι το μεγάλο θύμα. Εισοδήματα των περισσότερων νοικοκυριών μειώθηκαν, επιχειρήσεις έκλεισαν ή θα κλείσουν, εργαζόμενοι έχασαν ή θα χάσουν τις δουλειές τους.

Οφείλουμε όμως να σταθούμε σε δύο γεγονότα. Αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είχε σπεύσει να προειδοποιήσει και, το κυριότερο, να χρηματοδοτήσει τις δράσεις στήριξης των εργαζομένων – ανέργων με τα επιδόματα αναστολής εργασίας, την πλήρη κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών και τις εγγυήσεις δανειοδότησης όλων των επιχειρήσεων που αγωνίστηκαν να μείνουν ζωντανές υπολειτουργώντας η κατάσταση θα ήταν δύο φορές πιο δραματική.

Θα ήταν τεράστια παράλειψη να μη σημειώσουμε ότι σε αυτή τη δύσκολη περίοδο οι τράπεζες κάλυψαν, δείχνοντας ευελιξία, όλους όσοι δεν ήταν σε θέση να συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα δάνειά τους και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Και μιλάμε για 400.000 νοικοκυριά και επιχειρήσεις στο σύνολό τους.

Ολα αυτά εξελίσσονται εδώ και 10 μήνες και τα μέτρα στήριξης θα συνεχιστούν με την ίδια ένταση και το προσεχές δίμηνο.

Ομως αν μέχρι τότε δεν καταφέρουμε ως χώρα να πετύχουμε τον έλεγχο της πανδημίας – με μεγάλη προσοχή, αυστηρά ή λιγότερα αυστηρά μέτρα, με διαβατήριο υγείας για όσους μπαίνουν στη χώρα – και να κερδίσουμε χρόνο για να προχωρήσει ο εμβολιασμός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, τότε δυστυχώς ας προετοιμαστούμε για ακόμη πιο δύσκολες ημέρες στην οικονομία.

Το γιατί, δεν χρειάζεται πολλή σκέψη… Μέχρι τότε θα έχει ολοκληρωθεί ο πρώτος κύκλος των μέτρων στήριξης, οι αναστολές εργασίας δεν θα υπάρχουν, οι εγγυήσεις δανείων για επιχειρήσεις που δεν λειτουργούν θα πάψουν να υφίστανται, το ιδιωτικό χρέος θα έχει γίνει δημόσιο και όλοι θα προβληματίζονται για την επόμενη μέρα.

Κανείς στην αγορά δεν θα γνωρίζει αν θα επιζήσει. Γι’ αυτό οι επόμενοι δύο μήνες θα κρίνουν πολλά…

Headlines