Γωγώ Τσαμπά: «Μου λείπει ο κόσμος, είναι η ανάσα μου»

Η γνωστή λαϊκή – δημοτική τραγουδίστρια, Γωγώ Τσαμπά, μιλά στα «ΝΕΑ» για την κρίση στο επάγγελμα λόγω της πανδημίας, για τα πανηγύρια και για τις ελπίδες της επόμενης σαιζόν

Να ξεκινήσουμε από το τώρα. Πώς ζείτε με αυτή τη δύσκολη συνθήκη; Φαντάζομαι πως είναι δύσκολο να έχετε μάθει για χρόνια σε κέντρα και πανηγύρια και τώρα να είστε κλεισμένοι.

Είναι μια δύσκολη θα έλεγα, φάση της ζωής μας και για τη δουλειά μας. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε με αξιοπρέπεια και αγωνιζόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του.

Πείτε μας λίγο για τα πανηγύρια.

Επίσημα για θερινή σεζόν ξεκινάμε στις 24 Μαρτίου και τελειώνουμε συνήθως στις αρχές Οκτωβρίου. Εκεί που όμως είναι η φούρια είναι Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος. Εκεί είναι το αποκορύφωμα.

Τα πιο πολλά που έχετε κάνει σε μια σεζόν;

Σε καλή εποχή έχω κάνει – από τον Μάιο έως τον Αύγουστο – 110 δουλειές.

Πέρσι;

Το περσινό καλοκαίρι, έκανα δύο πανηγύρια, στο ένα εξ αυτών δημιουργήθηκε θέμα στο Γουδί, δεν ήταν πανηγύρι, ήταν εκδήλωση. Χώραγε δέκα χιλιάδες, βάλαμε πολύ λιγότερους.

Καλοκαίρι χωρίς πανηγύρια πώς ήταν;

Ηταν ένα καλοκαίρι πρωτόγνωρο, για γερά νεύρα, και με πίκρα και λίγο έξω από τα νερά μας όλοι.

Οι συνεργάτες σας;

Είναι η οικογένειά μου, τους έχω σαν οικογένειά μου αλλιώς δεν μπορώ να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό στον κόσμο, αυτό που πρέπει.

Θα ήσασταν σε κέντρο φέτος φαντάζομαι.

Φέτος θα δούλευα σε κάποιο κέντρο ναι.

Στα Αγρίμια στη Βάθης;

Είχα και άλλες προτάσεις και για άλλες πίστες.

Και τι γίνεται τώρα; Ελπίζετε;

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ολος ο κόσμος ελπίζει. Κάθε βράδυ προσευχόμαστε να ξημερώσει μια νέα μέρα, να γυρίσει η εποχή. Ελπίζω σε υγεία για όλους. Υπομονή και πίστη.

Σας λείπει ο κόσμος;

Πολύ, είναι η ανάσα μου.

Παίρνετε δύναμη;

Ζω μέσα από τον κόσμο. Η αγάπη που εκδηλώνει ο κόσμος για μένα, είναι αυτό που με κάνει να νιώθω ολοκληρωμένη.

Αλλιώς εκδηλώνεται ο κόσμος σε μια πίστα των Αθηνών και αλλιώς σε ένα πανηγύρι της υπαίθρου;

Στα πανηγύρια ο κόσμος αντιδρά πιο απλά, πιο ελεύθερα. Στις πίστες είναι αλλιώτικη η κατάσταση, πιο επίσημη, οπότε είναι σίγουρα διαφορετικό.

Νιώθετε μάλλον καλύτερα στο πατάρι ενός πανηγυριού.

Ναι. Στις 18 Φεβρουαρίου κλείνω 22 χρόνια στη δουλειά.

Πόσο ετών βγήκατε;

16 μισό.

Εκεί πού είναι, το βίντεο που υπάρχει στο Youtube που είστε πολύ μικρή;

Στο χωριό του μπαμπά, στην Κυρτώνη Φθιώτιδας. Που είναι και το σπίτι μου πλέον. Ειδικά με το λοκντάουν, βρίσκομαι στο χωριό του μπαμπά και είμαι και μόνιμος κάτοικος.

Η εικόνα εκείνη;

Ηταν η δεύτερή μου εμφάνιση, Πάσχα. Χριστούγεννα είχε προηγηθεί η πρώτη στον ίδιο χώρο, αν θυμάμαι σωστά είναι μαζί μου ο τωρινός άμεσος συνεργάτης Γιάννης Παπαδημητρίου, κουμπάρος, τότε δούλευε με τον μπαμπά μου, και γίναμε αμέσως φίλοι.

Πώς ανεβήκατε την πρώτη φορά;

Οχι επαγγελματικά, ανέβηκα αποκριές, στον Ορχομενό. Εκεί είναι το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Είχα μελετήσει και είχα κάνει κόπο να πω τους «Ψίθυρους καρδιάς», αλλά για διαφορετικούς λόγους είπα τα «Χαμοπούλια» και ένα δημοτικό: την «Αμυγδαλιά». Με αποθέωσαν, έκλεισα τα μάτια και τραγουδούσα.

Από μικρή τραγουδάτε;

Πάντα ψιθύριζα, ήξερα πολλά τραγούδια, τα έλεγα, μου άρεσε το στήσιμο του πανηγυριού. Μεγάλωσα λόγω μπαμπά, και του τόπου μου, μέσα σε αυτά. Από τον τόπο μου εξάλλου βγήκανε μεγάλα ονόματα του δημοτικού τραγουδιού.

Ο πατέρας σας;

Τέλειωσε το σχολείο, ασχολήθηκε 9 χρόνια με βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική. Στην πορεία, αφού έφερε 3 παιδιά και παντρεύτηκε έπρεπε να ζήσει. Βρέθηκε στα ΕΛΤΑ και έτυχε να είναι στον Ορχομενό, να υπηρετήσει εκεί, ως υπάλληλος, αλλά ταυτόχρονα υπηρετούσε και την παράδοση, έκανε τρεις δουλειές για να μας μεγαλώσει.

Εκείνος σας μετέδωσε την αγάπη για το δημοτικό;

Καθαρά, παρότι όταν του είπα πως θα κάνω αυτή τη δουλειά μου είπε όχι. Φοβόταν αν θα αντέξω, σε όλο αυτό, αν θα έχω την υπομονή.

Μεγάλα ονόματα τότε;

Τα κλαρίνα μας όπως ο μεγάλος Γιώργος Γιαούζος, ο Γιώργος Μάγγας, ο Γιώργος Καραΐσκος,  είχαμε τον μεγάλο τραγουδιστή τον Γιώργο Μεϊντανά, τον Κώστα τον Ζωγράφο (απέναντι από Μονή Σκριπού το σπίτι του). Πέρασαν πολλοί. Ηταν το «Σούσουρο», ένα λαϊκό συγκρότημα που άφησε εποχή και ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Εκανε τον Ορχομενό μας ξακουστό. Ετυχε να τραγουδήσω με αυτούς μερικές φορές και να πω τα τραγούδια που ήξερα.

Το πρώτο σχήμα σας, η πρώτη δουλειά σας;

Με τον σχωρέμενο Γιάννη Γούλα από Ορχομενό. Μελετήσαμε καιρό αυτά τα τραγούδια. Μετά μπήκα σε άλλα πράγματα, με Πυργάκη, Αγγελο Ψαρρά που τότε μεσουρανούσε. Βέβαια με πήρε μαζί του ο κλαριντζής Γιώργος Καραΐσκος. Μετά από καιρό πήγα στην Αθήνα, στο Γλυκοχάραμα, στη Λένορμαν το 2002- 2003. Εκεί δούλευα εφτά μέρες την εβδομάδα. Το μαγαζί άδειαζε και γέμιζε τρεις φορές κάθε βράδυ. Συνεχίζω παράλληλα με την Αθήνα, τα πανηγύρια με Πυργάκη, νωρίτερα με τον Στάθη Κάβουρα. Δούλεψα και με χαρτούρα, πολύ σκληρά.

Την προλάβατε τη χαρτούρα…

Εκεί έγινα τραγουδίστρια, απέκτησα ρεπερτόριο. Οταν ξεκινούσε η βραδιά στο μαγαζί ή στον σύλλογο πήγαινε η παρέα δήλωνε σειρά χορού, έδινε νούμερο και ξεκινάγαμε εμείς. Δίνανε παραγγελία ό,τι θέλανε, πληρώνανε και χορεύανε. Λογικά πληρωνόμουν και τότε και τώρα, αλλά μου έχει λείψει η απαίτηση της δουλειάς, γιατί με τη χαρτούρα έπρεπε να ξέρεις μεγάλο ρεπερτόριο και παλιά τραγούδια κι αν δεν τα ήξερες τα μάθαινες την άλλη μέρα γιατί φοβόσουν!

Δουλέψατε και με τη Φιλιώ Πυργάκη.

Καλή της ώρα, την ευχαριστώ γιατί με τον τρόπο της ήταν το μεγαλύτερο σχολείο, όταν φοβήθηκα, μου είπε, σήκω και κάνε τη δουλειά σου, εδώ ήλθες να δουλέψεις. Δεν ξαναπερνούν τέτοια πρόσωπα. Εχει στη φαρέτρα της όπλα. Χωρίς όμως να μειώσω άλλα ονόματα, Κολλητήρη, Τσάχαλου, Τασία Βέρρα, Κοτρώτσου, Σοφία Βώττα. Κάθε μία μοναδική, άφησαν ιστορία. Επηρεάστηκα και τις μελετώ πάντα. Η καθεμία έχει διαφορετικό μοτίβο.

Περισσότερο ποια σας επηρέασε;

Η Φιλιώ.

Αλλαξαν τα πανηγύρια πια;

Εχω μάθει να είμαι ειλικρινής: άλλαξε ο ήχος, παραμένει βέβαια πανηγύρι. Τότε πηγαίναμε σε μια δουλειά, με 8 ή 10 ηχειάκια, τώρα με ένα φορτηγό ηχεία. Εγώ, επιδιώκω το κλασικό – το πολύ 5 όργανα. Για να μπορείς να πεις πως πάω να παίξω αυτό που θέλει ο κόσμος, αλλιώς γίνεται άλλο είδος.

Εχει κατηγορηθεί πάντως πια το πανηγύρι ως σκυλάδικο.

Το ‘χουμε χαλάσει λίγο αλλά η νεολαία μας αγάπησε και αγάπησε όλο αυτό. Δεν θέλω να φανώ υπερόπτης αλλά έβαλα το λιθαράκι μου να φέρω τη νεολαία στα πανηγύρια.

Μεγάλη επιτυχία κάνατε με τα «Καγγέλια» αλλά και με την επανεκτέλεση του «Δεν σου κάνω τον άγιο».

Εγώ τα βρήκα τα τραγούδια. Δεν καθόταν η δουλειά σε στούντιο και πάμε Αθήνα, σε ένα ρεμπετάδικο και λέμε θα το κάνουμε λάιβ. Κάνουμε τον Αγιο, μου λέει ο κουμπάρος μου, έλα να κάνουμε και τα Καγγέλια, να διπλώσει. Και χάνει το κομμάτι, την κάρτα εγγραφής. Και του λέω να τα ξαναγράψουμε. Πήγαμε στο μαγαζί, η πίστα ήταν ένα επί ένα, ένα χάος να επικρατεί – πλημμύρα, να τραγουδώ πάνω σε τραπέζι την ενότητα που χάσαμε. Και κάνουν το μπαμ. Τον Αγιο, τον είχε πει ο Κοντολάζος, η μουσική στα Καγγέλια είναι του Πετρολούκα. Θεωρώ πως είναι ύμνος. Το «Πω πω πω» δεν μετριέται.

Δημιουργοί σας σήμερα;

Ο σταθερός μου, είναι ο Σωτήρης Αγραφιώτης. Από το 2007 μαζί. Συνεργάτες και φίλοι. Για να δέσω θέλω τον συνθέτη μου και τον Φώντα Θεοδώρου τον στιχουργό. Γαϊδουριά να μην πω, τον Βασίλη τον Φωτίου. Ηταν ο πρώτος που με εμπιστεύθηκε, μου έδωσε το «Μου λεγες η αγάπη μας» και το «Νάταν τα ντέρτια μου βουνά».

Είπατε όμως και πρωτότυπο τραγούδι του Κραουνάκη, ενώ σας είδαμε και στις εορτές με τη Νατάσα Θεοδωρίδου στο Mega.

Αγαπημένα πρόσωπα. Πολύ φίλοι μου, ξεχωριστοί άνθρωποι, χαραγμένοι στην καρδιά μου. Ο Σταμάτης εμπιστεύθηκε την καλλιτέχνη Γωγώ Τσαμπά. Αιτία είσαι εσύ. Που μεσολάβησες. Σταθμός τραγούδι για μένα οι Βέρες, λιθαράκι στην καριέρα μου. Στο Mega με τη Νατάσα δέσαμε πολύ καλά, όμορφα, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Εμένα ήταν διπλή η τιμή που μου έκανε την πρόταση η Νατάσα. Είναι μοναδική. Μεγάλη καλλιτέχνης.

Ποια η ταυτότητά μας;

Η ταυτότητα μας στη μουσική είναι δεδομένη, απλά αλλάζουν τα μοτίβα. Το δημοτικό είναι το πρώτο, η βάση, η Ελλάδα μας. Από κει και πέρα προχωράμε σε όλα τα είδη. Είναι η παράδοση για τον τόπο μας και μας εκπροσωπεί. Εχει να κάνει με τα βιώματά μας. Μιλάνε για τη ζωή αυτά τα τραγούδια. Καθημερινά ακούω τους παλιούς, παλιά πανηγύρια.

Τώρα τι κάνετε;

Ετοιμάζομαι, με πετυχαίνεις στα πολύ καλά μου. Ετοιμάζω τη νέα μου δουλειά, ολόκληρο δίσκο. Με τίτλο «Δεν με νοιάζεσαι». Θα έλθουν καλύτερες ημέρες. Ετοιμαστείτε. Εχω αντέξει και 12ωρο σε πανηγύρι. Μπορώ και παραπάνω.