Το ανυπεράσπιστο αγόρι

Ο κύριος Κ. έλεγε πως είναι σφάλμα να καταπίνεις σιωπηλά την αδικία που σου έγινε, και διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία:

Κάποιος περαστικός είδε ένα αγόρι που έκλαιγε και το ρώτησε τι είχε πάθει. «Είχα δυο γρόσες για να πάω σινεμά» είπε το αγόρι, «κι ένα παιδί που περνούσε, μού βούτηξε τη μια γρόσα απ᾿ το χέρι» – και του ᾿δειξε ένα παιδί λίγο πιο πέρα. «Και δε φώναξες βοήθεια;» ρώτησε ο περαστικός. «Πώς δε φώναξα!» είπε το αγόρι, και τα αναφιλητά του δυνάμωσαν. «Και δε σ᾿ άκουσε κανείς;» ρώτησε πάλι ο περαστικός, και το χάιδεψε τρυφερά. «Όχι» είπε μέσα στ᾿ αναφιλητά του το αγόρι. «Και γιατί δε φώναζες πιο δυνατά; Δεν μπορούσες;» ξαναρώτησε ο περαστικός. «Όχι» ξανάπε το αγόρι, που βλέποντάς τον να χαμογελάει, ένιωσε την ελπίδα του να ζωντανεύει. «Τότε, δώσ᾿ μου τη κι αυτήν!» είπε ο περαστικός, και αρπάζοντάς του και την άλλη γρόσα από το χέρι, συνέχισε ανέμελα το δρόμο του.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Ιστορίες του κ. Κόυνερ», μτφρ Ιάκωβος Παπάζογλου, εκδ. Γράμματα

*Στις «Ιστορίες του κ. Κόυνερ» (Geschichten vom Herrn Keuner), που άρχισαν να γράφονται το 1935 και ολοκληρώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ᾿50, αποτυπώνεται η κοινωνική παθολογία και αναδεικνύονται οι ηθικές παρακαταθήκες του Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956).

Headlines