Ασπίδα στον ελληνικό αθλητισμό

Και μετά την Μπεκατώρου, τι; Ωραία, μερικές αθλήτριες βρήκαν το θάρρος, και μπράβο τους, να γνωστοποιήσουν και τη δική τους τραυματική εμπειρία με τη σεξουαλική παρενόχληση. Και καταγγέλλουν και αυτές με τα πιο αδρά χρώματα. Και μαζί και την κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό. Στον οποίο, ως φαίνεται, «δραστηριοποιούνται» ή «δραστηριοποιούνταν» και μερικά «λιγούρια» (γιατί δεν είναι όλοι οι αθλητικοί παράγοντες «λιγούρια» και «πέφτουλες») τα οποία χρησιμοποιούν ή χρησιμοποιούσαν τη θέση τους για να εκμεταλλευτούν τα παιδιά αυτά και το πάθος τους για διάκριση στον αθλητισμό. Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι να μην αποτελέσει η καταγγελία της σεξουαλικής παρενόχλησης την αφορμή για τη διάλυση του ελληνικού αθλητισμού. Στόχος τώρα δεν είναι να πολλαπλασιαστούν οι καταγγελίες τύπου Σ. Μπεκατώρου, αλλά το πώς θα σωθεί ο ελληνικός αθλητισμός και ειδικότερα πώς θα προστατευθεί από τις εκ των έσω επιθέσεις που δέχεται και οι οποίες μπορεί να τον διαλύσουν.

Γι’ αυτό είναι άμεση ανάγκη οι καταγγελίες τύπου Μπεκατώρου να αποσυνδεθούν από τις επικείμενες εκλογές στις αθλητικές ομοσπονδίες, με βάση τον καινούργιο νόμο που ψήφισε ο υφυπουργός Αυγενάκης. Να φανεί ότι είναι δυο διαφορετικά πράγματα, άσχετα μεταξύ τους, και ότι επ’ αυτού δεν χωρεί καμία αμφιβολία.

«Προοδευτική διακυβέρνηση»

Είναι αμετανόητοι. Δεκαοκτώ μήνες μετά τις εκλογές και ακόμη να καταλάβουν τι τους συνέβη, γιατί συνέβη αυτό που τους συνέβη και τι τέλος πάντων πρέπει να κάνουν για να ανακτήσουν τη δύναμη ή μέρος της δύναμης που είχαν. Αναφέρομαι στους συριζαίους που συνεδρίαζαν στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Οταν ο «Λέανδρος» έκοβε βόλτες έξω, σε δρόμους, σοκάκια και βουνά, οι συριζαίοι λοιπόν κάθισαν μπροστά στις οθόνες του υπολογιστή τους και αφού συνδέθηκαν μεταξύ τους, κατέληξαν σε μερικές ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις, που δείχνουν πραγματικά ότι οι άνθρωποι είναι… κολλημένοι με την μπάλα… συγγνώμη, με την Αριστερά. Και δη την ακραία, ριζοσπαστική Αριστερά, τα «επιτεύγματα» της οποίας τα ζήσαμε στα τεσσεράμισι χρόνια που κυβέρνησαν τη χώρα, και φευ, απειλούν να την ξανακυβερνήσουν. Αυτοί που είναι κοντά στον Τσίπρα (το αναφέρω, για να γίνει αντιληπτό, που τον σέρνουν και που τον πάνε) και συνεδρίασαν κάτω από τον γενικό τίτλο «κίνηση Μελών», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «το πρόγραμμα που εκπονείται πρέπει να αποτυπώσει το σχέδιο αριστερής προοδευτικής διακυβέρνησης σε συνθήκες εκτός μνημονίων»!!!

Και πως (κατά τη σύσκεψη) «υπογραμμίστηκε η ανάγκη συσπείρωσης προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Της συσπείρωσης που θα εγγυηθεί μια μακροχρόνια προοδευτική διακυβέρνηση»!

Ανατριχίλα. Το «Παρασκευή και 13», από κοινού με το «Ψυχώ» και «Στον δρόμο με τις λεύκες» σε συσκευασία του ενός. «Μακροχρόνια προοδευτική διακυβέρνηση», όπως την προηγούμενη φορά με τον Καμμένο και τους Καμμένους του. Ημαρτον, Παναγία μου…

«Ιστορικό» 3%

Κάτι άλλοι που συνεδρίασαν υπό τον γενικό τίτλο ΡΕΝΕ (του Αντώνη, χρόνια πολλά για προχθές κιόλας, Κοτσακά και ορισμένων άλλων) δεσμεύθηκαν ότι το γκρουπούσκουλο αυτό «θα συμβάλει την επόμενη περίοδο στη δημιουργία ενός προγράμματος το οποίο θα σέβεται μεν τις ιστορικές καταβολές του κόμματος»!

Ποιες είναι οι «ιστορικές καταβολές του κόμματος;». Το 3% που κορόιδευε τον κόσμο με κοσμοθεωρίες του είδους η λύση για τα προβλήματα της χώρας είναι μια αριστερή κυβέρνηση η οποία θα αναδιανείμει τον πλούτο και θα κάνει μια κοινωνία δικαιότερη. Και την είδαμε αυτή την κυβέρνηση, όπως και τη διακυβέρνησή της, και το πώς κατάληξε: με ένα τρίτο μνημόνιο, το χειρότερο εξ όλων των προηγούμενων, που υποθήκευσε τη χώρα και το μέλλον της για τα επόμενα 60 χρόνια.

Δεν υπάρχουν οι άνθρωποι, έχω καταλήξει…

«Ιερό» deja vu

Μέρες … μακαριστού Χριστόδουλου, κάτι σαν θρησκευτικό deja vu, διέρχεται, ως φαίνεται, η ελλαδική εκκλησία. Χρόνια της πήρε να κλείσει τις πληγές που είχε ανοίξει ο Χριστόδουλος, που έκανε περισσότερο πολιτική και λιγότερο ασχολιόταν με τα θρησκευτικά του καθήκοντα (και είχε και μια έφεση στα εξωτερικά θέματα), και όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν έχει κανένα πρόβλημα να ξανανοίξει αυτές τις πληγές και να δημιουργήσει πρόβλημα στη χώρα. Εκεί που περιμέναμε όλοι να πέσουν οι τόνοι, για να οδηγηθούμε πλησίστιοι στις 25 Ιανουαρίου, οπότε και θα ξεκινήσει ο νέος κύκλος διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας, του Αρχιεπισκόπου κυρίου Ιερωνύμου τού ήρθε να μιμηθεί τον Χριστόδουλο: και κάπως έτσι μας «ενημέρωσε», ως μη ώφελε, ότι «το Ισλάμ, οι πολίτες του, δεν είναι θρησκεία, είναι πολιτικό κόμμα, είναι πολιτική επιδίωξη και είναι οι άνθρωποι του πολέμου, οι άνθρωποι της εξαπλώσεως, αυτό είναι χαρακτηριστικό του Ισλάμ, το λέει και η διδασκαλία του Μωάμεθ»!!!

Φυσικά αντέδρασαν οι απέναντι, φυσικά άρχισαν να βρίζουν, φυσικότατα επίσης έθεσαν και θέμα εν όψει της έναρξης του διαλόγου ανάμεσα στις δύο χώρες.

Και να σκεφθεί κανείς ότι όταν ο Ιερώνυμος διαδέχθηκε τον Χριστόδουλο στη θέση του Αρχιεπισκόπου, δεν ήταν λίγοι εκείνοι (και μεταξύ τους και εγώ) που είπαν ότι επιτέλους η Εκκλησία θα επιστρέψει στα καθήκοντά της και θα αφήσει την πολιτική σε εκείνους που την γνωρίζουν, στους πολιτικούς. Φευ διαψευστήκαμε.

Στοιχεία

Ελαβα αριθμό επιστολών αναφορικά με τα στοιχεία που παρέθεσα στο φύλλο του Σαββάτου για την καλή θέση της χώρας στον παγκόσμιο χάρτη της πανδημίας. Ορισμένοι αναγνώστες μου αμφισβήτησαν, καλόπιστα υποθέτω, την εγκυρότητα των στοιχείων αυτών, και ένας μου έθεσε και θέμα στρεβλής παρουσίασης των στοιχείων που αφορούν θανάτους ασθενών ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Ενας δε μου έγραψε ότι οι δικοί μας έχουν κάνει αλχημείες προκειμένου να κερδίσουν τις εντυπώσεις (διεθνώς), συνυπολογίζουν τα θύματα του κορωνοϊού, όχι επί του αριθμού των νοσούντων, άλλα επί πληθυσμού ενός εκατομμυρίου, στο οποίο όμως συμπεριλαμβάνονται και οι υγιείς συμπολίτες μας. Δεν γνωρίζω πώς δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση στους συγκεκριμένους αναγνώστες, οι οποίοι εκτιμώ ότι είναι καλής πίστεως, εξ ου και τους απαντώ: σε διαφορετική περίπτωση θα απαξιούσα. Τι διάλογο να ανοίξεις με έναν κακόπιστο;

Λοιπόν, για να μη μένει η παραμικρή αμφιβολία σε κανέναν, αναφέρω ότι τα στοιχεία προέρχονται από την www.worldometers.Info.coronavirus/#Countries, η οποία μετράει ανά εκατομμύριο πληθυσμού, και όχι επί των νοσούντων κάθε χώρας. Η πλατφόρμα ενημερώνεται αυθημερόν, ή έστω με καθυστέρηση μίας ημέρας, και εκεί μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα βρίσκεται με βάση τις «επιδόσεις» της στη διαχείριση του κορωνοϊού, στην 66η θέση, που όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, δεν είναι και άσχημα. Να δεχθώ ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερα, να το δεχθώ. Αλλά όχι ότι είμαστε η χειρότερη χώρα του κόσμου στη διαχείριση της πανδημίας, και ευθύνεται αποκλειστικά γι’ αυτό η εγκληματική κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γιατί μέσα στην υπερβολή και την απαξίωση που έχει κάθε συμφέρον να επιδίδεται η αντιπολίτευση, χάνεται η ουσία σε μια κρίσιμη εθνική υπόθεση, που είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας.