Η «άλλη» σιωπή

Στη Γαλλία έχουν προχωρήσει ήδη στο επόμενο στάδιο. Τις τελευταίες ημέρες έχουν αναρτηθεί δεκάδες χιλιάδες tweet με το όνομα #metooinceste, όπου γυναίκες (αλλά και άνδρες) διηγούνται τις σεξουαλικές επιθέσεις που δέχθηκαν σε νεαρή ηλικία από μέλη του στενού τους οικογενειακού περιβάλλοντος. «Είναι ένα καλό νέο, αυτές οι γυναίκες αισθάνονται πλέον ελεύθερες να μιλήσουν, κάτι που δείχνει ότι αισθάνονται ασφαλείς να αντιμετωπίσουν το βάρος του μυστικού», λέει στη Monde η ψυχίατρος Μιριέλ Σαλμονά, που ειδικεύεται στη βία κατά των γυναικών και των παιδιών.

Αφορμή ήταν φυσικά η κυκλοφορία του βιβλίου «La Familia grande», όπου αποκαλύπτονται οι αιμομεικτικές σχέσεις (δεν είναι αρκετός ο όρος αυτός: για βιασμό επρόκειτο) τις οποίες είχε για χρόνια ο γνωστός πολιτειολόγος Ολιβιέ Ντιαμέλ με τον γιο της γυναίκας του και του Μπερνάρ Κουσνέρ. Τι περίεργο, όμως, και τι ενδεικτικό: η πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ελιζαμπέτ Γκιγκού αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την προεδρία της επιτροπής που επρόκειτο να ασχοληθεί με το ζήτημα όταν αποκαλύφθηκε ότι παλιότερα είχε επισκεφθεί επανειλημμένα το σπίτι του ζεύγους Ντιαμέλ. Ηξερε; Η ίδια λέει πως όχι. Ηξεραν σίγουρα άλλοι, πολλοί άλλοι. Ηξεραν και δεν μιλούσαν.

Αυτή είναι η «άλλη» σιωπή. Που αντίθετα με τη σιωπή των θυμάτων, λόγω φόβου ή λόγω ντροπής, είναι μια ένοχη σιωπή. Είναι η σιωπή των γειτόνων, των συναδέλφων, των φίλων, των συγγενών, που δεν θέλουν να εκθέσουν ή δεν θέλουν να «καρφώσουν». Επειδή ξέρουν τον θύτη. Επειδή δεν θέλουν να «μπλέξουν». ‘Η επειδή απλώς αδιαφορούν. Κι όταν γίνεται η μεγάλη αποκάλυψη, εμφανίζονται ως «δήθεν έκπληκτοι», όπως είπε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τη συνάντησή της με τη Σοφία Μπεκατώρου.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης, γνωστός ως τώρα κυρίως από τις επιθέσεις του κατά του γερμανού νεοελληνιστή Χάινς Ρίχτερ και την ιερή του οργή για την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης, έχει την ευκαιρία να κάνει κάτι χρήσιμο. Να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα, να παρακολουθήσει την πορεία της εξέτασης όλων των καταγγελιών που έχουν γίνει ή πρόκειται να γίνουν, να ενθαρρύνει κι άλλες γυναίκες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Μπεκατώρου. Οχι μόνο στην ιστιοπλοΐα, αλλά σε όλο τον αθλητισμό. Οχι μόνο για να αλλάξει μια διεφθαρμένη διοίκηση, αλλά για να καθαριστούν όλες οι διοικήσεις από την κόπρο του Αυγεία που έχει συσσωρευτεί εκεί επί δεκαετίες. Αυτό θα δώσει το έναυσμα για να ξεκινήσουν ανάλογες διαδικασίες και σε άλλους χώρους. Να ερευνηθούν από απειλές και εκβιασμοί μέχρι βιασμοί και αιμομειξίες. Αυτό λέγεται κάθαρση.

Δεν θα αποκαλυφθούν βέβαια όσοι μετείχαν στη «συνωμοσία της σιωπής». Θα απομακρυνθούν όμως τουλάχιστον όσοι κάλυπταν. Και θα υπάρχει μια βάσιμη ελπίδα ότι η επόμενη γενιά αθλητριών, φοιτητριών, διαφημιστριών ή δημοσιογράφων δεν θα ξαναπεράσει τέτοιες δοκιμασίες.