Κυβικά

Σε πρώτη ανάγνωση θα αναρωτιόμουν τι έπαθαν διάφοροι κι ασχολούνται ξαφνικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Από ό,τι γνωρίζω ούτε άλλαξε τίποτα, ούτε έχει κάτι αφαιρεθεί ή προστεθεί.

Μια εξήγηση που μου δόθηκε είναι ότι τον Φεβρουάριο υπάρχουν εσωκομματικές εκλογές κι είναι λογικό οι διάφορες ομάδες να μετρούν τις δυνάμεις τους.

Μόνο που αυτό είναι λογικό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τους υπόλοιπους τι τους κόφτει;

Εχω δυο εξηγήσεις.

Η πρώτη είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ εξαπατήθηκαν από το 31,5% των εκλογών του 2019 και (βοηθούμενοι από διαφόρους κομπογιαννίτες «αναλυτές») νόμισαν ότι αυτό το ποσοστό τους καθιστούσε περίπου «κυβέρνηση σε αναμονή». Οσο παραμένουν όμως στην αναμονή, τόσο διαψεύδεται η προσδοκία και τόσο αδημονούν οι ενδιαφερόμενοι.

Φυσικά, κολοκύθια τούμπανα.

Κανείς δεν χάνει για να ξαναγυρίσει σε λίγο. Ακόμη κι ο Ανδρέας Παπανδρέου (που είχε χάσει με 38,5%!) χρειάστηκε τριάμισι χρόνια για να επιστρέψει.

Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει μια κρίση ταυτότητας, η οποία δεν αφήνει στο απυρόβλητο ούτε τον Τσίπρα.

Κι όταν σε ένα κόμμα «ελληνικού τύπου» ξεθωριάζει το κόμμα, ξεθωριάζει κι ο αρχηγός, το πρόβλημα είναι βαρύ.

Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη πιο σοβαρό. Οτι το τέλος της τρικυμίας στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ορατό.

Αφενός επειδή η κυβέρνηση κι ο Μητσοτάκης είναι ισχυροί. Συνεπώς δεν υπάρχει προοπτική εξουσίας για να συσπειρώσει όσους τη διεκδικούν.

Αφετέρου επειδή ο κλονισμός της φυσιογνωμίας και του αρχηγού δεν είναι περιστασιακά ζητήματα για να λυθούν την άλλη στιγμή.

Ιδίως όταν το κόμμα φαντάζει όλο πιο παρωχημένο και ντεμοντέ.

Κι ιδίως όταν (όπως τον τελευταίο καρό) ο αρχηγός φαίνεται να περνάει μια παρατεταμένη κρίση αυτοπεποίθησης. Στην τελευταία συζήτηση της Βουλής κόμπιαζε, έχανε τον ειρμό, έκανε παύσεις, ακόμη και σαρδάμ – κάτι που δεν συνηθίζει.

Αυτά φυσικά δεν είναι παρά η περιγραφή του προβλήματος. Ενός προβλήματος το οποίο, κακά τα ψέματα, δεν έχει εύκολη λύση.

Ο Τσίπρας μπορεί να κλονίζεται ή να μην πείθει αλλά δεν βλέπω ποιος θα τον ανατρέψει ή θα τον αμφισβητήσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να περνάει κρίση ταυτότητας ή ηγεσίας αλλά όσο βιώνει τα ίδια και χειρότερα το ΚΙΝΑΛ δεν απειλούνται τα κυβικά του.

Καλώς  Ή κακώς, με ή χωρίς προοπτική, υγιής ή ασθενής, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης.

Και θα παραμείνει έστω με δυσκολία όσο δεν εμφανίζεται κάποιος να τον εκθρονίσει.

Είτε με νέες ήττες. Είτε με τη φθορά του χρόνου.