Μιλήστε, ουρλιάξτε αν χρειαστεί, για το μεγαλύτερο έγκλημα: Τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών

Στην Ελλάδα τα θαύματα κρατάνε τρεις ημέρες, λέει ο σοφός λαός. Μακάρι για την υπόθεση Μπεκατώρου να κρατήσουν μήνες, να ανοίξουν στόματα, να εξευτελιστούν αυτοί που αποδεδειγμένα ασέλγησαν, παρενόχλησαν, εκβίασαν ή βίασαν κορίτσια κι αγόρια εκμεταλλευόμενα την εξουσία τους.

Αλλωστε, όταν υπάρχει καταγγελία ότι κακοποιήθηκε 12χρονη αθλήτρια της ιστιοπλοϊας, κι αυτό γίνεται ενώπιον του εισαγγελέα, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά. Και δεν πρέπει να μπουν κάτω από το χαλάκι.

Επειδή η έμφυλη βία είναι εδώ, έστω κι αν κάποιοι δεν τη βλέπουμε, όλοι εύχονται να βγουν στο φως τα πάντα.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, στον απόηχο των αποκαλύψεων της Μπεκατώρου τα παιδιά. Τη βία που υφίστανται τα παιδιά, σε όλο τον κόσμο και φυσικά τα ελληνόπουλα.

Σύμφωνα με παλαιότερες έρευνες, σχεδόν 2 στα 10 παιδιά στην Ελλάδα αναφέρουν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Άλλη έρευνα για τη δεκαετία 2005-2015 έδειξε ότι συνολικά 229 παιδιά, ηλικίας από τριών μηνών έως και 17 ετών (μέσος όρος ηλικίας 11,25 έτη), υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση μόνο στη Θεσσαλονίκη και τους όμορους νομούς.

Σχεδόν τα μισά θύματα (49,8%) ήταν ηλικίας 13-18 ετών, ενώ το 36,3% ήταν ηλικίας έξι ως 12 ετών και το 13,9% παιδιά προσχολικής ηλικίας (πέντε ετών ή και μικρότερα).

Δράστης στο 93% των περιπτώσεων ήταν κάποιος τον οποίο γνώριζε το θύμα και ο οποίος το προσέγγισε είτε αναπτύσσοντας σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης είτε δωροδοκώντας το.

Ακόμη, σε όλο τον κόσμο 2 εκατ. παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με την σεξουαλική κακοποίηση

Το Διεθνές Κέντρο για τα Εξαφανισμένα και Υπό Εκμετάλλευση Παιδιά ανακοίνωσε ότι κάθε χρόνο 2 εκατομμύρια παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με τη σεξουαλική κακοποίηση. Ταυτόχρονα, από τα 3 παιδιά μόνο το 1 θα σπάσει τη σιωπή του και θα αναζητήσει βοήθεια.

Σύμφωνα με  το Συμβούλιο της Ευρώπης, 70-85% των δραστών είναι άτομα του οικείου περιβάλλοντος του παιδιού.

Όπως αναφέρει το Χαμόγελο του Παιδιού, ενώ πολλά παιδιά μεγαλώνουν με το φόβο του «κακού αγνώστου» και με τη συμβουλή «μη μιλάς σε ξένους», στην πραγματικότητα ο κίνδυνος βρίσκεται σε άτομα που έχουν χώρο και χρόνο με το παιδί και που το παιδί αγαπάει κι εμπιστεύεται.

Η αγάπη αυτή και η εμπιστοσύνη σε συνδυασμό με το φόβο, το θυμό, την ντροπή και την ενοχή που γεννά η κακοποίηση κάνουν τα παιδιά να αποσιωπούν την εμπειρία τους. Συνήθως, σε αντάλλαγμα της πολύτιμης σιωπής τους, ο δράστης μπορεί να προσφέρει στο παιδί υλικά αγαθά ή χρηματικό αντίτιμο, επισφραγίζοντας με τον τρόπο αυτό τη συμφωνία τους.

Ακόμα, όμως, και στις περιπτώσεις που το παιδί βρει το θάρρος και αποκαλύψει τη σεξουαλική βία, η οικογένεια φοβούμενη να έρθει αντιμέτωπη με το κοινωνικό στίγμα, συχνά το αντιμετωπίζει σαν «ένοχο οικογενειακό μυστικό».

Κι επειδή σεξουαλική κακοποίηση για πολλούς είναι άγνωστη φράση, ο όρος περικλείει κάθε είδους σεξουαλική δραστηριότητα αλλά και δραστηριότητα χωρίς άγγιγμα του ενήλικα στο παιδί ή στον έφηβο με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση ή/ και ικανοποίηση του ενήλικα. Τα παιδιά μπορεί να υποστούν σεξουαλική κακοποίηση τόσο από ενήλικες όσο και από άλλα παιδιά που είναι – λόγω της ηλικίας τους ή του σταδίου ανάπτυξης τους – σε θέση ευθύνης, εμπιστοσύνης ή εξουσίας πάνω στο θύμα.

Παραδείγματα τέτοιων δραστηριοτήτων αποτελούν η έκθεση του παιδιού σε πορνογραφικό υλικό, η γυμνή φωτογράφιση του παιδιού, τα σχόλια σεξουαλικού περιεχομένου, η παρενόχληση ή ο βιασμός.

Όπως λέει το Χαμόγελο, τα σημάδια που μπορεί να παραπέμπουν σε σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση:

• Έντονη και συνεχής ενασχόληση με την περιοχή των γεννητικών οργάνων.
• Σεξουαλική συμπεριφορά ή γνώση σεξουαλικών θεμάτων που δε συνάδει με την ηλικία του παιδιού.
• Κατοχή μεγάλων χρηματικών ποσών, χωρίς το ίδιο το παιδί να μπορεί να δικαιολογήσει που τα έχει βρει.
• Φόβος προς συγκεκριμένους ανθρώπους και συγκεκριμένες τοποθεσίες.
• Προβλήματα ύπνου, εφιάλτες, τρόμος.
• Παλινδρόμηση σε προηγούμενες συμπεριφορές που παραπέμπουν σε προηγούμενα αναπτυξιακά στάδια.
• Αδικαιολόγητη ευαισθησία ή μώλωπες στη στοματική ή γεννητική περιοχή και ενδεχομένως δυσκολία να καθίσει.
• Ντροπή για το σώμα του και αποφυγή να αλλάζει ρούχα μπροστά σε άλλους.
• Ξαφνικές αλλαγές στη διάθεση, όπως έντονη θλίψη/ κατάθλιψη.
• Συχνές αναφορές σε ένα καινούριο μεγαλύτερο «φίλο» που του προσφέρει δώρα ή χρήματα.
• Διαταραχές διατροφής, χρήση ουσιών, αυτο-τραυματισμοί (κόψιμο, κάψιμο) ή προσπάθεια φυγής να φύγουν από το σπίτι (σε εφήβους).
• Τραυματισμοί στη γεννητική περιοχή ή το στήθος που δεν αντιστοιχούν σε  τυχαίο  τραυματισμό.
• Αυτά πρέπει να τα γνωρίζουμε όλοι. Γονείς και μη. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, συγγενείς ή γείτονές μας μπορεί να κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά τους ή παιδιά άλλων.

Δεν πρέπει να μένουμε απαθείς. Δεν πρέπει να σιωπούμε με τη λογική «που πάω να μπλέκω τώρα» ή «ο θεός να το βοηθήσει, εγώ δεν μπορώ».

Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Εχουν όλη τη ζωή μπροστά τους, έχουν κάθε δικαίωμα να προστατεύονται από άθλιους ανθρώπους, που μπορεί να είναι και οι γονείς τους.

Αν η σεξουαλική κακοποίηση ή απλά η παρενόχληση είναι μια φορά καταδικαστέα για τους ενήλικες, για τα μικρά παιδιά είναι πολλαπλό έγκλημα.

Δεν χωράνε δικαιώματα σε όσους αποδεδειγμένα έχουν απλώσει χέρι πάνω σε ένα αθώο παιδί.

Και δεν μπορεί αυτό το βουβό έγκλημα να μένει για χρόνια στο σκοτάδι.

Μιλήστε, φωνάξτε, ουρλιάξτε αν χρειαστεί. Γιατί αν γλιτώσει έστω κι ένα παιδί… τότε υπάρχει ελπίδα.