Το Rebrading μιας χώρας

Το «τηγάνι» της «Μαργαρώς» είναι μια εμπειρία που χρειάζεται να ζήσει κανείς περνώντας από τον Πειραιά.

Ψαράκια, γαρίδες, χωριάτικη σαλάτα και κρασί ρετσίνα από το Μαρκόπουλο συντηρούν τον διαχρονικό μύθο της ανεπιτήδευτης οικογενειακής ταβέρνας, εκεί δίπλα στην Σχολή Δοκίμων.

Η «Μαργαρώ»  είναι και η πρώτη επιλογή στο θέμα της Daphne Karnezis -Hop to it- που βρίσκεται στην 43 θέση της λίστας των Fifty Big Ideas που φιλοξενούνται στο τεύχος 140 του περιοδικού Μonocle. To 4σελιδο θέμα της Karnezis – με καλοκαιρινής διάθεσης εικονογράφηση του James Boast- ξενικά την διαδρομή του από το Χατζηκυριάκειο για να καταλήξει στη Λέρο και την Ικαρία και να επιστρέψει κατάφορτη από εμπειρίες στο συγκρότημα του «Αστέρα» στη Βουλιαγμένη.

H συγγραφέας αυτού του ιδιαίτερου θέματος που συνδυάζει προορισμούς με γεύσεις, η Daphne Karnezis είναι δημοσιογράφος με εμπειρία σε podcast, ραδιόφωνο, τηλεόραση και έντυπα. Το 2019 επέστρεψε στην Αθήνα μετά από 10 χρόνια σπουδών και εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, για Μέσα όπως το The Guardian, το BBC, το Bloomberg TV και το Monocle. Μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων της και η παραγωγή του podcast του Monocle, του Monocle On Design. Σήμερα είναι ανταποκριτής Αθηνών για το περιοδικό Monocle και παραγωγός, παρουσιαστής και δημιουργός του The Fishbowl, ένα από τα πρώτα ελληνικά γλωσσικά επίκαιρα podcasts (dk@podcastproject.gr).

Πάντως, το τεύχος 140 του περιοδικού Monocle έχει πολύ Ελλάδα στις σελίδες του. Δεν είναι μόνο η συνομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Tyler Brule (ιδρυτή του περιοδικού) και τον Andrew Truck (editor in chief του Monocle) για το rebranding της Ελλάδος.

Tyler Brûlé: Ας μιλήσουμε τώρα για το εθνικό branding. Σε τι βαθμό χρειάζεται «γυάλισμα» ή «ραφινάρισμα» ο τρόπος με τον οποίο μια χώρα παρουσιάζεται στην διεθνή σκηνή. Και σε πρακτικό επίπεδο, η Ελλάδα έχει περιθώριο για μια προσέγγιση «Made in Greece»;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Βρισκόμαστε στη διαδικασία ανάπτυξης μιας πολύ φιλόδοξης στρατηγικής rebranding για τη χώρα. Και αυτό θα πρέπει να αντανακλάται στο brand μας -στην αισθητική του αλλά και στα μηνύματα που θα στείλουμε, και στις ιστορίες που λέμε. Ένα brand είναι το άθροισμα των απρόσμενων ιστοριών που πηγάζουν από την Ελλάδα και πολλοί άνθρωποι δεν θα περίμεναν πως όντως θα μπορούσαν να γεννηθούν εδώ τέτοιες ιστορίες. Εστιάζουμε πολύ στο ένδοξο παρελθόν μας -και όντως έχουμε πολλά να πούμε σε αυτό το μέτωπο. Αλλά υπάρχει επίσης ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον μπροστά μας. Και αυτό που θα πρέπει πάντοτε να διακρίνει την Ελλάδα είναι η ποιότητα.

Από τη φωτογράφηση για το περιοδικό

Αν κοιτάξει κανείς την ελληνική οινοποιία, για παράδειγμα, καταγράφει μεγάλη άνθηση. Έχουμε εξαιρετικό κρασί που λαμβάνει εγκωμιαστικές αξιολογήσεις και εντελώς νέες ποικιλίες. Δεν θέλουμε να ανταγωνιστούμε το Γαλλικό και το cabernet sauvignon. Αντ’ αυτού, θέλω να εστιάσω στο ξινόμαυρο και το μαυροτράγανο, ποικιλίες που πιθανότατα δεν έχετε ακούσει ποτέ. Αλλά όσοι δοκιμάζουν αυτές τις ποικιλίες ενθουσιάζονται, γιατί είναι ελληνικές, είναι αυθεντικές και αφηγούνται μία ιστορία. Και αν κάποιος συνδυάσει την ανακάλυψη αυτών των κρασιών με ταξίδια σε άγνωστους προορισμούς, τότε πραγματικά μπορείς να διηγηθείς μια συναρπαστική ιστορία. Για παράδειγμα, η Σαντορίνη φημίζεται για το υπέροχο ηλιοβασίλεμά της, αλλά παράγει και εξαιρετικό κρασί.

Ήταν ένα μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, που βρίσκεται στο Νο1 των 50 μεγάλων ιδεών που φιλοξενεί το τεύχος 140.

Στο 43 της λίστας βρίσκεται το θέμα της εξαιρετικής Daphne Karnezis για τα γευστικά ταξίδια και τις διαδρομές στα νησιά. Η πρόταση για την οικογενειακή ψαροταβέρνα Μαργαρώ στον Πειραιά, για την διαμονή στην Αντίπαρο, για τα κρασιά του Αργυρού στη Σαντορίνη, για τη σχολή surf στην Ικαρία, για το συγκρότημα Astir Palace στην Αθηναϊκή Ριβιέρα.

Και από την Karnezis περνάμε στο Νο 32 στις προτάσεις της Aimee Hartley για 6 ελληνικά κρασιά. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: Από το Τρίλοφο Ημαθίας και τους Αμπελώνες Θυμιόπουλου το «Γη και Ουρανός» του 2018. Από τα «μέσα» χωριά της Τήνου και το Domaine de Kalathas το Vorias του 2017. Aπό τη Γουμένισσα του Κιλκίς το Migma PetNat Rose by Chatzivaritis Winery του 2019. Ένα κρασί που έφτιαξε η Χλόη Χατζηβαρύτη με τη συνεργασία του Σουηδού οινοποιού Tobias Tullberg. Από τον Τύρναβο και την Papras Bio Wines το ροζέ Oreads του 2019. Από την ορεινή Αιγιαλεία και το Άνω Διακοπτό όπου βρίσκεται και το οινοποιείο του Τετράμυθος το Tetramythos Agiorgitiko Naturε 2018. Τέλος, μια ρετσίνα από τα Σπάτα της Αττικής – τον παλαιότερο εν λειτουργία αμπελώνα του κόσμου- το Black Label του 2019 από την οικογένεια Γεώργα.

H συγγραφέας του θέματος Taste the classics, η Aimee Hurtley, είναι ιδρυτής της πλατφόρμας Above Sea Level με περιοδικές εκδόσεις αλλά και διοργάνωση events, που προτείνει μια εναλλακτική ματιά γύρω το κρασί, την κουλτούρα και τα ταξίδια