Η κοινωνία πρέπει να βάλει τέλος στη «σιωπή των αμνών»
Πρέπει τα νέα παιδιά κορίτσια και αγόρια, είτε είναι σε πόλεις είτε σε χωριά, να μην μένουν περιχαρακωμένα στα κοινωνικά στερεότυπα του στιγματισμού όταν πρόκειται να αποκαλύψουν τέτοιες συμπεριφορές
Η Σοφία Μπεκατώρου αποφάσισε μετά από 23 χρόνια να αποκαλύψει μια ειδεχθή πράξη. Μια πράξη βέβαια που όλοι σε παρέες έχουμε ακούσει να συμβαίνει (σε πολύ χαμηλότερη κλίμακα του πρωταθλητισμού) και απλά να το σχολιάζουν με απάθεια με σεξιστικούς κιόλας όρους χωρίς να κάνουν κάτι γι’ αυτό «συνωμοτώντας» ουσιαστικά εν αγνοία τους με τον θύτη στη συνέχιση τέτοιων συμπεριφορών.
Η Σοφία σιώπησε 23 χρόνια γεγονός που εξηγήθηκε ψυχολογικά από ειδικούς αλλά μίλησε -όταν ενδεχομένως η άδικη πράξη να έχει παραγραφεί και να μην υπάρξει τιμωρία του θύτη- βοηθώντας με αυτή την κίνηση νέα κορίτσια σήμερα που βρίσκονται στην ίδια θέση ιεραρχίας-εξουσίας με τον θύτη να μην επιτρέψουν αντίστοιχη συμπεριφορά.
Ίσως πιο ολοκληρωμένη πράξη ευθύνης να ήταν και η τιμωρία του δράστη αλλά η ψυχολογία του ανθρώπου δεν υπόκειται στο -πρέπει- ούτε μπορεί να κριθεί γι’ αυτό, γιατί θα αδικούνταν η ουσία της αποκάλυψης και βέβαια η δύναμη και παράλληλα ανακούφιση νέων κοριτσιών που βρίσκονται στην ίδια θέση να πατήσουν γερά στα πόδια τους δίχως να φοβούνται ότι εκείνες προκάλεσαν τον θύτη.
Γιατί δυστυχώς η κοινωνία μας έχει ακόμα πολλά στερεότυπα. Ένα από τα οποία είναι στην περίπτωση του βιασμού το θύμα να νιώθει θύτης! Γι’ αυτό και πολλές πράξεις βιασμού έχουν μείνει ατιμώρητες επειδή το θύμα φοβήθηκε να μιλήσει για να μην στιγματιστεί ότι προκάλεσε το θύτη. Και έτσι με αυτή την νοοτροπία παρόμοιες συμπεριφορές που καταλήγουν σε ειδεχθή αδικήματα συνεχίζονται ανερυθρίαστα.
Και μη μένουμε μόνο στην αποκάλυψη της Σοφίας λες και πέσαμε από τα σύννεφα ακούγοντας το εμείς όλοι της κοινωνίας οι υποκριτές που τόσα χρόνια δεν βγήκαμε να τα καταγγείλουμε ενώ τα ακούγαμε!
Πόσοι άντρες αντίστοιχα δεν έχουν υποστεί ακριβώς τα ίδια στο χώρο του ο καθένας όταν τελούν σε σχέση ιεραρχίας-εξουσίας με τον θύτη; Ή και για αυτό θα κάνουμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα ακούγοντάς το;
Μια που η κοινωνία φαίνεται ότι τώρα είναι έτοιμη να ακούσει γι’ αυτά που συμβαίνουν και να αντιδράσει πρέπει να μιλήσουμε και για τους άντρες που έχουν υποστεί τέτοιες προτάσεις αντίστοιχα που κατέληξαν ή όχι σε ειδεχθείς πράξεις. Και προφανώς όλα αυτά χρησιμοποιώντας ο θύτης την δύναμη της θέσης του, της εξουσίας του δελεάζοντας το θύμα για κάποιο σημαντικό για εκείνο αντάλλαγμα.
Αυτό από μόνο του είναι το πιο ανίερο και ειδεχθές. Γιατί εκμεταλλεύεται την αδυναμία του θύματος για να ικανοποιήσει την γενετήσια ορμή του.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στο δικηγορικό μου γραφείο ένα άντρα δυο μέτρα γυμνασμένο -βουνό τον αποκαλούσα λόγω της σωματικής του διάπλασης- να κλαίει με λυγμούς όταν ήρθε για να κυνηγήσουμε αυτόν/ή που του πρότεινε με πίεση ακριβώς κάτι ανάλογο της Σοφίας.
Πρέπει λοιπόν τα νέα παιδιά κορίτσια και αγόρια, είτε είναι σε πόλεις είτε σε χωριά, να μην μένουν περιχαρακωμένα στα κοινωνικά στερεότυπα του στιγματισμού όταν πρόκειται να αποκαλύψουν τέτοιες συμπεριφορές.
Πρέπει η ίδια η κοινωνία σιγά – σιγά να αφυπνιστεί να στιγματίζει τη συμπεριφορά του θύτη και όχι να περιθωριοποιεί ως θύτη το θύμα. Ας είναι λοιπόν η περίπτωση της Σοφίας η αφορμή, νέα κορίτσια και αγόρια να σπάνε τη σιωπή τους και να αντιδρούν σε αντίστοιχες συμπεριφορές θυτών.
#metisofia, λοιπόν κι εγώ, που βρήκε την κατάλληλη χρονική στιγμή να αποκαλύψει ό, τι συνέβαινε στην ελληνική κοινωνία, που φαίνεται τώρα πρόθυμη, να ακούσει γι΄ αυτό που ήξερε ότι υπάρχει, αλλά δεν έκανε τίποτα.
*Δικηγόρος – Δημοτική σύμβουλος Δήμου Αθηναίων – Πρόεδρος του Ρ/Σ «Αθήνα 984»
Η ΠΑΕ Άρης πέτυχε προσωρινή αναστολή στην απόφαση της ποινής της ΔΕΑΒ από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών και η αναμέτρηση Κυπέλλου (3/12) με την ΑΕΚ θα γίνει σε γεμάτο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Η ταινία που εμπνεύστηκε ο Φράνσις Φορντ Κόπολα στα τέλη της δεκαετίας του '70 και ρίσκαρε την περιουσία του για να ολοκληρώσει, είναι επιτέλους εδώ. Έπος ή το καπρίτσιο ενός μεγάλου σκηνοθέτη; Ιδού η απορία.
Η «Λυσσασμένη Γάτα» ανέβηκε πρώτη φορά το 1957 στη Νέα Υόρκη σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν και έγινε μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία με πρωταγωνιστές την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Πολ Νιούμαν.
