Η Ιρλανδία είναι ένα νησί στον Βόρειο Ατλαντικό. Διαχωρίζεται από τη Μεγάλη Βρετανία στα ανατολικά της από τη Βόρεια Μάγχη, τη Θάλασσα της Ιρλανδίας και τη Μάγχη του Αγίου Γεωργίου.

Γεωγραφία και πληθυσμός

Η Ιρλανδία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Βρετανικών Νήσων, το τρίτο μεγαλύτερο στην Ευρώπη και το εικοστό μεγαλύτερο στη Γη. Γεωπολιτικά, η Ιρλανδία χωρίζεται μεταξύ της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας (επίσημα ονομάζεται Ιρλανδία), η οποία καλύπτει τα πέντε έκτα του νησιού και της Βόρειας Ιρλανδίας, η οποία είναι μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το 2011, ο πληθυσμός της Ιρλανδίας ήταν περίπου 6,6 εκατομμύρια, κατατάσσοντας το το δεύτερο πολυπληθέστερο νησί στην Ευρώπη μετά τη Μεγάλη Βρετανία. Από το 2016, 4,8 εκατομμύρια ζουν στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας και 1,8 εκατομμύρια ζουν στη Βόρεια Ιρλανδία.

Η γεωγραφία της Ιρλανδίας περιλαμβάνει σχετικά χαμηλά βουνά που περιβάλλουν μια κεντρική πεδιάδα, με αρκετά πλωτά ποτάμια που εκτείνονται στην ενδοχώρα. Η πλούσια βλάστησή της είναι προϊόν του ήπιου αλλά μεταβαλλόμενου κλίματος που δεν περιέχει ακραίες θερμοκρασίες.

Χλωρίδα, πανίδα και κλίμα

Μεγάλο μέρος της Ιρλανδίας ήταν δασικές εκτάσεις μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα. Σήμερα, η δασική έκταση αποτελεί περίπου το 10% του νησιού, σε σύγκριση με έναν ευρωπαϊκό μέσο όρο άνω του 33% και το μεγαλύτερο μέρος του είναι μη γηγενείς φυτείες κωνοφόρων.

Υπάρχουν είκοσι έξι υπάρχοντα είδη θηλαστικών γης που προέρχονται από την Ιρλανδία.  Το ιρλανδικό κλίμα επηρεάζεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό και επομένως είναι ήπιο, ενώ οι χειμώνες είναι πιο ήπιοι από το αναμενόμενο για μια τέτοια βόρεια περιοχή, αν και τα καλοκαίρια είναι πιο δροσερά από εκείνα στην ηπειρωτική Ευρώπη. Οι βροχοπτώσεις είναι άφθονες.

Ιστορικά και ανθρωπολογικά στοιχεία

Τα πρώτα αποδεικτικά στοιχεία της ανθρώπινης παρουσίας στην Ιρλανδία χρονολογούνται στο 10.500 π.Χ. Η Γαελική Ιρλανδία είχε αναδυθεί τον 1ο αιώνα μ.Χ. Το νησί χριστιανοποιήθηκε από τον 5ο αιώνα και μετά.

Μετά την εισβολή του 12ου αιώνα στην Αγγλο-Νορμανδία, η Αγγλία διεκδίκησε κυριαρχία. Ωστόσο, η αγγλική κυριαρχία δεν επεκτάθηκε σε ολόκληρο το νησί μέχρι την κατάκτηση του Tudor από τον 16ο – 17ο αιώνα, η οποία οδήγησε σε αποικισμό από εποίκους από τη Βρετανία.

Στη δεκαετία του 1690, ένα σύστημα προτεσταντικών αγγλικών κανόνων σχεδιάστηκε για να υπονομεύσει ουσιαστικά την καθολική πλειοψηφία και τους προτεστάντες διαφωνούντες και επεκτάθηκε κατά τον 18ο αιώνα.

Με την Πράξη της Ένωσης το 1801, η Ιρλανδία έγινε μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου. Ένας πόλεμος της ανεξαρτησίας στις αρχές του 20ού αιώνα ακολούθησε την κατάτμηση του νησιού, δημιουργώντας το Ιρλανδικό Ελεύθερο Κράτος, το οποίο έγινε όλο και πιο κυρίαρχο τις επόμενες δεκαετίες και η Βόρεια Ιρλανδία, η οποία παρέμεινε μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η Βόρεια Ιρλανδία γνώρισε πολλές αστικές αναταραχές από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 έως τη δεκαετία του 1990. Αυτό το φαινόμενο υποχώρησε μετά από πολιτική συμφωνία το 1998. Το 1973 η Δημοκρατία της Ιρλανδίας προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Ο ιρλανδικός πολιτισμός είχε σημαντική επιρροή σε άλλους πολιτισμούς, ειδικά στον τομέα της λογοτεχνίας. Παράλληλα με την επικρατούσα δυτική κουλτούρα, υπάρχει μια ισχυρή αυτόχθονη κουλτούρα, όπως εκφράζεται μέσω των γαελικών παιχνιδιών, της ιρλανδικής μουσικής και της ιρλανδικής γλώσσας.

Σύμφωνα με το en.wikipedia, ο πολιτισμός του νησιού μοιράζεται πολλά χαρακτηριστικά με αυτόν της Μεγάλης Βρετανίας, συμπεριλαμβανομένης της αγγλικής γλώσσας, και αθλημάτων όπως το ποδόσφαιρο, το ράγκμπι, οι ιπποδρομίες και το γκολφ.

Φώτο

Headlines