Διερευνητικές με αποτελέσματα

Κάτι μου λέει, και ας μη διαθέτω το κληρονομικό χάρισμα όπως ο περίφημος Χορταρέας με την απίθανη ανεμοδαρμένη χαίτη, ότι η έναρξη των διερευνητικών επαφών, σήμερα Δευτέρα, μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας δεν θα πάει άπατη. Οτι δεν θα έχει δηλαδή ο 61ος κύκλος την τύχη των προηγούμενων 60, οι οποίοι απέτυχαν παταγωδώς και δεν ήταν λίγες οι φορές που έφεραν τις δύο χώρες κοντά στη σύγκρουση.

Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο που να συνηγορεί ως προς αυτό – ότι θα πάει καλά, και πάντως καλύτερα από τους προηγούμενους. Το ένστικτό μου το υπαγορεύει.

– Ρε φίλε δεν θέλουμε να μας πεις τι λέει το ένστικτό σου, καμία πληροφορία έχουμε; θα επισημάνει κάποιος και θα έχει και δίκιο εδώ που τα λέμε.

Απαντώ: όχι, πληροφορία συγκεκριμένη δεν υπάρχει. Αλλά είναι κάτι μικρά, μικρά γεγονότα, σαν ψηφίδες που εμφανίζονται εδώ και εκεί, που δείχνουν ότι κάτι αλλάζει. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά ας πούμε, με εντυπωσίασε το γεγονός ότι κάθε φορά που η Ελλάδα άνοιγε θέμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια, ακόμη και προς το Ιόνιο, η Τουρκία δήλωνε σταθερά ότι κάτι τέτοιο συνιστά casus belli, όπως έχει ψηφίσει προ πολλών ετών η τουρκική Εθνοσυνέλευση. Αλλά προχθές, δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στην ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου των Εξωτερικών. Για την ακρίβεια δεν υπήρχε ούτε αιχμή, ούτε απειλή.

Επίσης δύσκολα βρίσκει κανείς δήλωση έλληνα πρωθυπουργού παραμονές έναρξης των διερευνητικών, να λέει ότι εντάξει και να μην τα βρούμε, δεν έγινε και τίποτε, πάμε στη Χάγη να λύσουμε τα προβλήματα, όπως έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ολα αυτά, εμένα μου λένε ότι η προεργασία που έχει προηγηθεί, και η οποία δεν «κάηκε» όπως την άλλη φορά, μάλλον θα φέρει αποτελέσματα. Και καλά αποτελέσματα (θέλω να πιστεύω, αν και πάντα πρέπει κανείς σε ανάλογες περιπτώσεις να κρατάει μικρό καλάθι…).

#MeToo και εκλογές

Το τονίζω – σε όλους τους τόνους δε – από την αρχή της εβδομάδας, όταν και ξέσπασε ο σάλος από την καταγγελία τους Σοφίας Μπεκατώρου σε βάρος παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας για «σεξουαλική παρενόχληση»: αυτή η ιστορία θα πρέπει να αποσυνδεθεί από τις επικείμενες εκλογές στις αθλητικές Ομοσπονδίες, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν με βάση τον νόμο που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση. Δυστυχώς όμως δεν βλέπω να αποσυνδέεται. Παρά τις εκκλήσεις πολλών και διαφόρων να μείνουν μακριά από αυτές τις καταστάσεις οι αθλητικοί παράγοντες αλλά και οι αθλητές, όχι μόνο αναμείχθηκαν και έγιναν ένα κουβάρι, αλλά επιπλέον δόθηκε το έναυσμα για ένα άνευ προηγουμένου ξεκαθάρισμα λογαριασμών το οποίο προκαλεί σεισμικές αναταράξεις και φέρνει τον ελληνικό αθλητισμό πολλά χρόνια πίσω.

Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα προκύψει κάτι θετικό από όλο αυτό. Αντιθέτως είμαι σχεδόν βέβαιος ότι επέρχονται δεινά για τα οποία κανείς δεν έχει την παραμικρή διάθεση να τα βιώσει ο ελληνικός αθλητισμός…

Ο ασκός του Αιόλου

Διερωτώμαι λόγου χάρη, αν έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα, δεν τεθεί κάποια στιγμή θέμα για το πώς στελεχώνονταν οι ομάδες που εκπροσωπούσαν τη χώρα σε διεθνείς διοργανώσεις, Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμια πρωταθλήματα κ.λπ. Γινόταν, ας πούμε, με βάση την αθλητική επίδοση των αθλητών στη βάση μιας καθαρά ανταγωνιστικής, διαγωνιστικής διαδικασίας;

Αλλο θέμα: πώς μοιράζονταν τα περίφημα «οδοιπορικά» στους αθλητές, τα οποία την περίοδο της ευμάρειας και της ευφορίας υπερέβαιναν ακόμη και τις αμοιβές πολλών επαγγελματιών του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ; Και τα οποία οδοιπορικά, αν γίνονταν γνωστά ενδεχομένως να ακύρωναν πολλά εκ των διεθνών μεταλλίων των αθλητών μας, πολύ απλά διότι διεθνώς ο αθλητισμός είναι ερασιτεχνικός – έστω και κατ’ ευφημισμόν. Και μετά είναι και τα φάρμακα. Ποιος τα δίνει, ποιος τα παίρνει, με τι συχνότητα και για ποιον λόγο.

Εν ολίγοις, θα γίνουμε μια κοινωνία αγγέλων, όπου πάνω από το κεφάλι μας θα ίπτανται ροζ συννεφάκια, πουλάκια θα κελαηδούν στα δεντράκια και όμορφα μοσχοβολιστά λουλούδια θα υπάρχουν παντού; Γιατί αν αυτός είναι ο στόχος, μέσα. Μαζί τους, όσοι το αποφάσισαν. Αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι…

Διότι είναι κανόνας: όταν ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και μάλιστα τόσο ανορθόδοξα, μέσω μιας σεξουαλικής παρενόχλησης, κανείς δεν εγγυάται τι θα βγάλει ή αν θα σταματήσει κάπου (ως εκεί π.χ. που μας συμφέρει κύριε Λευτέρη Αυγενάκη)…

Η επόμενη μέρα

Το δευτερεύον θέμα που προκύπτει από αυτή την άγρια θύελλα που πλήττει τον ελληνικό αθλητισμό είναι η επόμενη μέρα. Με την τακτική της συνολικής φθοράς του στελεχιακού δυναμικού του ελληνικού αθλητισμού, το οποίο εκ προοιμίου αντιμετωπίζεται ως μια ομάδα ατόμων μειωμένης ηθικής, τιμιότητας και εντιμότητας, διερωτάται κανείς ποιος θα δεχθεί πλέον να βάλει το κεφάλι του στον… ντορβά, όπως λέμε και στην εύανδρο Ηπειρο, να τον διοικήσει. Διότι αν από το μυαλό της πολιτικής ηγεσίας περνάει ότι θα διοικήσει τον αθλητισμό με κομματικά στελέχη προερχόμενα από έναν πολιτικό χώρο, και εν προκειμένω από τη Νέα Δημοκρατία, νομίζω ότι κινείται σε εντελώς λάθος κατεύθυνση. Η κομματικοποίηση πρέπει να μείνει έξω από τον αθλητισμό, και αυτό είναι βασικός όρος επιβίωσής του. Το πιστεύω απολύτως…

Νέο βιβλίο

Ο κύριος Γήσης Παπαγεωργίου, ο φίλος μου ο Γήσης, που άφησε το Πολεμικό Ναυτικό πλωτάρχης, τουτέστιν, στον δρόμο για ναύαρχος και άλλα τέτοια μεγαλεία, το ’81, με την έλευση της Αλλαγής, για να πιάσει το «πενάκι», είναι μια ιδιαίτερη μορφή στον μικρόκοσμο των σκιτσογράφων. Εξαιρετικό ταλέντο, με σπάνιο χιούμορ, προσέφερε δείγματα της δουλειάς του επί πολλά χρόνια σε εφημερίδες και περιοδικά, και κάποια στιγμή έγινε πραγματικός ευεργέτης για τον ελληνικό πολιτισμό – αποτύπωσε στο χαρτί όλες τις παραδοσιακές στολές της «βαβυλωνίας» που συνιστά η Ελλάδα. Νωρίτερα είχε αποτυπώσει όλες τις στολές του Πολεμικού Ναυτικού από τη δημιουργία του επί Καποδίστρια, μέχρι τον 20ό αιώνα – ο άνθρωπος κάνει δουλειά και την αφήνει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

Πρόσφατα μου έστειλε το καινούργιο του βιβλίο, μετά σκίτσων, υπό τον τίτλο «Οικόπεδο πανταχόθεν ελεύθερο», το οποίο στην ουσία πρόκειται για την ιστορία της Κρήτης από τη μυθολογία και εντεύθεν. Με ύφος που προσιδιάζει στον αξέχαστο Τσιφόρο, αλλά τόσο οικείο σε όσους τον γνωρίζουν, ο φίλος μου ο Γήσης, δίνει ρέστα. Αντιγράφω μικρά αποσπάσματα, για του λόγου το αληθές:

(…) «Τους Κρητικούς στην Κρήτη δεν τους έβαλε ο Θεός ούτε ξεφύτρωσαν από το χώμα όπως το σταμναγκάθι και η αβρωνιές. Από αλλού ξεκίνησαν και αλλού πηγαίνανε και πέτυχαν στο δρόμο τους στην Κρήτη, και την εκάτσανε».

Και άλλο:

(…) «Πιάσανε όλοι μαζί και κοίταζαν την Κρήτη και τότε ανακάλυψαν πως εκεί που ήταν φουνταρισμένη στη Μεσόγειο έμοιαζε με αεροπλανοφόρο.

– Τα αεροπλάνα όμως δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη.

– Θα ‘ρθει και η ώρα τους.

Διότι σου λέει ο πάσα ένας ο ενδιαφερόμενος για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου σιγά μην κάθομαι να περιμένω την εφεύρεση. Ας έχω εγώ το αρμόδιο εργαλείο και όταν εφευρεθούν τα ιπτάμενα να ‘χω πού να τα βάλω».

Φοβερός!