Στις 25 Ιανουαρίου η Εκκλησία τιμά σε Ανατολή και Δύση της μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, σπουδαίας εκκλησιαστικής προσωπικότητας και ενός από τους Τρεις Ιεράρχες.

Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες και όσοι φέρουν το όνομα Γρηγόριος και Γρηγορία.

Ο Γρηγόριος γεννήθηκε το 329 στην Αριανζό, κοντά στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας, γι’ αυτό λέγεται και Ναζιανζηνός.

Έλαβε χριστιανική αγωγή από τον πατέρα του, Γρηγόριο, που ήταν επίσκοπος στη Ναζιανζό, αν και αρχικά ανήκε στην ιουδαΐζουσα αίρεση των Υψισταρίων, και τη μητέρα του, Νόννα.

Σπούδασε στα πιο ονομαστά πνευματικά κέντρα της εποχής του, στην Καισάρεια, την Αλεξάνδρεια και την Αθήνα, όπου είχε συμμαθητή τον Μέγα Βασίλειο.

Μετά τις σπουδές του γύρισε στη Ναζιανζό, σε ηλικία 30 ετών.

Αφού βαπτίστηκε, έφυγε για την έρημο, όπου έγινε μοναχός.

Από την έρημο τον κάλεσε ο γέρος πατέρας του, για να τον βοηθήσει στο ποιμαντικό του έργο, και κατ’ απαίτηση των χριστιανών και παρά τη θέλησή του χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.

Αργότερα, ο Μέγας Βασίλειος, που ήταν αρχιεπίσκοπος στην Καισάρεια, τον χειροτόνησε επίσκοπο, παρά τη θέλησή του και πάλι.

Ο Γρηγόριος δεν έμεινε επί μακρόν στη θέση αυτήν.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του προτίμησε να μεταβεί και πάλι στην έρημο.

Ήταν, όμως, γνωστός για την αρετή, τη σοφία και την ορθή πίστη του, κι έτσι οι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης τον κάλεσαν να αναλάβει τον αγώνα εναντίον των Αρειανών, οι οποίοι με τις αιρετικές διδασκαλίες τους είχαν διχάσει το ποίμνιο της Εκκλησίας.

Ο Γρηγόριος δέχτηκε, μετέβη στην πρωτεύουσα και έστησε το πνευματικό στρατηγείο του στο μικρό ναό της Αγίας Αναστασίας.

Εκεί εκφώνησε τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους του κατά των Αρειανοφρόνων, για τους οποίους ονομάστηκε Θεολόγος.

Το 381 συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη η Β’ Οικουμενική Σύνοδος, για να καταδικάσει τους οπαδούς του Μακεδονίου, οι οποίοι αμφισβητούσαν τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος, ακόμη μια φορά τον Άρειο και να συμπληρώσει το Σύμβολο της Πίστεως.

Τα μέλη της συνόδου τον ανακήρυξαν πρόεδρό της και ταυτόχρονα τον εξέλεξαν αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως.

Όμως, ορισμένα μέλη της Συνόδου, που εμφανίστηκαν καθυστερημένα στις εργασίες της, αμφισβήτησαν την εκλογή του και ο Γρηγόριος δε δίστασε να παραιτηθεί και να επιστρέψει στην έρημο, αφού προηγουμένως εκφώνησε τον περίφημο «Συντακτήριο Λόγο» του.

Εκεί πέρασε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του, με προσευχή, μελέτη και συγγραφή.

Το πλούσιο συγγραφικό του έργο χωρίζεται σε:

  • Λόγους (αντιαιρετικούς, εόρτιους, εγκωμιαστικούς κ.ά.)
  • Επιστολές (διασώζονται 246)
  • Ποιήματα (θεολογικά και ιστορικά)

Το θρησκευτικό δράμα «Χριστός Πάσχων», που αποδιδόταν σε αυτόν, είναι έργο αρκετά μεταγενέστερο.

Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος εκοιμήθη στις 25 Ιανουαρίου του έτους 390, σε ηλικία 61 ετών.

(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)

Headlines