Δέκα χρόνια πίσω μάς γύρισε η πανδημία

Δεν χρειάζεται προσπάθεια για να αντιληφθεί κανείς πόσο βαθιές είναι οι επιπτώσεις της πανδημίας στην ελληνική οικονομία. Αυτό που χρειάζεται προσπάθεια, και μάλιστα μεγάλη, είναι η επιδίωξη να ωραιοποιείς – για πολιτικούς, επικοινωνιακούς και ψυχολογικούς λόγους – τη δημοσιονομική κατάσταση που διαμορφώθηκε στο τέλος του 2020.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, να μιλήσουν οι αριθμοί από πηγές που δεν αμφισβητούνται.

Μόλις προχθές η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε πώς έκλεισε το ταμείο την περσινή χρονιά:

Το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 24,1 δισ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 477 εκατ. ευρώ το 2019, και το πρωτογενές έλλειμμα (χωρίς τόκους) διαμορφώθηκε σε 17,8 δισ. ευρώ, έναντι πρωτογενούς πλεονάσματος 5,5 δισ. ευρώ το 2019!

Ανατρέχοντας στο παρελθόν στα επίσημα στοιχεία της Eurostat όπως διαμορφώθηκαν μετά την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας – απαλλαγμένα από τον ιό των Greek Statistics που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή για τη χώρα και κατά κύριο λόγο τον πολιτικό χώρο του ΠαΣοΚ – θα διαπιστώσει ότι το 2010, χρονιά που προσφύγαμε στα μνημόνια, το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν 24,19 δισ. ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ 10,5%.

Το 2020, μετά το τσουνάμι που έπληξε την οικονομία, το ΑΕΠ βυθίστηκε κάτω από τα 170 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το δημοσιονομικό έλλειμμα αν και σε απόλυτο μέγεθος βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, ως ποσοστό του ΑΕΠ να εκτοξεύεται στο 15%!

Κατ’ αναλογία το ίδιο συμβαίνει και με το δημόσιο χρέος, το οποίο από 328,5 δισ. ή 142,8% του ΑΕΠ που ήταν το 2010 (πριν από τα κουρέματα), πλέον έχει αυξηθεί και βρίσκεται στα 339 δισ. ευρώ ή 208% του ΑΕΠ!

Οι αριθμοί, δυστυχώς, είναι εφιαλτικοί. Απηχούν την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία μας μέσα σε έναν χρόνο. Κανείς ασφαλώς δεν έχει ξεχάσει το 2010 και τι επακολούθησε. Γι’ αυτό μέσα και έξω από την κυβέρνηση πληθαίνουν οι φωνές ότι η οικονομική πολιτική πρέπει να προσαρμοστεί το ταχύτερο δυνατόν στα δυσμενή νέα δεδομένα.