Απρόσμενη ομοιότητα παρουσιάζει η υπόθεση των εμβολίων της AstraZeneca, με τις, προ – Covid-19, σπιτικές συγκεντρώσεις για μπάλα και delivery.

Πρώτα κάποιος ρίχνει την ιδέα «Μήπως να παραγγείλουμε ρε παιδιά;».

H πιθανότητα να γίνει η παραγγελία αμέσως, δεν ξεπερνά το 1 %.

Κατά κανόνα η ερώτηση πρέπει να επαναληφθεί, τουλάχιστον 3-4 φορές, από διαφορετικό κάθε φορά μέλος της παρέας, μέχρι να ληφθεί η κοινή απόφαση: «Ωραία ας παραγγείλουμε».

Μετά όμως προκύπτει το ερώτημα: «Από πού θα παραγγείλουμε;». Ζήτημα με πολλές προεκτάσεις και διαφορετικές αφορμές για νέες καθυστερήσεις.

Πρώτα, η ομήγυρη θα πρέπει να αποφασίσει αν θα παραγγείλει «Σουβλάκια, μπέργκερ ή πίτσα;», χωρίς να λείπουν και οι μεμονωμένες περιπτώσεις του «Εγώ θα πάρω μόνος μου κινέζικο».

Ας υποθέσουμε όμως ότι τελικά η παρέα των φίλων καταλήγει στην επιλογή του παραδοσιακού συνοικιακού ψητοπωλείου.

Τότε, αρχίζει μια νέα παλινωδία για το τι και πόσα θα παραγγείλει ο καθένας.  Αν θα είναι όλα «ατομικά» ή αν θα παραγγείλουν και μερίδες «για τη μέση», αν τελικά όσα μπήκαν στο χαρτί της παραγγελίας φτάνουν ή αν πρέπει «να πάρουμε και 2-3 παραπάνω για ασφάλεια».

Για τους λάτρεις της δια ζώσης παραγγελίας και αρνητές των ηλεκτρονικών εφαρμογών delivery ακολουθεί η κρίσιμη στιγμή της τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον σουβλατζή.

Ακολουθούν (αψυχολόγητες) ερωτήσεις ποιοτικού ελέγχου από την πλευρά της παρέας, για το αν «οι πατάτες είναι προτηγανισμένες», «αν οι πίτες είναι καλαμποκιού» ή «αν το λάδι είναι ελαιόλαδο».

Κατά 99,9%, οι απαντήσεις είναι καταφατικές και φτάνουμε έτσι στην τελική και κρισιμότερη ερώτηση:  «Θα αργήσουν να έρθουν;», όπου επίσης κατά 99,9% η απάντηση είναι «Σε 30 το πολύ λεπτάκια, το παιδί (σ.σ. ο διανομέας) θα είναι στην πόρτα σας».

Τυγχάνει όμως να είναι βραδιά του τελικού του Champions League και τα μισά και πλέον σπίτια έχουν παραγγείλει απ’ έξω.

Ο σουβλατζής περιμένοντας, πως και πως ,την ημέρα αυτή έχει μοιράσει φυλλάδια σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.

Για καλή του τύχη, το τηλέφωνο δεν έχει σταματήσει να χτυπάει και για κακή τύχη των πελατών του, ούτε οι διανομείς ούτε και οι προμήθειες της κουζίνας μπορούν να ανταπεξέλθουν στην πρωτόγνωρη αυτή ζήτηση.

Πίσω στο σαλόνι των φίλων μας, έχουν περάσει 50 λεπτά και η παραγγελία δεν έχει φτάσει ακόμα. Τηλεφωνούν στο ψητοπωλείο.

«Ναι γεια σας, Παπαδόπουλος. Για την παραγγελία σάς παίρνω. Έχουν περάσει 50 λεπτά…»

«Έχει φύγει το παιδί»

Οι τακτικοί πελάτες delivery γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα η κλασική αυτή απάντηση σημαίνει:

«Και ποιος σας είπε να παραγγείλετε όλοι στο ημίχρονο. Έχω ξεμείνει από χοιρινά και πίτες και περιμένουν και πέντε παραγγελίες πριν από εσάς. Ούτε που ξέρω τι ώρα θα φάτε. Ό,τι μπορούμε κάνουμε»

Στη θέση του ψητοπωλείου βάλτε την ΑstraZeneca και στην παρέα των φίλων, την Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή εμάς.

Τα εμβόλια που παραγγείλαμε από τη συγκεκριμένη εταιρεία αργούν. Οι Βρυξέλλες και οι κυβερνήσεις διαμαρτυρήθηκαν, και η AstraZeneca απάντησε πως αφενός η Ε.Ε. καθυστέρησε να τα παραγγείλει και αφετέρου πως, ως εταιρεία, δεν δεσμεύεται από συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα παράδοσης της παραγγελίας, αλλά απλώς από ρήτρα «βέλτιστης προσπάθειας», να κάνει δηλαδή ό,τι μπορεί.

Με άλλα λόγια, «έχει φύγει το παιδί»…

Headlines