Οι… ήρωες στην εποχή της αντίφασης και σύγχυσης

Ποιοι θεωρούνται ήρωες στη σημερινή εποχή της αντίφασης και σύγχυσης! Και ποιον να εμπιστευτείς απ’ όσους κατευθύνουν και καθοδηγούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και προβάλλουν διάφορα πρότυπα ως μικρούς ή μεγάλους ήρωες! Είτε αυτοί είναι καλαθοσφαιριστές, είτε αθλητές στίβου, είτε πολιτικοί, είτε επιστήμονες, με ή χωρίς εισαγωγικά κ.λπ.

Ποια είναι τα κριτήρια για να προσδώσεις έναν ανάλογο τίτλο, με τη σημερινή ευκολία που αυτοί μοιράζονται απλόχερα! Αλλωστε δεν κοστίζει τίποτα, αλλά μόνο ευτελίζει την έννοια, όπως άλλωστε έχει γίνει με τόσες άλλες υπερβατικές, όπως δημοκρατία, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα. Τα επικαλούνται περισσότερο αυτοί που τα παραβιάζουν! Κι όταν εξισώνουν κάποιον πολύ σπουδαίο καλαθοσφαιριστή, με τα μεγαλύτερα ονόματα της ιστορίας μας, ε, τότε, ανησυχώ πολύ για το μέλλον αυτής της χώρας. Κι όταν μάλιστα αυτό γίνεται από την επιτροπή που ορίστηκε για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την απελευθέρωση. Μάλλον όμως εορτάζουμε την αυθαίρετη εκμετάλλευσή της για παραγωγή καινοφανών ιδεών και ιδεοληψιών για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με μια σοβαρή αποτίμηση των 200 χρόνων και τις συνέπειες ενός απελευθερωτικού αγώνα.

Πολλά τα δεινά, από την υποτιθέμενη εορτή, που επισωρεύονται για το καλό μας. Τα φτιασίδια και τα καλλωπίσματα, ιδιαίτερα στις μέρες μας, πρέπει να διακρίνονται για τη σεμνότητα και την επίγνωση των πραγμάτων που μας διέπουν. Να αναδεικνύουν μέσα από τη σοβαρότητα, τη μεγαλοπρέπεια που μας ανήκει ως έθνος. Εναν απολογισμό των 200 χρόνων με σύνεση και ψυχραιμία. Για να γίνουμε καλύτεροι. Κι αν τα ίδια πρόσωπα, με μικρές αλλαγές, κυβερνούν από τότε, είναι προφανές ότι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε κατεύθυνση. Να δούμε τι πήγε λάθος κι εξακολουθούμε να κάνουμε τα ίδια λάθη με τις γνωστές αμαρτίες.

Το κράτος, δηλαδή, χρεωμένο στους δανειστές και τους ίδιους ανθρώπους να πλουτίζουν και να εκμεταλλεύονται τον μόχθο των πολλών. Και πάντα τα ίδια πρόσωπα στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο και να διερωτώμεθα ποιος φταίει για όλα αυτά. Θα ήταν ευκαιρία να γίνουμε σοφότεροι και καλύτεροι ασφαλώς μέσα από την ενδοσκόπηση της πορείας μας με όρους αλήθειας. Ποιος όμως επιθυμεί αυτές τις αλήθειες, αφού κύριος σκοπός αυτών των εκδηλώσεων είναι η προβολή των προσώπων και η αποθέωση πραγμάτων που συνέτειναν να μείνει στάσιμη η χώρα σε πολλά επίπεδα.

Δεν θα τα δούμε, όμως, ούτε θα τ’ ακούσουμε. Θα δούμε, όμως, και θ’ ακούσουμε τα γνωστά λόγια και τους επαίνους και θριαμβολογίες. Χωρίς αντίκρισμα βεβαίως. Γιατί έτσι, συνήθως, ξεπλένονται τα ανομήματά μας. Και ξανά τα ίδια όταν πάρουν τέλος τα πανηγύρια κι ο καθένας λάβει τη θέση του! Σαν να μην άλλαξε μια μέρα.

Ο Δημήτρης Παξινός είναι πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών