Κοροναϊός : Συγκλονιστική μαρτυρία – Ξεχασμένοι από τα εμβολιαστικά προγράμματα οι νέοι ευπαθείς

Μια νεαρή γυναίκα με σοβαρά προβλήματα υγείας, η Κένταλ Κίσεμιερ, δημοσίευσε καταγγελτικό κείμενο στο CNN γύρω από τα κριτήρια με τα οποία δίνεται προτεραιότητα για τον εμβολιασμό κατά του κοροναϊού.

Όπως εξηγεί, παρά το γεγονός ότι είναι ανοσοκατεσταλμένη και διατρέχει υψηλότατο κίνδυνο σοβαρής λοίμωξης αλλά και θανάτου σε περίπτωση που μολυνθεί από τον ιό, ο μόνος λόγος που δικαιούται πρόσβαση στο εμβόλιο είναι το ότι… εργάζεται από απόσταση ως εθελόντρια σε νοσοκομείο.

Το κείμενό της, αν και αναφέρεται στο εμβολιαστικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, δυστυχώς έχει εφαρμογή και σε άλλες χώρες που μέχρι στιγμής προχωρούν σε εμβολιασμούς πολιτών βάσει αποκλειστικά ηλικιακών κριτηρίων.

Όπως γράφει:

«Μια Κυριακή του Μαρτίου, το τηλέφωνό μου άρχισε να χτυπά. Ήταν μια φίλη μου γιατρός, με ειδίκευση στην επιδημιολογία και τις λοιμώδεις ασθένειες. Με προειδοποίησε ότι ο κοροναϊός σύντομα θα βρισκόταν σε έξαρση στη Νέα Υόρκη και μου πρότεινε να φύγω όσο πιο γρήγορα μπορούσα για το σπίτι των γονιών μου.

»Έκλεισα το τηλέφωνο, πήρα τους γονείς μου, νοίκιασα αυτοκίνητο, ετοίμασα τα πράγματά μου και οδήγησα επί 13 ώρες από τη Νέα Υόρκη μέχρι τα προάστια του Σικάγο. Ταυτόχρονα, οι φίλοι μου συνέχιζαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους ή να βγαίνουν για φαγητό. Ήξερα ότι οι συνάδελφοί μου και η συγκάτοικός μου θεωρούσαν ότι γινόμουν παράλογη, όμως δεν μπορούσα να ασχοληθώ με την άποψή τους. Έχω παλέψει σκληρά για καθένα από τα 27 χρόνια της ζωής μου και δεν ήθελα να τα χάσω ξαφνικά.

»Γεννήθηκα με μια σπάνια ασθένεια του ήπατος, με αποτέλεσμα να χρειαστώ δύο μεταμοσχεύσεις ήπατος. Έκτοτε, λαμβάνω αγωγή που καταστέλλει τη δράση του ανοσοποιητικού μου συστήματος, καθιστώντας με επιρρεπή σε ασθένειες, σε σοβαρά συμπτώματα και δυσχεραίνοντας την ανάρρωσή μου. Εξαιτίας της κατάστασής μου, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της περσινής χρονιάς στους γονείς μου, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις αλληλεπιδράσεις μου με οποιονδήποτε άλλο.

»Αυτός είναι και ο λόγος που το εμβόλιο κατά του κοροναϊού μού είναι τόσο απαραίτητο. Αν και δεν πρόκειται να αλλάξω τη συμπεριφορά μου από τη στιγμή που θα το κάνω, θα αλλάξει αυτό που αναρωτιέμαι κάθε φορά που αναγκάζομαι να βγω από το σπίτι: Αν κολλήσω κοροναϊό, θα πεθάνω;

»Δυστυχώς, αυτός ο φόβος δεν οφείλεται σε προσωπικές μου υπερβολές. Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι λήπτες οργάνων έχουν 20% θνητότητα σε περίπτωση που κολλήσουν κοροναϊό. Συγκριτικά, άλλη μελέτη έχει υπολογίσει τη θνητότητα των ατόμων άνω των 75 ετών στο 11,6%. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι έχω μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνω από κοροναϊό παρά να φέρω έξι, αν ρίξω ένα ζάρι.

»Εγώ και οι υπόλοιποι συνομήλικοί μου ασθενείς, εκείνοι που ζουν με καρκίνο, οι φορείς ΗΙV, οι λήπτες μοσχευμάτων μυελού των οστών, βλαστοκυττάρων ή οργάνων χάνουμε διαρκώς τη σειρά προτεραιότητάς μας στις ΗΠΑ, καταλήγοντας στο τέλος της σειράς των εμβολιασμών, μαζί με τους υγιείς 20άρηδες συνομηλίκους μας, που ζουν ζωές που δεν έχουν καμία σχέση με τις δικές μας.

»Στην πραγματικότητα, παρά το γεγονός ότι το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών ενθαρρύνει τις πολιτείες να μας κατατάξουν στην ομάδα 1β, μαζί με τα άτομα άνω των 65 ετών και ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, ελάχιστες πολιτείες, σύμφωνα με έκθεση του Ιδρύματος Kaiser Family έχουν ακολουθήσει τη συγκεκριμένη σύσταση, τοποθετώντας μας στην ομάδα 1γ ή και ακόμη αργότερα. Ορισμένοι, όπως ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Γκάβιν Νιούσομ, αγνοούν πλήρως την ευπάθεια ως παράμετρο και δημιουργούν τις ομάδες προτεραιότητας αποκλειστικά βάσει της ηλικίας.

»Αν και αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες πίσω από αυτές τις αποφάσεις, τα συγκεκριμένα κριτήρια είναι λανθασμένα και στηρίζονται σε κοινωνικά ρατσιστικές εικασίες περί αρτιμέλειας, αγνοώντας το γεγονός ότι πολλοί νεαροί Αμερικανοί διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τους παππούδες τους. Σε ορισμένες πολιτείες, εκείνοι που περιθάλπουν άτομα με αναπηρίες μπορούν ήδη να κάνουν το εμβόλιο, ενώ τα άτομα που βοηθούν πρέπει να περιμένουν και άλλο.

»Και αν θεωρείτε ότι τα άτομα με αναπηρίες δεν χρειάζεται να βγουν από το σπίτι τους, σταματήστε να σκέφτεστε έτσι.. Οι άνθρωποι με αναπηρίες ζουν εξίσου μεγάλες, γεμάτες και σημαντικές ζωές με τους υπόλοιπους. Και το σημαντικότερο: Πολλοί από εμάς δεν μπορούμε παρά να μεταβούμε σε μονάδες ιατρικής περίθαλψης εν μέσω πανδημίας. Οι ανάγκες της υγείας μας δεν σταματούν επειδή κάθε επίσκεψη στον γιατρό μεταφράζεται σε κίνδυνο. Εξακολουθούμε να έχουμε ανάγκη από ιατρικές διαδικασίες, επεμβάσεις, νοσηλείες ή φυσικοθεραπείες.

»Προσωπικά, προσφέρω εθελοντική εργασία για την υποστήριξη θυμάτων σεξουαλικής και ενδοοικογενειακής βίας σε τέσσερα νοσοκομεία της Νέας Υόρκης. Δεδομένης της πανδημίας, το πρόγραμμα μας επιτρέπει να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας από απόσταση. Ωστόσο, έλαβα e-mail από τον υπεύθυνο προγράμματος που με ενημερώνει ότι τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι εθελοντές έχουμε δυνατότητα εμβολιασμού με την ομάδα 1α, εξαιτίας της σύνδεσής μας με το νοσοκομείο.

»Τώρα ψάχνω για το εμβόλιο, όπως και πολλοί άλλοι, προσπαθώντας να βγάλω άκρη σε ένα εξαιρετικά μπερδεμένο σύστημα. Όμως δεν μπορώ παρά να σοκάρομαι από την ειρωνεία της όλης κατάστασης. Ο λόγος που δικαιούμαι εμβόλιο δεν σχετίζεται με τα προβλήματα υγείας που με ταλαιπωρούν μια ζωή, αλλά με τον εθελοντισμό μου. Δεν είναι αυτός ο λόγος που θα πέθαινα, είναι όμως η αιτία που με κάνει αρκετά σημαντική στα μάτια της κυβέρνησης, ώστε να θέλει να με σώσει.

»Πιστεύω ότι όλοι οι επαγγελματίες υγείας στην πρώτη γραμμή θα πρέπει να εμβολιαστούν. Θεωρώ όμως ότι το κράτος θα πρέπει να φροντίσει περισσότερο όσους από εμάς είμαστε πιο ευάλωτοι στον κοροναϊό.

»Ξέρω ότι απαιτείται προσπάθεια για να οριστούν τα κριτήρια βάσει των οποίων τα νεαρά άτομα με αναπηρία θα μπορέσουν να αποκτήσουν προτεραιότητα, όμως πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο και η έλλειψη προσπάθειας είναι ένδειξη τεμπελιάς. Για μένα και για πολλούς ακόμη σαν κι εμένα, η ζωή στην πανδημία αποτελεί καθημερινή υπενθύμιση του ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις ανάγκες μας, ότι οι ζωές μας έχουν μικρή αξία για τους αρνητές της μάσκας, εκείνους που μαζεύονται σε μεγάλες παρέες ή πετούν σε κάποιον μακρινό προορισμό για διακοπές. Και αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τους ανοσοκατεσταλμένους που ανήκουν σε μειονότητες».