Το σημερινό τραπεζικό σύστημα έχει εκ βάθρων ανατρέψει τον προστατευτικό ρόλο υπέρ των καταθετών του, καταργώντας αλύπητα και τελείως αναιτιολόγητα τα επιτόκια των καταθέσεων, που δεν ήταν τίποτε άλλο εκτός από την οφειλόμενη δίκαιη ανταμοιβή του επιχειρηματικού και εργατικού μόχθου των καταθετών.

Ο βασικός και κυρίαρχος κορμός των καταθετών, δηλαδή μικρομεσαίοι επαγγελματίες, υπάλληλοι του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, αλλά και συνταξιούχοι, με τις αποταμιεύσεις τους, ανέβαζαν στα ύψη τα αποθεματικά των τραπεζών.

Με τις έντοκες καταθέσεις διευκολυνόταν και η ανάπτυξη επωφελών για τον τραπεζικό τομέα παραλλήλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Αλλά με τη διαλλακτική συμπεριφορά των Τραπεζών προς τους καταθέτες (δηλαδή λογικά επιτόκια αλλά και ρέπος), η αγορά των δεκαετιών 1980, 1990, είχε εξασφαλισμένη την αναγκαία για την οικονομική προκοπή του τόπου ρευστότητα χρήματος.

Θετικά και μελανά σημεία

Θυμίζω λοιπόν, ότι στις παραπάνω δύο δεκαετίες τα επιτόκια καταθέσεων έφταναν το 15%-17%, ενώ τα ρέπος το 25%. Και αυτό σημαίνει, ότι εάν κάποιος καταθέτης είχε προσωπικό τραπεζικό χαρτοφυλάκιο 2 εκατομμυρίων δραχμών, με τα ρέπος οι καταθέσεις του θα διπλασιάζονταν σε 4 χρόνια. Δηλαδή τα 2 εκατομμύρια θα γίνονταν 4 εκατομμύρια δραχμές!

Φυσικά υπήρξαν και τα αρνητικά μελανά σημεία της τότε οικονομικής περιόδου, όπως η αφορολόγητη παραοικονομία, που οδηγούσε στη διάλυση το δημόσιο ταμείο, όπως επίσης και η εκ μέρους ορισμένων παραγωγικών τάξεων κατάχρηση των επιδοτήσεων της ΕΕ, προς τις τάξεις αυτές, με κορυφαία παραδείγματα αυτής της ανεντιμότητας τις ψευδείς δηλώσεις ορισμένων αγροτοκτηνοτρόφων για 100 αντί για 10 στρέμματα βαμβακιού και για 300 αντί για 30 αιγοπρόβατα.

Για του λόγου το αληθές και για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας θυμίζω, ότι σε μια από τις ολομέλειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου ήμουν προσκεκλημένος ως δημοσιογράφος της «Ελευθεροτυπίας», όταν ήλθε η ώρα της συζήτησης, για τις επιδοτήσεις προς τους Έλληνες βαμβακοπαραγωγούς, τότε η αίθουσα συνεδριάσεων του Ευρωκοινοβουλίου άδειασε, εκτός από τους ευρωβουλευτές της χώρας μας, προφανώς σε ένδειξη διαμαρτυρίας των εταίρων μας, για τις ατασθαλίες αυτές…

Τραπεζικές ανακολουθίες

Επάνοδος τώρα στα σημερινά τραπεζικά ακατάστατα… Εάν ρωτήσετε τον μέσο Έλληνα, γιατί όχι και τον μέσο Ευρωπαίο καταθέτη, κατά πόσο είναι ικανοποιημένος από την συμπεριφορά των Τραπεζών, θα εισπράξετε τη λέξη: «Απογοήτευση»!

Είναι γεγονός, ότι έχει αρχίσει, μετά από την περιπέτεια των αλλεπάλληλων  Μνημονίων, ο επαναπατρισμός από τις Ελβετικές κυρίως Τράπεζες πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, στις ελληνικές τράπεζες.

Αντί ο επαναπατρισμός αυτός να συνετίσει τις ελληνικές τράπεζες, εν τούτοις τα επιτόκια των καταθετών είναι μηδενικά. Οι τράπεζές μας λοιπόν συνεχίζουν την ανακόλουθη συμπεριφορά ενός φύλακα του αποταμιευτικού μόχθου εκατοντάδων χιλιάδων μικροκαταθετών της καθημερινής βιοπάλης αλλά και εξίσου αμέτρητων συνταξιούχων, που όχι μόνον δεν εισπράττουν ούτε μισό ευρώ από τις καταθέσεις, αλλά επιπλέον αρχίζουν ν’ αναρωτιούνται μήπως κάποτε και τελείως απροειδοποίητα επαναληφθεί το επαίσχυντο χρονικό των capital controls που τα επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ με τα …ανήθικα μειονεκτήματα της ψευδοαριστεράς του.

Δεν υπερβάλλουμε με τους ενδοιασμούς μας, αλλά ούτε και υπεραισιοδοξούμε με την οποιαδήποτε βολική και ασυγχώρητη, για τους ανακόλουθους συναλλασσόμενους, περιφρόνηση προς τους ανθρώπους της βιοπάλης…

Τέλος, όπου τεκμηριωμένος λόγος εκεί δεκτός και ο εξίσου οφειλόμενος και σεβαστός τεκμηριωμένος αντίλογος…

Headlines