Παιχνίδι στο Κέντρο

Πρόεδρε, δεν αρέσουμε!..». Το είχε πει η Μελίνα Μερκούρη στο σκληρό 1990, μπροστά στη δημοσκοπική εικόνα της εποχής που έδειχνε το ΠΑΣΟΚ να μετεωρίζεται. Ακούστηκε τις προηγούμενες ημέρες και στην Κουμουνδούρου, βλέποντας τα λεγόμενα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων να αναδεικνύουν ρηγματώσεις ακόμη και στον πυρήνα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ποσοστά του κόμματος, όπως και προσωπικά ποσοστά του Αλέξη Τσίπρα, είναι από καιρό καθηλωμένα, αλλά εάν σχεδόν ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει θετικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε το πρόβλημα της Κουμουνδούρου δεν περιορίζεται μόνον στην έλλειψη ενός αποτελεσματικού αντιπολιτευτικού  σχεδιασμού. Ο προβληματισμός διαπερνά το κομματικό κέλυφος, προκαλώντας ερωτήματα ακόμη και για τα στενά όρια του ζωτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη χειρότερη για την αξιωματική αντιπολίτευση είναι η εικόνα στο ευρύτερο κεντροαριστερό πεδίο. Από τη στιγμή που περίπου οι εννέα στους δέκα ψηφοφόρους του Κινήματος Αλλαγής προτιμούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη (και μια ενδεχόμενη μελλοντική σύμπλευση, εφόσον τεθεί το δίλημμα) από τον Αλέξη Τσίπρα, δεν ασκείται – έστω και ενδοδερμικά – μια πίεση μόνον στη Χαριλάου Τρικούπη. Σχεδόν ανοικτά, το κεντροαριστερό κοινό αμφισβητεί την αριστερή ταυτότητα του Τσίπρα – και αυτό μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες και εσωκομματικούς κραδασμούς, πολύ περισσότερο σε μια άτυπη κατάσταση προεκλογικής εγρήγορσης.

Στο Μαξίμου τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά όχι μόνον αναλύονται σε καθημερινή βάση, αλλά είναι αυτά που καθορίζουν κι ένα σημαντικό τμήμα από τον προγραμματισμό και τις κινήσεις Μητσοτάκη. Ο βασικότερος λόγος της μετακίνησης του Θόδωρου Λιβάνιου, άλλωστε, από το υπουργείο Εσωτερικών στο πρωθυπουργικό γραφείο ήταν η ανάγκη για συνεχή αξιολόγηση αυτών των στοιχείων – που επιτρέπουν στον Πρωθυπουργό να στραφεί με αξιώσεις και βάσιμες προσδοκίες σε περισσότερες δεξαμενές. Τα ανοίγματα στο πολιτικό και κοινωνικό Κέντρο δεν έχουν να κάνουν μόνον με τις προσωπικές καταβολές του Μητσοτάκη ή το ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο θέλει να μεταφέρει τη ΝΔ, αλλά πρωτίστως επειδή είναι διαυγές ότι σε αυτό τον χώρο υπάρχει πρόθυμο ακροατήριο.

Στον αξονικό τομογράφο του Λιβάνιου έχει μπει κάθε περιοχή της χώρας, ώστε ακόμη και οι πρωθυπουργικές περιοδείες να συνδέονται με τα ευρήματα των μετρήσεων – να κλείνουν κενά, εν ολίγοις, και να διαμορφώνουν σε τοπικό επίπεδο μια νέα ατζέντα. Η Καρδίτσα και τα Τρίκαλα, συνεπώς, αποτελούν για πολλούς λόγους τους πρώτους σταθμούς της νέας πρωθυπουργικής εξόδου.

Ολα αυτά, βέβαια, αποβλέπουν στη δημιουργία ενός μηχανισμού που θα αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικός την ώρα της κρίσιμης κάλπης – ακόμη κι αν γίνει στην ώρα της. Η επιδίωξη μέχρι τότε να έχει διευρυνθεί και η δεξαμενή των αποδήμων θα συνδεθεί προσεχώς όχι μόνον με μια καμπάνια ενημέρωσης, αλλά και με μία γενική κινητοποίηση, προεξάρχοντος του Μητσοτάκη. Πρακτικά αυτό συνεπάγεται αρκετούς σταθμούς για τον Πρωθυπουργό, όταν ο κορωνοϊός το επιτρέψει, στις πόλεις των απανταχού Ελλήνων. Ο νέος υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ θα αναμένει μέχρι τότε να αποκρυσταλλωθεί η εικόνα για τον στόχο της ψηφοφορίας στους τόπους διαμονής περί των 200.000 αποδήμων – που θα διαμορφώσουν και μια νέα εκλογική πίτα. Οι δυνατότητες για μία νέα βάση ψηφοφόρων δεν έχουν εξαντληθεί, ακόμη κι αν χάθηκε η ευκαιρία της επιστολικής ψήφου – για την οποία, προφανώς, θα κληθεί εκ νέου να απολογηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μέχρι τότε ο Λιβάνιος θα προετοιμάζει και την επόμενη αλλαγή που παραμένει σε εκκρεμότητα στο εκλογικό σύστημα – της επαναφοράς της λίστας για τις ευρωεκλογές με πιθανή, παράλληλη κατάτμηση της επικράτειας σε εκλογικές περιφέρειες.

Οπως θα βάλει μπροστά, με ορίζοντα έως τις αρχές του καλοκαιριού, την ολοκλήρωση των αλλαγών στον τηλεοπτικό χάρτη – με το σχέδιο αδειοδότησης θεματικών και περιφερειακών καναλιών. Αν ο Μητσοτάκης ρίξει τον κύβο, εξάλλου, μπορεί να αρχίσει προετοιμασία και για τη δημιουργία ενός πλαισίου για τις δημοσκοπήσεις και τη λειτουργία των εταιρειών έρευνας της κοινής γνώμης. Ο Λιβάνιος εγκαταστάθηκε στο Μαξίμου με νέα ατζέντα και αποστολή.