Κύριε, σαν ήρθεν η βραδιά, σου λέω την προσευχή μου. Άλλη ψυχή δεν έβλαψα στον κόσμο απ’ τη δική μου. Εκείνοι που με πλήγωσαν ήταν αγαπημένοι. Την πίκρα μου τη βάσταξα. Μου δίνεις και την ξένη.
Μ’ απαρνηθήκαν οι χαρές. Δεν τις γυρεύω πίσω. Προσμένω τα χειρότερα. Είν’ αμαρτία να ελπίσω. Σαν ευτυχία την αγαπώ της νύχτας τη φοβέρα. Στην πόρτα μου άλλος δεν χτυπά κανείς απ’ τον αγέρα.
Δεν έχω δόξα. Είν’ ήσυχα τα έργα που έχω πράξει. Άκουσα τη γλυκιά βροχή. Τη δύση έχω κοιτάξει. Έδωκα στα παιδιά χαρές, σε σκύλους λίγο χάδι. Ζευγάδες καλησπέρισα που γύριζαν το βράδυ.
Τώρα δεν έχω τίποτα να διώξω ή να κρατήσω. Δεν περιμένω ανταμοιβή. Πολύ ’ναι τέτοια ελπίδα. Ευδόκησε ν’ αφανιστώ χωρίς να ξαναζήσω… Σ’ ευχαριστώ για τα βουνά και για τους κάμπους που είδα.
*Το ανωτέρω ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου ανήκει στην ποιητική συλλογή του «Τα θεία δώρα», που κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 1931.
Ο ευρυτάνας λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Ζαχαρίας Παπαντωνίου απεβίωσε αιφνιδίως στην Αθήνα την 1η Φεβρουαρίου 1940, σε ηλικία 63 ετών.
Ηχητικό ντοκουμέντο από το 2021 που έφτασε στην εκπομπή την νύχτα της Παρασκευής 1 Νοεμβρίου και αφορούσε την Ειρήνη και ανήλικο άτομο προκάλεσε ρίγος.
Τα νέα στοιχεία του FAO ενισχύουν τις ανησυχίες για νέες πληθωριστικές πιέσεις περιπλέκοντας το έργο των κεντρικών τραπεζών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού
Η αδερφή της κοπέλας που έσπασε την σιωπή της για την Αμαλιάδα και προκάλεσε οργή με τις αποκαλύψεις της στην εκπομπή την πρώτη Παρασκευή του Νοέμβρη,σπάει ξανά τη σιωπή της
