Ζαχαρίας Παπαντωνίου : Εκείνοι που με πλήγωσαν ήταν αγαπημένοι
Ο ευρυτάνας λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Ζαχαρίας Παπαντωνίου απεβίωσε αιφνιδίως στην Αθήνα την 1η Φεβρουαρίου 1940
Η προσευχή του ταπεινού
Κύριε, σαν ήρθεν η βραδιά, σου λέω την προσευχή μου.
Άλλη ψυχή δεν έβλαψα στον κόσμο απ’ τη δική μου.
Εκείνοι που με πλήγωσαν ήταν αγαπημένοι.
Την πίκρα μου τη βάσταξα. Μου δίνεις και την ξένη.
Μ’ απαρνηθήκαν οι χαρές. Δεν τις γυρεύω πίσω.
Προσμένω τα χειρότερα. Είν’ αμαρτία να ελπίσω.
Σαν ευτυχία την αγαπώ της νύχτας τη φοβέρα.
Στην πόρτα μου άλλος δεν χτυπά κανείς απ’ τον αγέρα.
Δεν έχω δόξα. Είν’ ήσυχα τα έργα που έχω πράξει.
Άκουσα τη γλυκιά βροχή. Τη δύση έχω κοιτάξει.
Έδωκα στα παιδιά χαρές, σε σκύλους λίγο χάδι.
Ζευγάδες καλησπέρισα που γύριζαν το βράδυ.
Τώρα δεν έχω τίποτα να διώξω ή να κρατήσω.
Δεν περιμένω ανταμοιβή. Πολύ ’ναι τέτοια ελπίδα.
Ευδόκησε ν’ αφανιστώ χωρίς να ξαναζήσω…
Σ’ ευχαριστώ για τα βουνά και για τους κάμπους που είδα.
*Το ανωτέρω ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου ανήκει στην ποιητική συλλογή του «Τα θεία δώρα», που κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 1931.
Ο ευρυτάνας λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Ζαχαρίας Παπαντωνίου απεβίωσε αιφνιδίως στην Αθήνα την 1η Φεβρουαρίου 1940, σε ηλικία 63 ετών.
- «Άγγελέ μου, αδερφούλα μου» – Το αντίο στην Γαρυφαλλιά από την αδελφή της
- Αναβολή στην ψηφοφορία για την έγκριση του διορισμού της Κάγια Κάλας
- Οικονομία: Μνήμες του κραχ του Αυγούστου ξύπνησαν στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια
- Ταξίδια: Οι δέκα πιο δημοφιλείς χώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το 2024
- Tα πανέμορφα μηνύματα της αγκαλιάς του Γιοβάνοβιτς με τον Μουζακίτη (pic)
- Ευρωπαϊκά Συνδικάτα – ETUC: Θέλετε εργατικά χέρια; Πληρώστε μας καλύτερα