Κλειτοριδεκτομή : Δύο ντοκιμαντέρ για τη βάναυση αυτή πρακτική
Περίπου 30 χώρες σε Αφρική και Μέση Ανατολή επιτρέπουν ή κάνουν τα «στραβά μάτια» στην κλειτοριδεκτομή, η οποία αποτελεί βασανιστήριο, διάκριση με βάση το φύλο και προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η 6η Φεβρουαρίου έχει ορισθεί ως ημέρα μηδενικής ανοχής στην κλειτοριδεκτομή. Όμως μόνο φέτος, περισσότερα από 4 εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο κινδυνεύουν να υποστούν αυτή τη βάναυση πρακτική.
Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων εξωτερικών γεννητικών οργάνων, δηλαδή η κλειτοριδεκτομή, είναι μία πανάρχαια πρακτική που αναγκάζονται να υποστούν κορίτσια από 2 έως 15 ετών, σε 30 χώρες της Δυτικής, Βορειοανατολικής και Ανατολικής Αφρικής και κάποιες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.
Περίπου 30 χώρες σε Αφρική και Μέση Ανατολή επιτρέπουν ή κάνουν τα «στραβά μάτια» στην κλειτοριδεκτομή, η οποία αποτελεί βασανιστήριο, διάκριση με βάση το φύλο και προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Εκτιμάται ότι 200 εκατομμύρια γυναίκες εν ζωή σήμερα είναι ακρωτηριασμένες, ενώ 2 εκατομμύρια γυναίκες τον χρόνο κινδυνεύουν να το υποστούν.
Στην Ευρώπη, εκτιμάται ότι 600.000 γυναίκες ζουν με τις συνέπειες της κλειτοριδεκτομής, ενώ κάθε χρόνο 180.000 κορίτσια και γυναίκες κινδυνεύουν να ακρωτηριαστούν, μόνο σε 13 ευρωπαϊκές χώρες με πληθυσμούς από τις παραπάνω περιοχές προέλευσης.
Στην Ελλάδα, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων μπορεί να διωχθεί ποινικά, μέσω των άρθρων 308, 309 και 310 του Ποινικού Κώδικα, που αναφέρονται αντίστοιχα στα ποινικά αδικήματα της σωματικής βλάβης, της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και των σωματικών βλαβών σε βάρος ανήλικου.
Η αρχή της ετεροδικίας δεν ισχύει και, ως εκ τούτου, η κλειτοριδεκτομή δεν τιμωρείται όταν διαπράττεται εκτός της χώρας. Κάτι που έχει συμπεριληφθεί στη νομοθεσία των περισσότερων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς συνήθως ο ακρωτηριασμός των κοριτσιών που ζουν στην Ευρώπη γίνεται κατά τη διάρκεια διακοπών στη χώρα προέλευσης.
Το ντοκιμαντέρ «Excision» της ActionAid
Εξαιτίας της πανδημίας της COVID-19, υπολογίζεται ότι 2 εκατομμύρια κορίτσια επιπλέον από το αναμενόμενο κινδυνεύουν να έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή μέχρι το 2030.
Στα 13 της η Abigail αναγκάστηκε να τρέξει μακριά από το σπίτι της και τους γονείς της. Μία μέρα νωρίτερα είχε δει τη φίλη της να πεθαίνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Στη χώρα της, την Κένυα ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων αποτελεί έθιμο. Μια πρακτική που υπολογίζεται ότι έχουν αναγκαστεί να υποστούν περισσότερες από 200 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο.
Όταν η 13χρονη μαθήτρια έμαθε ότι έχει έρθει η στιγμή να την «κόψουν», τρομοκρατήθηκε.
Έφυγε χωρίς να ξέρει πού να πάει. Οι περισσότεροι στο χωριό της άλλωστε θεωρούσαν ότι μόνο καλό θα της έκανε αυτός ο ακρωτηριασμός. Θα την «καθάριζε» και θα την κρατούσε «αγνή» μέχρι τη μέρα του γάμου της. Στο φευγιό της βρήκε τον ξενώνα της ActionAid. Ένα σπίτι – καταφύγιο για περιπτώσεις ακριβώς όπως η δική της. Για κορίτσια που κινδυνεύουν από ακρωτηριασμό ή οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας μέσα στην οικογένειά τους.
Το ντοκιμαντέρ «Excision» της ActionAid γυρίστηκε τον Ιανουάριο του 2013 σε μια από τις πιο φτωχές και απομακρυσμένες περιοχές της Κένυας, όπου τα κορίτσια υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή.
❗Παγκόσμια Ημέρα Μηδενικής ανοχής απέναντι στην κλειτοριδεκτομή
Tο βραβευμένο ντοκιμαντέρ της Χριστίνας Πιτούλη για την κλειτοριδεκτομή δωρεάν στο YouTube
ο «Bref», το βραβευμένο ντοκιμαντέρ της Χριστίνας Πιτούλη, προσεγγίζει το ζήτημα της κλειτοριδεκτομής μέσα από συζητήσεις με ανθρώπους που ζουν ανάμεσα σε δύο αλληλοσυγκρουόμενες κουλτούρες: Η μία θεωρεί απάνθρωπο αυτό που η άλλη θεωρεί απαραίτητο.
Μετά από φεστιβάλ ανά τον κόσμο, από την Κολομβία έως την Αγγλία, από την Πορτογαλία έως τον Καναδά, από τη Χιλή έως την Ιταλία, το πολυταξιδεμένο «Bref» προβάλλεται στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση από τις 6 Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα Κλειτοριδεκτομής.
Γυναίκες και άνδρες από την Αφρική, που έχουν μεταναστεύσει στην Ισπανία, μιλούν ανοιχτά για αυτό το έθιμο. Οι αντικρουόμενες απόψεις και εμπειρίες τους ρίχνουν φως στη σύνθετη φύση αυτού του διφορούμενου ζητήματος, στην καρδιά του οποίου συγκρούονται τα ανθρώπινα δικαιώματα με την πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση. Το ντοκιμαντέρ φέρνει στο προσκήνιο αυτό το θέμα όχι ως κάτι μακρινό για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά ως κάτι που αφορά ανθρώπους που ζουν δίπλα μας.
«Το να κάνω μία ταινία για την κλειτοριδεκτομή ήταν πολύ σημαντικό για μένα, γιατί και ως σκηνοθέτρια και ως γυναίκα με ενδιέφερε πάρα πολύ. Η ταινία ξεκίνησε ως εργαλείο ευαισθητοποίησης για ομάδες ανθρώπων από την Αφρική που ζούσαν στην Ισπανία. Αυτό ήταν μία πρόκληση, καθώς υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στην Ισπανία 17.000 κοριτσάκια απειλούνται με ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων τους. Έχοντας κάνει μεγάλη έρευνα, από την αρχή είχα ξεκάθαρο ότι δεν θα έκανα ένα ντοκιμαντέρ που θα έχει ειδικούς να μιλούν και θα αναλύει τους κινδύνους και τις συνέπειες, αφενός επειδή τέτοιου είδους υλικά ήδη υπήρχαν και αφετέρου επειδή ένιωθα ότι κάποια από αυτά, έχοντας μερικές φορές την οπτική της Δυτικής αυθεντίας και παρουσιάζοντας την πρακτική με μία απλοϊκή ματιά, στιγμάτιζαν τους ανθρώπους τους οποίους πραγματικά αφορούσαν. Προσπάθησα, λοιπόν, να αφήσω στην άκρη τις δικές μου δυτικές πεποιθήσεις και θέσεις και να προσφέρω στις πρωταγωνίστριες και τους πρωταγωνιστές μου τον χώρο και τον χρόνο να μιλήσουν ανοιχτά για αυτό το θέμα, φτιάχνοντας ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης χωρίς να νιώθουν ότι εγώ, προερχόμενη από μία διαφορετική πραγματικότητα, θα τους κρίνω», σημειώνει η Χριστίνα Πιτούλη και προσθέτει:
«Η καθεμία και ο καθένας τους μιλάνε ανοιχτά για τις εμπειρίες και τις απόψεις τους, ανοίγοντας ένα νέο θέμα προς συζήτηση και φτιάχνοντας μία ταινία που, αντί να λέει τι είναι σωστό και τι όχι, επιδιώκει να ξεκινήσει έναν διάλογο. Να προκαλέσει αντιπαραθέσεις. Να κάνει τον κόσμο να μιλήσει γι’ αυτό, να σκεφτεί και να αμφιβάλλει. Γιατί αυτό είναι το πρώτο βήμα σε οποιαδήποτε διαδικασία αλλαγής».
Το «Bref» ταξίδεψε σε περισσότερα από 20 διεθνή φεστιβάλ και κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας για τα Δικαιώματα της Γυναίκας στο φεστιβάλ της Μάλαγα, το δεύτερο μεγαλύτερο φεστιβάλ της Ισπανίας. Στην Ελλάδα, έκανε πρεμιέρα στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ενώ κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Κοινωνικού Ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ Aegean Docs.
Αποφεύγοντας κάθε διδακτικό ή πληροφοριακό τόνο, η ταινία επιθυμεί να ανοίξει μία συζήτηση γύρω από μία πρακτική που στον δυτικό κόσμο είναι παράνομη και θεωρείται μία σαφής παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτές οι γυναίκες βρίσκονται στο κέντρο της διαμάχης δύο διαφορετικών πολιτισμών και, μέσα από τις δικές τους σκέψεις και εμπειρίες, μας δίνεται η ευκαιρία να σχηματίσουμε μία εικόνα για το πώς είναι η κατάσταση γύρω από την κλειτοριδεκτομή σήμερα, να συνειδητοποιήσουμε τους ποικίλους παράγοντες που παίζουν ρόλο σε αυτό το φλέγον ζήτημα και τις κοινωνικές δυνάμεις που το κάνουν να παραμένει άλυτο για τόσο καιρό.
Η νέα συνεργασία της Κιμ Καρντάσιαν με τους Dolce & Gabbana είναι γενονός. Κι ενώ κάποιοι ταξίδεψαν στα πλακόστρωτα του Μιλάνου, άλλοι πήγαν στο «Keeping Up With the Kardashians».
Η μητέρα του Παναγιωτάκη και η γιαγιά δεν λένε την αλήθεια γιατί φοβούνται, πρέπει η Ειρήνη να τους κρατάει με κάτι, λέει φίλη της Πόπης στο «Φως στο Τούνελ» για την υπόθεση στην Αμαλιάδα
Επιστροφές ψηφοφόρων βλέπουν οι υποψήφιοι στον ΣΥΡΙΖΑ, αντισυσπείρωση για την κοινή γραμμή Γεωργιάδη – Ταύρου, βαθαίνει η πληγή για τις off shore Κασσελάκη
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό «Cities» επισημαίνει ότι ένα «Τρίτο Μέρος» μπορεί να βελτιώσει την αυτοεκτίμηση, τη διάθεση και την ποιότητα ζωής μας.
Ο «Γυάλινος Κόσμος» είναι η πρώτη του σκηνοθεσία του Antonio Latella στην Ελλάδα, που πραγματοποιείται χάρη στη συνάντησή του με την εξαιρετική ηθοποιό Μαρία Καλλιμάνη.
