Καμιά φορά, αισθανόμαστε πως ο σύντροφός μας είναι όλος μας ο κόσμος. Και πώς να κρατάμε μυστικά από τον κόσμο μας όλο;
Μας βγαίνει αυθόρμητα να διηγηθούμε κάποια ιστορία ή εμπειρία μας από το παρελθόν, λιγότερο ή περισσότερο πρόσφατο. Εδώ όμως, χρειάζεται να γίνει μια βασική διάκριση.
Το κάνουμε επειδή θέλουμε να μοιραστούμε ή θέλουμε να πικάρουμε;
Κυρίως, επειδή μας ρωτά η σχέση μας πιεστικά ή από γνήσιο, ακίνδυνο ενδιαφέρον μια βραδιά με κρασί;
Το πότε μπορούμε να πούμε κάτι «άφοβα» είναι καθαρά θέμα δικό μας και του ανθρώπου μας. Είναι σοφό να μην μοιραστούμε κάτι που μπορεί για εμάς να είναι ασήμαντο ή μικρό, αλλά στα αυτιά του συντρόφου μας μπορεί να ακουστεί «μεγαλύτερο» ή, πιθανώς, να τον/την βάλει σε αχρείαστες σκέψεις.
Ως προς το όταν εμείς είμαστε στην θέση που, για κάποιον λόγο, νιώθουμε την ανάγκη να μάθουμε για το παρελθόν του/της συντρόφου μας, υπάρχουν κάποιοι χρυσοί κανόνες:
Μην κάνετε ερωτήσεις των οποίων την απάντηση – κατά βάθος – δε θέλετε με τίποτα να ακούσετε. «Την αγαπούσες;», «Την αγαπάς ακόμη;», «Θέλεις να την ξαναδείς;» και τα σχετικά. Σε τι οδηγούν και πού βοηθούν, αλήθεια, αυτές οι απορίες
Μην συγκρίνετε τον εαυτό σας με τις πρώην σχέσεις. Κυρίως, μην μπείτε στην διαδικασία να ψαχουλέψετε τα social media για να εντοπίσετε εκείνον τον «Nikos Nikos» ή την Μαριάννα από την Μύκονο που δούλευε στο τάδε μαγαζί.
Άλλο παρόν, άλλο παρελθόν
Υπάρχει η άποψη που θέλει τα φρέσκα ζευγάρια να μοιράζονται σχεδόν τα πάντα, για να κάνουν μια καθαρή αρχή. Υπάρχει και η άλλη που ασπάζεται το εξής: δεν χρειάζεται να φοβάμαι ότι δεν θα έχω μια καλή, υγιή σχέση αν επιλέξω να μην μοιραστώ κάποια πράγματα. Δεν είναι ψεύδος το μυστικό ή η διακριτικότητα.
Επίσης, μπορεί εγώ να θέλω να τα μοιραστώ και να τα απλώσω όλα, αλλά η άλλη ή ό άλλος να μην βρίσκεται σε αντίστοιχη φάση. Οφείλω, αν αγαπώ, να το σεβαστώ.
Γενικώς, ας απολαύσουμε το τώρα μας. Τώρα βρισκόμαστε στην αγκαλιά αυτού του ανθρώπου, ας το ζήσουμε. Καμιά φορά, οι πολλές πληροφορίες δημιουργούν σύγχυση και παρεξηγήσεις.
Η ενσυναίσθησή μας θα μας καθοδηγήσει. Πάντως, δεν υπάρχει πιο άκομψο από το να επιμένουμε σε ερωτήσεις για πρώην και παλιές αγάπες…Στο κάτω κάτω, έχουν βρει κι αυτές την θέση που τους αξίζει στο προσωπικό εικοναστάσι μνήμης του καθενός και της καθεμιάς.
Είναι υγεία και ευλογία ο άνθρωπός μας να είναι χορτάτος-ευνοεί κι εμάς, ξεκάθαρα, γιατί αποτελούμε επιλογή του.
«Οποιο μωρό παίρνει στα χέρια της να παθαίνει κάτι;» λέει για την Ειρήνη η γιαγιά του μωρού το οποίο επανέφεραν στη ζωή οι γιατροί στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο το 2016.
Η Ειρήνη ισχυρίστηκε στο «Τούνελ» ότι τα ρούχα που φορούσε η κόρη της δεν πρόκειται να τα πάρει το Ανθρωποκτονιών γιατί τα έχει θάψει μαζί με το παιδί, αλλά η νονά του ρωτάει «γιατί τόσο πολύ ψέμα»...
Νέα ερωτήματα γεννά για την ήδη περίπλοκη υπόθεση στην Αμαλιάδα με τους θανάτους βρεφών η αποκάλυψη του Τούνελ ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο θάνατο του μικρού Παναγιώτη προσποιήθηκε τη μητέρα του παιδιού.
Συνομιλίες με την Ειρήνη, λίγο μετά το θάνατο του 15μηνών Παναγιωτάκη αποκαλύπτει το το Φως στο Τούνελ, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα στοιχεία για το θρίλερ στην Αμαλιάδα.
Η τελευταία αξιολόγηση για φέτος αναμένεται από τη Scope Ratings στις 6 Δεκεμβρίου και η πιο κρίσιμη αξιολόγηση αναμένεται στις αρχές του έτους από τη Moody’s
