Ο αυνανισμός του «αφεντικού» και ο έρωτας στα χρόνια της υπερβολικής… αντρίλας

Εχουμε χάσει τη μπάλα. Εχουμε μπερδέψει ρόλους, ταυτότητες, παραδόσεις.

Δεν ξέρουμε τι σημαίνει σεβασμός στον άλλον, κυρίως στη γυναίκα, στον διαφορετικό από εμάς.

Βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση σχετικά με το τι είναι ο καθένας στη ζωή, πώς πρέπει να συμπεριφέρεται και πώς να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του.

Και το λέω αυτό μετά την δήλωση του… πρώην υφυπουργού Εργασίας (που θα έλυνε το ασφαλιστικό επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), πρώην αστρολόγου, αλλά πάντα καλού κωμικού ηθοποιού Παύλου Χαϊκάλη.

Τι μας είπε ο Χαϊκάλης; Ότι κυνηγούσε ένα κορίτσι 19 ετών επειδή το… ερωτεύτηκε. Και μπράβο του αν όντως το ερωτεύτηκε, όμως, τι άλλο μας είπε; Ότι επειδή είναι «αρσενικό παλαιάς κοπής», επέμεινε να την κυνηγά, παρ’ ότι το κορίτσι του είπε ένα ξεκάθαρο «όχι».

Και τι έκανε ο ερωτευμένος Σαίξπηρ για να δείξει ότι επιθυμεί την κοπέλα; Πήρε τηλέφωνο, της έλεγε πρόστυχα λόγια και… αυτοϊκανοποιούταν».

Ο άνθρωπος αυτός δηλώνει ερωτευμένος, και μπράβο, αλλά ταυτόχρονα επειδή είναι… αρσενικό, συνέχισε να την ενοχλεί, όχι με τον πρέποντα τρόπο, αλλά… αυνανιζόμενος.

Δηλαδή έχουμε χάσει το νόημα. Τι σημαίνει αρσενικό παλαιάς κοπής; Να παίρνει τηλέφωνο ένα κορίτσι και να αυτοϊκανοποιείται;

Όχι, γιατί αν κάποιοι έμαθαν στον Χαϊκάλη και όποιον άλλο ότι έτσι είναι οι άνδρες τότε έχουμε πρόβλημα ως κοινωνία.

Εγώ νόμιζα ότι ερωτευμένος άνδρας παλαιάς κοπής είναι αυτός που λιώνει βλέποντας το αντικείμενο του πόθου του.

Νόμιζα ότι άνδρας είναι αυτός που με πράξεις και λόγια αγάπης προσπαθεί να την κερδίσει.

Νόμιζα ότι οι παραδοσιακοί άνδρες δεν αυνανίζονται τηλεφωνικώς. Αλλά εξομολογούνται ερωτικά, σεβόμενοι τη γυναίκα που λατρεύουν.

Νόμιζα ότι ένας άνδρας που ερωτεύεται και διεκδικεί μια γυναίκα στέλνει λουλούδια.

Ότι είναι ντόμπρος, καθαρός, με ήθος και φιλότιμο. Που μιλά εκεί που πρέπει και σιωπά όταν πρέπει.

Ότι αγαπάει χωρίς ανταμοιβές και ανταποδόσεις. Κι όπως λέει ο Λουντέμης: «Αγαπώ σημαίνει εγώ αγαπώ . Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά».

Ολα τα υπόλοιπα είναι ξεφτίλα

Όλα τα υπόλοιπα είναι ξεφτίλα, είναι ντροπή για το αρσενικό είδος. Τελεία και παύλα, γιατί έχουμε μπερδέψει τα πάντα και οδηγούμαστε σε επικίνδυνες καταστάσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Ο,τι έκανε ο Χαϊκάλης δεν εντάσσεται σε καμιά κατηγορία «αρσενικού παλαιάς κοπής». Εντάσσεται στη λογική του… αυνανισμού του εξουσιαστή. Της αυτοϊκανοποίησης του «αφεντικού» που εκμεταλλεύεται τη θέση του, τη δύναμή του, το όνομά του.

Αυτό και μόνον αυτό, διότι βγαίνει ένας ορυμαγδός αποκαλύψεων και θα χάσουμε τη μπάλα. Θα χάσουμε την ουσία της υπόθεσης και αυτή δεν είναι άλλη από τον σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε στον άλλον.

Είτε είναι άνδρας, είτε είναι γυναίκα. Κυρίως, όμως, όταν είναι γυναίκα διότι φαίνεται ότι ο εξουσιαστικός χαρακτήρας της κοινωνίας μας, τις είχε καταστήσει θύματα εδώ και δεκαετίες.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουν, να φωνάξουν, να διαμαρτυρηθούν, να καταγγείλουν. Ηρθε η ώρα να βγουν τα άπλυτα στη φόρα όλων, κυρίως εκείνων που κουνάνε το δάκτυλο της ηθικής.

Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι ερωτικές σχέσεις δεν μπορεί να είναι αυτό που ο Χαϊκάλης ή καθένας που έχει δύναμη στα χέρια του περιγράφουν.

Ούτε φυσικά ερωτικές σχέσεις, φλερτ, αγάπη, έρωτας είναι ορισμένα φαινόμενα που συναντάμε στην εποχή μας.

Δεν είναι έρωτας το sexting, ούτε περιπτώσεις τύπου dick pic κ.λπ.

Ας μην χάνουμε το νόημα της ζωής, κι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το αν κάποιος είναι ρομαντικός ή όχι.

Διότι σε μια χώρα που οι άνδρες γαλουχούνται λέγοντάς τους ότι «είμαι άνδρας και το κέφι μου θα κάνω, και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω», τότε υπάρχει πρόβλημα.

Αν οι άνδρες μεγαλώνουν ξέροντας ότι μπορούν να εξευτελίσουν μια γυναίκα, να την παρενοχλήσουν, να «βιάσουν» συναισθηματικά, να την βρίσουν ή να την χτυπήσουν τότε υπάρχει πρόβλημα.

Όχι, λοιπόν, σε άλλους άνδρες τύπου Χαϊκάλη. Χορτάσαμε αντρίλα σ’ αυτή τη χώρα.