Παρακολουθήσεις στο Προεδρικό – Μέρος Β’

Συνεχίζω και σήμερα με το χθεσινό θέμα, καθώς νέες λεπτομέρειες για τη μεθόδευση της παρακολούθησης ήλθαν εις γνώση μου και οι οποίες μας επιτρέπουν να συλλάβουμε καλύτερα το μέγεθος του αδικήματος.

Κατ’ αρχάς, μέχρι τη διαπίστωση της διάρρηξης, ο τύπος του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ήταν POP3. Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι κινέζικα, για τους περισσότερους εξ ημών των αδαών περί τα τεχνολογικά. Γι’ αυτό και απευθύνθηκα στους ειδήμονες. «Σοβαρά;» ήταν η αυθόρμητη αντίδραση ενός εξ αυτών, που νόμιζε ότι αστειευόμουν. Οπως μου εξήγησαν, επρόκειτο για «αρχαιολογία», για ένα σύστημα «πρωτοποριακό πριν από 30 χρόνια, σήμερα όμως τελείως παρωχημένο».

Ωστόσο, για εκείνους που ήθελαν να διαβάζουν την αλληλογραφία της Προέδρου, ο POP3 είχε ένα πλεονέκτημα: εφόσον κάποιος είχε απομακρυσμένη πρόσβαση στον λογαριασμό του Ιδιαιτέρου Γραφείου (όπως είχε η ιδιαιτέρα του κ. Παυλοπούλου), το πρόσωπο αυτό μπορούσε να διακινεί την αλληλογραφία που έπαιρνε από τον συγκεκριμένο λογαριασμό, χωρίς αυτές οι κινήσεις να εμφανίζονται στους υπολογιστές (desktops) της Προεδρίας. Αυτό σημαίνει ότι η παράνομη πρόσβαση στον λογαριασμό του Ιδιαιτέρου Γραφείου θα μπορούσε να είχε συνεχιστεί εσαεί, χωρίς οι εντεταλμένοι χειριστές του λογαριασμού να αντιληφθούν ποτέ το παραμικρό.

Είναι αλήθεια ότι, μέχρι να διαπιστωθεί η παρακολούθηση στις 14 Απριλίου 2020, η αλληλογραφία της νέας Προέδρου αφορούσε κατά το πλείστον δημοσιεύματα του Τύπου. Αργότερα, όμως, αφού η κ. Σακελλαροπούλου θα είχε εξοικειωθεί με τον ρόλο της και θα είχε επεκτείνει τις δραστηριότητές της, η γραμματέας του κ. Παυλοπούλου θα μπορούσε να διαβάζει (αν ήθελε) και την ευαίσθητου περιεχομένου αλληλογραφία. Γι’ αυτό, επιμένω, ήταν το τυχαίο γεγονός που επέτρεψε στην Προεδρία να αντιληφθεί τι συνέβαινε. Αν η φίλη της ιδιαιτέρας δεν είχε την απερισκεψία να απαντήσει στο μήνυμα που της είχε προωθήσει η πρώτη, θεωρητικά η παρακολούθηση θα μπορούσε να συνεχίζεται και τώρα που μιλάμε. Η ασφάλεια των επικοινωνιών της Προεδρίας θα επαφιόταν στην καλή προαίρεση της κυρίας που είχε το προνόμιο της απομακρυσμένης πρόσβασης.

Διότι περί κατ’ εξαίρεσιν προνομίου επρόκειτο, όπως έδειξε το Πειθαρχικό. Η απομακρυσμένη πρόσβαση δεν ήταν κατεστημένη πρακτική της Προεδρίας. Ισχυε μόνο για τη συγκεκριμένη κυρία και, προφανώς, ώφειλε να έχει παύσει, εφόσον η ίδια μετά την ανάληψη των καθηκόντων της από την κ. Σακελλαροπούλου δεν ήταν πλέον στέλεχος της Προεδρίας. Πάντως, μετά την ανακάλυψη της παρακολούθησης, το σύστημα POP3 αντικαταστάθηκε αμέσως από το σύγχρονο και ασφαλέστερο IMAP.

Κρίσιμος στην υπόθεση ήταν και ο ρόλος του αρμόδιου υπαλλήλου για την ασφάλεια των ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Χωρίς τη συνεργασία του ή την αμέλειά του η παρακολούθηση δεν θα ήταν δυνατή. Διότι οι κωδικοί δεν είναι γνωστοί στους χειριστές των υπολογιστών του Ιδιαιτέρου Γραφείου. Εγκαθίστανται αποκλειστικά από τον συγκεκριμένο τεχνικό, ακριβώς ώστε να μην είναι δυνατή η απομακρυσμένη πρόσβαση. Γι’ αυτό και το γεγονός που οδήγησε στην αποκάλυψη της παρακολούθησης ήταν ότι το επίμαχο μήνυμα, στο οποίο έκανε το λάθος να απαντήσει η φίλη της ιδιαιτέρας του κ. Παυλοπούλου, φαινόταν να έχει σταλεί από την Προεδρία στη μία παρά τέταρτο τα ξημερώματα της 14 Απριλίου, δηλαδή σε ώρα που δεν υπήρχε εργαζόμενος υπάλληλος μέσα στο προεδρικό.

Ο περί ου ο λόγος υπάλληλος όχι μόνο διαβεβαίωσε ψευδώς, τρεις φορές, ότι είχε αλλάξει τον κωδικό από τις 16 Μαρτίου, αλλά τον άλλαξε στις 9 παρά δέκα το πρωί της 14ης Απριλίου, δηλαδή 50 λεπτά μετά την ανακάλυψη της παρακολούθησης. Το έκανε, θορυβημένος προφανώς από τις διαστάσεις που είχε πάρει η αποκάλυψη και χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν. Γι’ αυτό και, την ίδια ημέρα, η ιδιαιτέρα του κ. Παυλοπούλου προσπάθησε άλλες 14 φορές, ανεπιτυχώς, να μπει στον λογαριασμό του Ιδιαιτέρου Γραφείου.

Οσο περισσότερο καταλαβαίνω τη φύση και την έκταση της υπόθεσης τόσο περισσότερο εντυπωσιάζομαι από την επιείκεια των ποινών που επέβαλε το Πειθαρχικό (πρόστιμο τεσσάρων μισθών στην ιδιαιτέρα του κ. Παυλοπούλου και δύο μισθών στον τεχνικό). Την αποδίδω μάλλον στην κατανοητή πρόθεση του Πειθαρχικού να μη λάβει η υπόθεση χαρακτήρα αντεκδίκησης. Δεν μπορώ να προεξοφλήσω ωστόσο και τη στάση της Ποινικής Δικαιοσύνης, όταν θα έλθει η ώρα της…